@lapzwans Ja, het leven is tegenwoordig sowieso duur en al helemaal als alleenstaande. Dus ik herken je zorgen en frustraties verder enorm, hoor. Alles alleen op moeten hoesten is pittig. Alleen is mijn ervaring dus dat dit werk itt andere banen in mijn veld (sociale wetenschappen) best oké betaalt.
Een hypotheek van 416k zou ik zelfs met 80u per week werken niet bereiken (en niet willen 
).
Ligt het ook niet aan het land? Ik doe een postdoc in Engeland en de salarissen zijn hier gevoelsmatig sowieso al lager dan in Nederland en afhankelijk van vakgebied is het salaris van een postdoc toch wel laag ten opzichte van de industrie. Ik dacht dat een postdoc in Nederland best aardig verdient. (Hoewel de Nederlandse salarissen wellicht ook minder zijn geworden door inflatie en landen moeilijk te vergelijken zijn.)
Ik heb geen postdoc gedaan, maar ik herken het wel.
Ik stond eigenlijk op dat twijfel punt vlak voor het einde van mijn PhD. Ik dacht altijd dat ik echt verder wilde in de academie. Maar toen het einde van mijn traject dichterbij kwam, realiseerde ik me dat ik de realiteit van een postdoc eigenlijk helemaaaal niet zo aantrekkelijk vond haha. Inderdaad wat je noemt, zelf geld binnenhalen, waarvan ik van anderen hoorde dat ze dat eigenlijk in hun eigen tijd moesten doen, want er was altijd te weinig tijd door alle andere taken. Vind ik gewoon absurd. Ik heb nog wel andere dingen te doen in mijn eigen tijd, dan werken 
Dat icm dat ik toen ook doorhad dat de professoren waar je onder werkt, misschien wel goed zijn als onderzoeker, maar niet perse als manager / er ook zijn om jou te ondersteunen in je werk… en dat viel me eigenlijk best wel tegen, toen ik dat allemaal bij elkaar optelde.
Vond ik toen best lastig, want ik wist ook niet zo goed welke opties er verder nog waren qua werkplek.
Nouja puntje bij paaltje ben ik een van de velen die de academie toen na einde PhD al heeft verlaten en ik heb nu een hele leuke functie als onderzoeker, binnen een overheidsorganisatie.
Ik ervaar ook een hele goed balans tussen mijn werk en mijn privé leven, prima salaris, veel vakantiedagen, en ik heb nu ook het gevoel dat ik veel meer waardering krijg voor mijn werk, en ook veel minder alleen werk maar echt onderdeel van een team ben. Veel zeggenschap over de inhoud van mijn werk. Ik ben nu heel erg tevreden en ik mis de academie helemaal niet.
Als PI worden echt je droom is, dan zit er natuurlijk niks anders op. Maar als het vooral bepaalde aspecten van je werk zijn, die je leuk vindt, kan je die waarschijnlijk ook wel vinden binnen andere functies / werkplekken, met een goed salaris en arbeidsvoorwaarden 
Oh daar heb je 100% gelijk in, ik heb vriendinnen in de academia sociale wetenschappen en daar is het nóg erger
@Theeleut ik heb echt mega mazzel met mijn PI, zij heeft echt strijd voor mij gestreden dat ik betaald zou krijgen op niveau van een Nederlandse postdoc. Dus je hebt sowieso gelijk, scheelt bijna £10k per jaar. Meeste postdocs die ik ken hier hebben wel een partner en dubbel inkomen, of zijn jonger dan ik en wonen in een flatshare (wat ik op 33j echt absoluut niet meer wilde).
Dus eigenlijk wat ik leer uit deze discussie is dat wellicht meeste van mijn financiële issues ook afkomstig zijn meer op het feit dat ik alleen ben dan mn salaris. Ik doe echt mn best om een vent te vinden, helaas met weinig success
@appa mag ik je een DM sturen?
Ja stuur maar een DM hoor! 