Ik heb mijn letter na 2 revisions bij dit journal een week geleden ingediend en nu staat er ‘Awaiting Reviewer Assignment’. Er gaan toch geen nieuwe reviewers naar kijken??
Nee wat een kut bericht. Dikke knuffel
Wat klote zeg 
Oneee! Wat enorm onverwacht en vooral ook zo onverdiend! Academia is zo lelijk en zoooo politiek. Dat helpt je nu natuurlijk helemaal niks, want dit is gewoon helemaal kut en snap dat je min nul zin hebt om die grants af te schrijven.
Lief dat je baas zo begripvol is, maar dit is wel zijn cue om iets te doen en niet alleen jou te troosten. Vragen voor later: Je hebt ook een mentor toch, kan die nog aan wat touwtjes trekken (als je toch nog verder wil?)?
2 likes
Jeetje wat heftig zeg! Je mag heel boos zijn en je verdrietig voelen. Ik ken je niet maar ik keek altijd tegen je op op basis van je berichten hier. Je was altijd zo enthousiast over je werk en leek superhard te werken. Als ze je dan nog niet supporten dikke middelvinger naar ze dan!
1 like
Dit is allemaal nog zo vers dus zijn is het lastig om een beslissing te nemen. Maar er is niks mis met op een andere plek hetzelfde werk proberen te doen. Niet als revenge maar als voor je eigen geluk opkomen. Je kunt een nieuwe baan zoeken met zekerheid waar je niet gelukkig van word maar daar heb je jezelf alleen maar mee.
1 like
Mijn copromotor (immunoloog) heeft gekozen voor hetzelfde doen op een andere plek en ik ben heel blij met hem. Maar dat zijn keuzes voor later. Ik zou even een paar dagen vrij nemen tbh. Even loskomen van dit gezeik. Ik heb recent iets gehad waar ik hetzelfde gevoel aan overhield en had echt even tijd nodig weer lol in m’n werk te krijgen
5 likes
Eens hiermee! Maar blaas hier ook vooral wat stoom af! Want ook als het one way or another goed komt, is dit natuurlijk helemaal klote dat dit en je zo verteld wordt
3 likes
Oef wat zuur zeg. Het klinkt super onnodig en oneerlijk 
Ik begrijp je gevoel van wraak willen nemen heel goed. Ik ben ook een keer ‘ontsnapt’ vanwege een soortgelijk gevoel (“ik heb jullie niet nodig”) maar zoals de anderen hierboven ook zeggen doe je het uiteindelijk voor jezelf. En de liefde voor het vak kan dus eventueel betekenen dat je bij een ander instituut gaat werken. Dat hoort ook wel een beetje bij academia toch? Als in, het zou fantastisch zijn als je direct na je promotie aan kan blijven voor je hele carrière maar dat is (in ieder geval in mijn veld) vrij zeldzaam toch? Dingen (regels, mensen) veranderen ook heel snel, dus wie weet hoe het allemaal zit over een paar jaar?
Goed dat je het even laat bezinken nu en een game plan gaat maken. Laat zo’n afdelingshoofd niet (teveel) bepalen hoe jouw leven er uit gaat zien!
2 likes
Ugh, I feel you hoor.
Tot je een vaste baan krijgt is je positie in de academische wereld zo precair en afhankelijk van allerlei formele en ook super flauwe, oneerlijke en triviale toevalligheden… Één van de ergste aspecten er aan is natuurlijk ook die ‘zo is de academische wereld nou eenmaal’-houding. Want enerzijds is het inderdaad nu zo (dat zie je ook terug in mijn initiële reactie, en ook wel eerder in jouw opmerkingen over het vak) maar tegelijkertijd: moet het echt zo zijn?! Een collega van mij werd laatst ook geweigerd om een veni in te mogen dienen. Nou, fijn om zo lekker verder te postdoccen dan 
3 likes
Je hoeft niet per se te doen alsof je het weet. Kan voor een veldwerkpartij ook heel interessant zijn als jij de thematiek en je plannen aandraagt en hem daarop laat reflecteren, vraagt wat zij zouden willen weten. Juist als je nog niet in een in beton gegoten stadium bent.
1 like
Ik denk dat die twee: zelfverzekerheid over de relevantie van je onderzoek en openheid over de fase waarin je zit best goed naast elkaar kunnen. Nice dat ze openstaan voor deename!
Ik bedoelde niet dat je ze beloften hoeft te doen, het onderzoek is van jou en ik denk dat veel praktijkpartijen dat best snappen. Die van mij zijn iig nog niet bijster onder de indruk van de bijdrage die wetenschap kan hebben (wat ik chill vind want ik ben zelf ook mega cynisch). Eerder dat oprechte nieuwsgierigheid voor hun verhaal ook een goed smeermiddel is en daarnaast geloof ik ook gewoon dat het heel waardevol is in deze fase.
2 likes
Knap! Ondanks de situatie daar met die andere beurs!
En Jaa haat aan die deadlines net na kerst of net na de zomervacance…
Ik heb eerder geschreven over mijn Phd voorganger die mij nu begeleidt met een Phd project, maar eigenlijk heb ik alleen begeleiding gehad via het nakijken van een manuscript. Ik heb in het begin een studieprotocol gekregen en ik moest data verzamelen en op basis daarvan heb ik iets opgeschreven samen met een andere collega die meeschrijft, maar ik heb niet het idee dat ik hier nou heel erg veel van leer. Ik denk dat zij ook te onervaren is om mij helemaal te begeleiden, maar zij heeft nu wel de positie om dat te doen. Wordt er iemand hier ook begeleid door post-docs die weinig ervaring hebben en hebben jullie tips of vraag ik te veel hulp en is dit normaal?
Als ik dit project heb afgerond dan wil ik eigenlijk geen projecten meer met haar doen omdat ze er zo weinig tijd in steekt terwijl ik juist een Phd wilde doen om meer wetenschappelijk te worden. Het helpt ook niet mee dat ik haar een ongelofelijk slijmbal vind bij mijn promotor. Laatst zat ze helemaal te vertellen dat ze allemaal verzoeken kreeg van onderzoekers of dit wel de juiste keuze voor haar was en of ze niet iets anders wilde gaan doen bij hun. Kan zo slecht tegen humble brag, ik wilde bijna zeggen, daar moet je wel tijd in steken.
Wat rot dat je zo teleurgesteld bent! Weet je hoe je om meer feedback/training/andere begeleiding kan vragen en heb je dat wel eens geprobeerd? Misschien is jouw begeleider ook onzeker, vandaar de humble brags, en weet ze niet zo goed hoe ze je moet begeleiden en waar je behoefte aan hebt. Het helpt dan als je je een beetje in je hoofd laat kijken: wat wil je, hoe wil je het en wat zijn je ambities. En als zij het niet kan of weet, kan ze je wellicht doorverwijzen.
Nog iets anders: Ik hoop dat het je lukt om wat meer op jou en jouw behoeftes te focussen, je hoeft met je begeleider geen beste vrienden te zijn, maar het helpt je denk ik weinig om te richten op wat ze allemaal fout of voor irritants doet.
Ze werkt niet meer op onze locatie dus ik heb haar vaak gemaild en in mijn mails meetings voorgesteld maar mijn mails worden volkomen genegeerd. Af en toe duikt ze op het werk en dan verwacht ze soort van dat we even overleggen, maar dan heeft ze ook andere meetings gepland staan. En dan stel ik even een paar vragen en krijg ik wel wat antwoorden maar het is niet heel diep. Ik wil weten waarom we voor deze methode kiezen, waarom een andere methode niet beter is. Welke discussiepunten we moeten schrijven. Dat heb ik nu allemaal zelf bedacht en naar alle coauteurs gestuurd en haar dus ook als laatste auteur. Iedereen heeft gereageerd behalve zij en we hebben nog 1 dag voor de deadline, ik hoop dat ze het morgen stuurt. Ik had wat hogere verwachtingen van een phd doen, hier leer ik gewoon niet zoveel van. Ik voel mij nu meer een student assistent die haar klusjes doet.
Het liefst wil ik de komende projecten met mijn promotor doen. Hij geeft mij meer tips, geeft echt constructieve feedback op mijn manuscript. Laat mij nadenken over de onderzoeksvraag en methode
1 like
Ahh ja vervelende situatie. Heb je contact met de hoogleraar en kan je een beetje om haar heen werken? En heb je de manier van communiceren/gebrek aan al eens besproken met haar? Misschien kan je aan haar vragen wat voor haar goed werkt en dan aangeven waar jij tegenaanbod en wat dat met je doet. Als er deadlines zijn van mijn promovendi dan vraag ik ze altijd eerst met mij af te stemmen wanneer ze het manuscript of data opsturen zodat ik kan checken of ik leestijd kan inplannen. Als ze me opeens iets opsturen zit mijn agenda namelijk vaak al bomvol tot twee weken of een maand later. Misschein dat het daar ook bij jouw begeleider misgaat, maar ik zou zeker het gesprek aangaan en als je bij haar niet krijgt wat je wil, het elders zoeken. Bv via de graduate school of promotor/andere universiteit (bv een buitenlands uitstapje oid)?
Ja met mijn hoogleraar heb ik best goed contact en ik hoop dat ik bij het volgende project weer met hem mag samenwerken. Hij vond het een goed idee als zij mij met een project zou begeleiden zodat dat ook goed voor haar carriere is. Maar voor mijn lering is het gewoon niet zo goed. Het lastige met haar communicatie is dat ze een vlotte babbel heeft en als ze er dan is ze heel enthousiast is en het zelfs gaat hebben over toekomstprojecten. En dan vraag ik, maar kun je dan beginnen met dit nakijken. En dan zegt ze ja tuurlijk deze week heb je het en dan heb ik het niet. En dan mail ik, geen response. Een keer had ik haar gebeld op haar mobiel omdat dat de enige manier is om haar te bereiken blijkbaar en toen was ze vrij. Ik vind het gewoon onzin dat ik als Phd-student achter de broek van mijn begeleider moet gaan zitten.
2 likes
Weet iemand hoe je een number at risk tabel maakt van een survival curve in SPSS? (Ik kan nog niet in R werken)
Nee wel in R dus 