Echt wat een grapjassen hoor, je krijgt al niks voor je paper, gun dan de eerste auteur in elk geval een gratis kopie van het blad ofzo :")
Er is door het ziekenhuis ook gewoon 5000 euro voor betaald
Dat zal wel weer ja, wel veel geld zeg. Mijn laatste paper was 2000 euro ook (en dat is ook nog online only geloof ik).
Jaaaaa ik hoop het! En een Nobelprijs en institutional support voor alle grandioze ideeen voor jou!
O nooo. Heb je het gelijk kunnen uitproberen?
En je weet dat heel veel successen in de wetenschap toevalstreffers zij hè? Het vereist ook skills en kennis om die treffers te herkennen, dus die jezelf niet tekort!
Mag ik jullie om hulp vragen?
Wat is een goede naam voor een product waarmee je fouten in de syntax in een zoekstrategie voor literatuuronderzoek kunt opsporen?
M’n man en ik hebben dit gemaakt we weten alleen nog niet de perfecte naam ervoor. De volgende iteratie bevat ook het visualiseren van de string op basis van de pico structuur en we breiden het uit in de toekomst naar andere databanken.
- Medsyntax
- Biomed syntax
- Medsyntax highlighter
- Bio Medsyntax highlighter
- Anders
0 stemmers
Korter is beter imo!
Dankjewel Als iemand hem uit wil proberen laat meer weten.
Ik zou juist iets met ‘lit’ of ‘data’ doen ipv die vakgebieden om het wat toegankelijker/ breder inzetbaar te maken
M’n tweede paper is geaccepteerd! Negatieve kleine klinische studie dus ik dacht dat het een drama zou worden om ‘m weg te krijgen maar het ging eigenlijk best soepel.
En nu ga ik echt nooit meer een klinische studie doen haha wat een gedoe
Hangt denk ik ook erg af van je achtergrond. Ik wist na m’n Phd dat ik de kliniek (in mijn wereld is dat werken met patiënten, poli draaien, ingrepen doen) enorm miste. Daarom de switch terug gemaakt en heb daar geen spijt van. Niet dat ik de wetenschap helemaal los heb gelaten. Ik werk mee aan verschillende co-auteurschappen en schrijf nu een aanvraag voor een klinische onderzoek. Ik vind persoonlijk m’n huidig werk zwaarder en meer aanpoten dan het Phd traject.
Ik zit nog lang niet in jouw fase, maar doe mijn phd binnen een samenwerking tussen hbo, uni en praktijkpartners waardoor de phd’s en postdocs over werkgevers verdeeld zijn. Werkdruk is overal denk ik best hoog, maar ik zie nu al (we zijn nog geen halfjaar bezig) grote verschillen in omgangsvormen, vertrouwen, autonomie, begeleidersrelaties en arbeidsvoorwaarden. Waarin de uni echt aanzienlijk slechter voor het personeel zorgt. Denk dat werkdruk daarom ook niet zomaar te vergelijken is. Ik vind dat ik in dit project best hard moet werken, maar de omstandigheden waarin zijn onvergelijkbaar
Ik had heel lang het idee dat ik in de academie wilde blijven. Maar aan het einde van mijn traject ging ik echt goed na denken over mijn toekomst beeld en waar ik blij van word.
En ik werd dus niet blij van het beeld van: jarenlang alleen maar korte contracten, heel veel beurzen aanvragen, eigenlijk al het geneuzel buiten het onderzoek zelf (waar ik andere onderzoekers op de afdeling mee zag worstelen).
Maar ook dat ik dan bijvoorbeeld om kans te maken op een veni, een tijd naar het buitenland zou moeten. Ik had net een huis gekocht en ik had gewoon echt geen zin om dan voor de bühne een tijd naar het buitenland te moeten (terwijl mijn phd deel was van een internationaal consortium, dus ik had al ervaring met het laveren tussen de meningen van pi’s uit 7 verschillende landen…). Ik wilde gewoon mijn boekje ook op tijd af hebben. Toen zei mn promotor: ja, maar België telt ook als buitenland, dat is ook een optie.
En toen dacht ik: wat is dit eigenlijk voor een gekke wereld waarom!!!
Nouja, lang verhaal kort: ik deed ook nog een klein project naast mijn phd en daardoor kwam ik er achter dat ik werken met big data heel leuk vind. En er zijn een heleboel functies binnen overheidsinstanties waar dat super goed kan. En de werkdruk daar ervaar ik echt heel anders. Plus na een jaar kreeg ik een vast contract, er zijn voldoende doorgroei mogelijkheden. Ik heb ook collega’s die deels nog in de kliniek werken.
Ook meerdere oud collega’s van me die bij een lectoraat bij een hogeschool zijn gaan werken en dat ook heel anders en fijner vinden dan toen bij de uni. Maar dan is les geven natuurlijk wel ook een groot onderdeel, dus dat moet je ook net liggen.
Als postdocs zeldzaam zijn in jouw vakgebied zou dat ook een verklaring kunnen zijn waarom je zo’n werkdruk ervaart: doen promovendi ook deel van de projectmanagement en coördinatie?
Ik vond de overgang van phd naar postdoc best groot, als in veel meer autonomie (ga ik goed op), meer verschillende taken (ga ik goed op) en niet meer voor alles zelf in de lead zijn (ga ik goed op). En nu ik meerdere promovendi begeleid, vind ik het zo leuk om van hen te leren! Deze rol binnen de wetenschap ligt mij veel beter dan promovendus zijn. Misschien kan je eens een post doc vinden binnen je instituut en eens vragen hoe die de rol ervaart?
Ik heb mijn traject (om meerdere redenen) nooit afgemaakt en was achteraf zo blij er weg te zijn. Er ging echt een wereld voor me open toen ik bij een ‘gewone’ werkgever terecht kwam waar ik ook gewoon ziekgemeld kon worden toen ik overspannen was en richting burnout ging ipv dat ik m’n kerstvakantie maar moest opgeven om door te werken want het project liep achter… Ik weet dat ik eerst nog dacht het nog wel eens opnieuw te willen proberen, maar ik heb daarna dus een aantal jaar aan de achterkant van de schermen bij van die beurzen gewerkt (waar we ook vaak maar +/-10% het geld konden geven) en hoorde daar alleen maar meer van dat soort verhalen en nog wel ergere. Dat ik ook dacht; ik ben daar gek zeker om weer terug die wereld in te gaan.
En ik ben net naar een andere organisatie overgestapt, waar ik in de minderheid ben als niet-gepromoveerde, en daar heb ik ook al van meerdere mensen gehoord dat ze vooral gewoon die hele cultuur, het ellebogenwerk etc zo zat waren en wat een verademing het hier was. Ik doe nu zelf iets wat dan niet echt daadwerkelijk zelf onderzoek doen is, maar het is wel gerelateerd aan onderzoek en ook veel meer praktijkgericht. Weet natuurlijk niet wat je vakgebied is maar er is denk ik best van alles mogelijk dat nog wel gelinkt is aan onderzoek maar niet meer aan de universiteit is en waar je wel gewoon langere contracten krijgt en allerlei ruimte om jezelf nog verder te ontwikkelen, maar waar je ook niet alles zelf hoeft te doen wat ook @grace noemt.
Ik ben met een groep van 25 PhD, post-doc en professors twee weken in Zuid-Afrika voor kennisuitwisseling en onderzoek. Echt lange dagen maken, onder zware omstandigheden (hoge temperaturen en veel bergen beklimmen) en in de avond wordt er zoooveeel gedronken. Waar is de tijd gebleven dat ik dacht dat academia allemaal zo braaf waren.
Ik heb geen tips voor je, want ik zit in dezelfde positie als @Broodrooster waarbij ik een logisch vervolg heb na mijn PhD/onderzoekstijd (want mijn proefschrift is straks nog niet echt af als ik klaar ben).
Ik volg op twitter Charifa Zemouri (daar is ze @DrZemouri) en ik vind het heel inspirerend wat zij doet. Ze is een soort zzp wetenschapper met expertise in infectieziekten, volksgezondheid en meta-analyses. Zij lijkt hele leuke dingen te doen en zo’n zzp-constructie lijkt dus mogelijk!
Ik heb over twee weken een halfuur met een groep (internationale) wetenschappers op mijn vakgebied om te praten over de grove lijnen van mijn 8-month paper. Opzet is dat ik in enkele minuten mijn denkrichtingen pitch en zij daarop reageren. Nu wil ik hen gericht vragen stellen, heb al wat dingen bedacht, maar ben ook benieuwd of iemand nog een gouden tip heeft. En dan niet een specifieke vraag (want dan moet je weten waarover het gaat), maar eerder: als ik zelf zoiets doe dan doe ik x, y, z of als ik zelf in een panel zit vind ik het fijn als een PhD x, y, z doet.
Ik weet niet wat een 8-month paper is, maar ik vind pitches altijd goed werken volgens
-wat is het bredere probleem/theoretische vraagstuk
-wat doe ik eraan/wat is mijn kijk hierop
-hoe kom ik daartoe/methoden
-wat levert dat op/waarom belangrijk
Of
We zien x AND y (combinatie van twee dingen/observaties), BUT (iets wat mist/niet klopt/te weinig aandacht voor is), HOWEVER (open questions/dingen die je nog niet zeker weet)
Het is een verplichting op sommige uni’s. Je schrijft voor de 8ste maand een onderzoeksopzet (theorie, methodiek, wetenschappelijke relevantie en datamanagement) en krijgt daar een go of no go op. Ik ben nu halverwege het schrijven (heb ongeveer een theoretisch kader) en ga dat pitchen. Het gaat dus niet per se om de pitch zelf, maar eerder om wat slim is om ter feedback/meedenken aan het publiek te vragen