PhD topic

[Shaaar]

Oh op papier ben ik echt gestoord als ik het niet doe. Er is ook al expliciet gezegd dat er naar mij gekeken wordt als geschikte persoon (al moet ik wel solliciteren omdat de vacature breed opengaat). Ik weet niet precies hoeveel ruimte er is. Het voorstel en de methodiek staat al, maar het is niet dichtgetimmerd. Daarnaast ervaar ik de persoon die de phd gaat begeleiden als een fijne begeleider die echt openstaat voor eigen inbreng. In het voorstel is bijvoorbeeld ook aandacht voor de ontwikkeling van de phd’s (het valt binnen een grote samenwerking op één thema, dus er komen best wat plekken) en de richting die zij zelf op willen.

Ik heb gelukkig nog best wat tijd om te bedenken of ik wil en denk ergens ook wel dat ik wil. Wat me vooral tegenhoud is dat het onderwerp net iets buiten mijn comfortzone is, maar ik vind het wel enorm interessant. Maar daardoor heb ik ook weer twijfels (wat als ik dit nooit ga snappen?)

[tessel]

Dat denken kan in aanloop naar het sollicatiegesprek ook nog toch? Dan ga je in gesprek over hoe en wat en maak je misschien beter geïnformeerd een keuze, of zou je dan geen ‘nee’ meer durven zeggen?

[Shaaar]

Ik zou het wel spannend vinden om dan nee te zeggen. Ik ga dan solliciteren bij mijn eigen leidinggevende en ben ook met de intentie tot promotie in dit team gaan werken. Ik mag zeker nee zeggen (we hebben er al over gesproken), maar weet niet of ik het durf om nog nee te zeggen als ik eenmaal in de sollicitatieprocedure zit (ik heb nu ook al de ruimte om aanvullende vragen te stellen). Ik wil de tijd die ik nu voor die procedure start ook gebruiken om een voorsprong op te bouwen op andere sollicitanten door meer in het onderwerp te komen. Dan weet ik denk ik ook beter of het me ligt. Maak me nu vooral zorgen over het scenario dat ik me straks nog steeds hetzelfde voel: wel enthousiast, maar geen: ik moet dit echt doen-gevoel.

[Daria]

Zijn er in jouw veld heel veel andere kansen?

Vanuit mijn (geesteswetenschappen) perspectief klinkt het als een mooie, goede plek met fijne begeleiding. Als je jezelf in die richting ziet groeien in de toekomst, zou ik zelf geen bezwaar vinden om ja te zeggen als de kans zich voor zou doen.

Ik heb zelf één keer nee gezegd tegen een promotieplek, maar dat was omdat het onderwerp echt niet bij me paste. Achteraf ben ik ook wel erg blij dat ik mijn promotietraject niet bij andere universiteiten heb doorlopen die ik oorspronkelijk overwoog, maar dat terzijde. Doorgaans weet je tevoren toch niet hoe het zal zijn, en bovendien verandert wat je belangrijk vind in een plek misschien ook wel over de jaren heen. Mijn universiteit was bijvoorbeeld niet zo goed om door te groeien na de promotie, maar was in sociaal opzicht wel echt geweldig dus totaal geen spijt. Overigens had ik van tevoren totaal niet in kunnen schatten hoe leuk het uiteindelijk zou worden met m’n mede aio’s

Zou het helpen om voor jezelf op een rij te zetten wat je randvoorwaarden voor jou persoonlijk zijn?

[Shaaar]

Er zijn in het veld wel veel andere kansen, maar ik wil blijven waar ik nu zit. Die voorwaarde maakt de kansen veel kleiner. Wat dat betreft is deze plek dus wel uniek. Het maakt in arbeidsvoorwaarden ook enorm uit of ik ergens anders heen ga. De randvoorwaarden zijn voor mij eigenlijk wel duidelijk: Het is dus meer: wil ik promoveren op dit specifieke onderwerp wat minder leuk vind dan veel andere onderwerpen (waar dan weer geen perspectief is op een plek in mijn team), maar waar ik dan wel weer potentieel in zie. Ik ben dus vooral benieuwd of je om aan zo’n traject te beginnen van te voren al helemaal enthousiast moet zijn over je onderwerp of het vooral iets is als; het past bij je en groeit op je.

[Spillthetea]

Ik had precies kunnen schrijven wat jij allemaal schrijft. Ik voelde de sparkle niet meteen, ook omdat er een thema in zat wat me niet meteen aansprak (en waarvan ik altijd riep: daar ga ik nooit mee bezig!). Wel was het ‘grotere’ thema iets wat me erg aansprak. Ook de vragen: ga ik in dat thema groeien? Ik ben daarin niet opgeleid, kan ik dat wel? Ga ik het ooit snappen? Ik wist ook dat de kans heel klein was dat mijn perfecte/gedroomde onderwerp als PhD mogelijkheid zou langskomen.

Ik ben in de zomer twee jaar bezig en ik ben zo blij dat ik het wel heb gedaan! Ik vind het ontzettend leuk wat ik doe en vind het bijzonder dat ik dit als werk mag doen. Het enthousiasme voor dit onderwerp is sterker geworden sinds ik meer autonomie voel over dit project en meer zelfvertrouwen heb als PhD-student. Ik heb niet het idee dat dit onderwerp hetgeen is waar ik voor altijd mee bezig moet blijven. De skills en ervaring die ik opdoe kan ik straks ook op andere plekken/onderwerpen toepassen. En die vier jaar vliegen echt voorbij (en dat doen ze sowieso, of je nou promoveert of niet). Dus dat zou ik geen reden laten zijn om je tegen te houden. bij mij paste het onderwerp genoeg bij me om ervoor te gaan, ondanks een thema waar ik niet in thuis was, en is het enhousiasme zeker gegroeid sinds de start.

Ok, lang verhaal kort. Ik zou je zeker aanraden deze stap te nemen! Klinkt alsof de omstandigheden fijn zijn qua plek, begeleider, etc. Dus ik zou zeggen: doen!

Sorry dat ik een beetje vaag blijf, ik wil niet te herkenbaar zijn. Je mag natuurlijk pm’en om het er verder over te hebben.

[Camelia]

Ik had mijn traject niet willen missen, als de optie was niet promoveren of een project waar ik medium enthousiast over ben, dan zou ik er altijd voor kiezen. Maar als je denkt de optie te hebben om op een project te promoveren waar je helemaal enthousiast over bent vanaf het begin, heeft dat natuurlijk de voorkeur.

Punt is dat je hoogstwaarschijnlijk langer dan 4 jaar bezig bent (5-7 is realistischer). Ik had aan het einde, vooral op moeilijke momenten, wel zoiets van: heb ik nu hiervoor zoveel jaar van mijn leven gegeven? (Even gedramatiseerd) maar het is ook menselijk om wat er op je pad komt om te buigen naar een springplank en buiten die momenten had ik altijd wel sterk het idee dat ik alles uit het traject heb gehaald wat erinzat en dat ik er heel erg mijn eigen draai aan heb kunnen geven. Ik zat op een plek die me daar gelukkig veel vrijheid in gunde, maar ook goed ondersteunde en niet liet zwemmen.

Als je in een onprettige werkomgeving zit, dan is het wel sterker zo dat je de motivatie om door te blijven gaan echt uit je wens om dat specifieke onderwerp verder te brengen nodig hebt, zo heb ik het gezien bij collega’s. Maar een onprettig team/werkplek is sowieso een grote rode vlag om uberhaupt niet aan de promotie te beginnen.

[Axioma]

Ik heb een soortgelijke ervaring. Werd destijds aangenomen op een onderwerp dat ik niet het meest interessant vond, maar de werkplek was goed en ik zag mijzelf hier wel een aantal jaren werken.

Na een jaar onderzoek, ontdekte ik dat er een nader gebied was binnen het thema dat wellicht nog veel interessanter was om te onderzoeken. Vooral omdat er nauwelijks onderzoek naar was gedaan. Mijn promotors waren direct enthousiast en zodoende heb ik het onderwerp gewijzigd, waardoor het originele onderwerp is verlaten.

Samenvatting: ik zou het onderzoek niet laten liggen vanwege een onderwerp waar je niet direct erg enthousiast van wordt.

[Shaaar]

Ja en nee. Ik zie mezelf op de lange termijn wel onderzoek blijven doen waar ik nu zit en vind de paden die de lector, seniors en postdoc in ons team hebben bewandeld allemaal echt heel leuk. Kan heel jaloers worden van de onderzoeken die zij hebben gedaan, dat ze echt sterk zijn op bepaalde onderwerpen, dat het opzetten van onderzoek ze zo natuurlijk aankomt. Vind daarnaast ook dat wij op een hele toffe manier in verbinding staan met het onderwijs en de praktijk. Ik zou daarnaast ook niet voor eeuwig de onderzoeksrol in ons team willen vervullen die ik nu doe (veel in de dataverzameling, veel minder in onderzoeksontwerp en theorie). Het ontwikkelingspad van de phds binnen deze aanvraag is ook vrij gedetailleerd uitgeschreven en daar word ik wel enthousiast van. Het overkoepelende thema (de aanleiding, uiteindelijke einddoel) vind ik trouwens ook waanzinnig. Ik zie een promotie en zeker deze dus vooral als een logische stap om daarin verder te ontwikkelen, maar: ik heb totaal niet helder wat ik er daarna mee zou willen. Dat is vooral mijn tweede twijfel

@Axioma @Spillthetea @Camelia super dank voor jullie antwoorden, ik ben er dus niet alleen in. Misschien dat ik later dit jaar nog een dm stuur met een specifieke vraag.

[quarterlife]

Het laatste wat je zegt raakt voor mij de kern waar de afleveringen eigenlijk over hadden moeten gaan en wat ik echt een gemiste kans vind van Argos. Dit soort dingen (kwesties over auteurschap, slordig omgaan met bronnen) gebeuren aan de lopende band. En op zichzelf is dat kwalijk natuurlijk, maar in mijn ogen is nog wel het allergrootste probleem dat er niet adequaat op wordt gereageerd en je nooit in bescherming genomen gaat worden als student of promovendus. Als je dan eindelijk de moed vindt iets aan te kaarten loopt het gewoon altijd altijd altijd slecht af voor degene in een lagere positie. Dit is voor mij echt de kern van het probleem: het feit dat het hele instituut draait om het in stand houden van het beeld dat er geen problemen zijn en dat alles onderling ‘opgelost’ kan worden (wat vervolgens niet gebeurt). Er wordt echt never nooit eens adequaat uitgezocht wat er is gebeurd met tegelijkertijd oog voor de gevolgen van degene in een kwetsbare positie. Ik kan hier echt zo mega razend om worden (en ja fair enough mijn blik wordt beinvloed doordat ik het zelf heb meegemaakt en tegen zeven miljoen muren ben opgelopen met als eindstand genoodzaakt voelen zelf maar te stoppen met mijn phd als enige uitweg). Het feit dat die jongen in deze reportage wordt aangemoedigd om zijn verhaal te doen en vervolgens op deze manier wordt weggezet als klager en vervolgens het HELE universitaire apparaat achter een hoogleraar gaat staan geeft in mijn ogen echt zooooo perfect weer hoe fucked up die wereld is. Mensen met macht kunnen de lelijkste en meest onethische shit doen, en als promovendus wordt je gedwongen om er in me te gaan, je ogen er voor te sluiten of om je eigen positie op te geven want professoren worden nooit ter verantwoording geroepen en alles blijft gewoon bij het oude.

Sorry voor deze rant en het onsamenhangende verhaal. Alles komt even boven en ik kan er echt ziedend om worden en vind het ook gewoon echt dom dat er nooit eens echt goed journalistiek onderzoek wordt gedaan naar dit soort kwesties.

[Camelia]

Kijk eens bij elevate van umc utrecht, zijn goed opgezette cursussen.

[anon75037719]

Ik vond het onderwerp interessant maar niet mijn allergrootste passie, en zeker ook ingewikkeld in het begin. Ik wist nog niet zo goed hoe ik het allemaal zou gaan aanpakken. Dat kwam echt geleidelijk, door inlezen, benodigde vaardigheden ontwikkelen etc. Wat ik erna wilde doen wist ik ook nog niet, en veel anderen in mijn cohort ook niet. Ik ben wel in de wetenschap blijven werken!

[Lady_Mary]

Welk celkweek medium gebruiken jullie? Wij hebben helaas ook weer een levering niet gekregen. (E8 flex). Vorige week ook een compound tekort, waardoor onze kweek stil lag, en natuurlijk ook het tekort aan matrigel costing al maanden… experimenten vallen gewoon niet te plannen.

—

Ons hele lab (11 PhD studenten/post docs) hebben allemaal zich opgegeven voor een award. Iedereen behalve ik heeft inmiddels de afwijzing binnen gisteravond. Nu ben ik mega zenuwachtig of ik die award miss wel heb! Zou echt zo Nice zijn, maarja wie weet is mijn supervisor gewoon vergeten me te endorsement

[Lady_Mary]

Pff echt klote dat je geen alternatief hebt… jij had laatst je verdediging toch? zijn de experimenten nog om een manuscript af te ronden of is het voor een nieuw post doc project? bij ons is het vooral veel tijd kwijt zijn met testen/er na weken achter komen dat xyz toch niet werkt, vooralsnog gelukkig wel telkens een alternatief gevonden. Maar elke week weer schipperen en opnieuw plannen als er weer iets anders niet op voorraad is.

Thanks! Het is ‘maar’ een travel award, maar word bij ons nogal zwaar aan getild. En heb (in tegenstelling tot de rest) nog nooit iets gewonnen dus zou mega blij zijn haha.

[Lady_Mary]

Wat voor cellijnen werken jullie mee?

Uiteindelijk bericht gekregen dat ik op de wachtlijst sta, helaas😅

[Lady_Mary]

Ah klinkt mega ingewikkeld! Ik werk met ips cellen, dus pluripotente cellen die we differentiëren naar neuronen. Begrijp ik het dan goed dat jij jouw cellen niet kan expanderen in kweek/dat je telkens een nieuwe isolatie uit de patiënt moet verkrijgen? Omdat je niet spreekt van cellijnen?

[tessel]

Als editors heel moeilijk gaan doen over een woordje hier en percentage daar… willen ze je stuk dan wel hebben??? Ik wil zekerheid maar krijg het maar niet

[tessel]

Oke mooi vervolg 20 uur later: HET IS GEACCEPTEERD!!! In kom in een van de journals van The Lancet

[Kurisu]

Gefeliciteerd!!!

[tessel]

Ja dat laatste dacht ik ook maar was toch heel onzeker ofzo. Mijn promotor was ook wel terughoudend dus dat hielp ook niet qua bevestiging