Klinkt mij vooral ook als tijd voor een goed gesprek waarin je over een weer de verwachtingen kan uitspreken. Dus dat jij kan aangeven wat je minimaal verwacht, maar dat zij ook kan aangeven wat voor haar belangrijk is en waarin jij haar kan ondersteunen (zoals misschien rust na een drukke onderwijs periode maar dan ingepland zodat jij er niet bovenop hoeft te zitten en zij die druk niet zo ervaart). Wellicht dat er bij haar opgebouwde frustratie/spanning is en een harde les (wat dat dan ook mag zijn) gaat in dit soort situaties volgens mij alleen maar averechts werken op de lange termijn. Volgens mij komt dit soort âveeleisendâ gedrag vaak juist voort uit veel spanning/stress e heeft iemand er weinig aan om gewezen te worden op dat deadlines nu eenmaal nodig zijn (omdat je aangeeft dat ze perfectionistisch is) maar meer ondersteuning hoe je dat soort deadlines kan halen zonder te verzuipen
Dank voor alle reacties, ik denk ook dat zij vooral probleem eigenaar is en ik haar alleen wat kan ondersteunen. Ik heb over twee weken een gesprek met haar en heb haar huiswerk gegeven om dmv POWER vragen zelf ook een plan te maken en het uitgebreid over verwachtingen te hebben.
Leerpunt voor mij is om dit uit mijn hoofd te zetten tijdens mijn vakantie (want het bederft mijn vakantieplezier 
)
Hup voor toffe mensen! En geniet van je tijd in NL!
Eens. Perfectionistisch zijn zou in mân ogen zijn juist meer dan 100% geven en dus ook na drukke onderwijsmomenten meteen doorgaan ipv vrij plannen. Klinkt meer als gemakzucht en snow flake. Moet bekennen dat ik van de oude garde ben als @grace. We gingen altijd door en door. Zelfs in mân zwangerschapsverlof was ik niet vrij.
@Krekel je kunt haar ook spiegelen en laten zien dat de rest het wel kan en doet en dat het er gewoon bijhoort.
Wat leuk! Veel complimentjes voor deze student! (Willen leren en weten wanneer je moet checken/dubbelchecken zijn gouden skills voor studenten/academici)
Dat was ook mijn intuĂŻtie, maar perfectionisme kan ook juist disfunctioneel zijn en dus blokkeren/bang zijn dat wat je doet niet goed genoeg is, blijven herschrijven etc. Die beast-mode herken ik wel bij mezelf, maar ik heb geen lastvan perfectionisme gelukkig :).
Ik vrees dat zeggen dat het erbij hoort niks oplost en ik zie mijn taak als begeleider ook om haar juist professioneel te laten groeien. Haar probleem is groter dan ik kan oplossen, dat is wel helder, maar ik ben wel benieuwd hoe ik haar kan helpen/ondersteunen om een goed proefschrift te schrijven.
Dit is echt precies wat er mis gaat in de cultuur op universiteiten. Ik heb moeten afzien dus dan moet jij dat ook maar doen. Ja, zo hou je mentale problemen en een onveilige cultuur wel in stand ja.
Ik heb ook het soort perfectionisme waarvan ik blokkeer, die andere vorm lijkt me handiger 
Wat mij wel altijd is bijgebleven is dat ik destijds tijdens mân master een docent had die wel zag dat ik het in me had en zij heeft toen wel echt op me ingepraat min of meer en ik had met haar de afspraak om âtroepâ in te leveren tussentijds. Wat ik troep noemde was zelden ook echt troep natuurlijk, maar op die manier ging voor mij de druk er wel een beetje van af.
Ja dit gevoel heb ik er ook bij. Ik heb zelf een burnout en depressie gekregen door de werkdruk dus ik sta er ook niet neutraal in. Maar ik vind dat het best normaal is om een paar rustige dagen te willen na een drukke periode en denk dat dat ook zorgt voor betere prestaties. En dat perfectionisme ook verlammend kan werken omdat je het zo goed wil doen dat je niks durft in te leveren herken ik ook helaas. Enige is dat een PhD doen of in de wetenschap werken dan misschien niet de beste optie is
Mee eens. Ik vind sommige van de hierboven (impliciet dan wel expliciet) geuite verwachtingen best wel toxic.
Ja ik ben hier hier echt heel erg mee oneens en ben er echt van overtuigd dat er in de kern iets mis is met de manier waarop het systeem in elkaar steekt (qua incentives, welke prestaties worden gewaardeerd en beloond, geen goede manier om problemen met integriteit aan te kaarten etc etc) en de mensen die aan de top staan. En dat het zeker mogelijk is om dingen te veranderen, alleen degene die daar het voortouw in kunnen nemen zitten er warmpjes bij en zien het probleem niet. Kan er echt uren over discussiëren haha, maar merk dat het me echt te veel doet en ik hier eigenlijk niet te diep op in moet gaan want denk niet dat we het eens gaan worden haha
Een aantal dingen kan je wel veranderen, vooral op het gebied van hoe je begeleidt, maar het systeem veranderen als promovendus/post-doc/assistant prof is niet realistisch en niet redelijk (want betekent ook einde van hun carriĂšre). Er zijn wel een aantal goede clubs, en initiatieven, zoals bv die van de Jonge Akademie, maar systeem verandering gaat extreem langzaam.
Ik herken dit zo erg. Een deel past goed in de oude vertrouwde mal en heeft er geen baat bij om dingen te veranderen, en een ander deel valt terug op de âik moest vroeger lijden dus buckle upâ tov de nieuwe generatie.
Terwijl ik echt wel zie hoe individuele leidinggevende een groot verschil kunnen maken in hun groepen en dus ook naar de volgende generaties toe. Onder andere nadrukkelijk stimuleren dat mensen wel een privéleven proberen te behouden en niet avonden/weekenden/vakanties door gaan werken hoort daar bij vind ik. (En breek me de bek niet open over tijdelijke draaideuraanstellingen etc, waar niemand zogenaamd iets aan kan doen blabla zo is de wet nou eenmaal huil huil haha, ja doeiiiii - maar goed dat is een ander verhaal 
)
Als assistant prof kun je in mijn ogen wel degelijk een verschil maken, al is het maar om vanuit je veilige(re) positie leidinggevenden (respectvol) aan te spreken op hun keuzes én doordat je ook mensen begeleid e.d. andere verwachtingen mee kan geven op individueel niveau (zoals het respecteren van avonden/weekenden/vakanties en het niet belonen van ongezondere patronen). Zo creëer je ruimte voor nieuwe opvattingen over hoe de academische wereld ook zou kunnen zijn.
Helemaal mee eens, maar dit valt wat mij betreft onder wat ik hierboven manier van leidinggeven noem (waarvan ik ook zeg dat je dat kan aanpassen)
Ik ging laatst borrelen/uit eten met de onderzoeksgroep van mân copromotor en hij werd zo boos van dit concept echt een hele tirade hoe slecht hij dit vond. ik ben echt blij met die man
Haha, ik zeg altijd tegen promovendi dat ze vakantie moeten opnemen en mij âmoetenâ vertellen over hun avonturen om het werk een beetje leuk te houden. (Voor de duidelijkheid, dat moeten delen van privĂ© is een grap en vertel ik er ook bij, maar een aantal promovendi sturen me vakantiekiekjes via whatsapp en kletsen ook gezellig over hun reizen bij het eerste overleg na de vakantie).
Even een gefrustreerde anekdote van onlangs. Op mijn afdeling kwam een nieuwe tijdelijke onderwijsplek vrij waarvoor we gingen werven. Laag ingeschaald, super kort contract, geen onderzoek etc. Ik heb daar flink over lopen klagen bij ons afdelingshoofd maar pas nadat andere postdocs en asst profs ook actief aangaven het een heel slechte deal te vinden die onze afdeling onwaardig was, vroeg het afdelingshoofd: âOh, vinden jullie een lang contract (langer dan 1 jaar he?) dan echt belangrijk?!â EH JA⊠duh⊠pff Wat een inlevingsvermogen.
Ik kom hier even binnenvallen maar ik hoop dat iemand kan helpen. Ik ga binnenkort naar de verdediging van een familielid en ik heb geen idee wat een geschikt cadeau is. Heeft iemand een idee?
Ik kreeg veel boeken, waardebonnen (voor boeken, planten en toneel), een ingelijste historische prent (vond ik heel leuk!) en flessen wijn.