PhD topic

Ik wil ook wel aansluiten!

1 like

Hebben jullie ook wel eens dat je de feedback van je begeleider aan het verwerken bent en dat ze opmerkt dat er nog wel een bepaald statistiekje bij mag en dat je dan denkt ‘goed idee ik ga het meteen uitrekenen’ maar dat je het dan niet kunt vinden in de documentatie van het R package dat je gebruikt en dat je gaat googelen en dat je een nieuw package nodig blijkt te hebben maar het installeren van die package met deze versie van R lukt niet dus je update R maar dan blijkt dat je versie van R juist te nieuw was dus die package is useless je gaat verder googelen en vindt een ander pakket en het installeren daarvan lukt en dan probeer je de analyse te draaien maar door het opnieuw installeren van R zijn al je andere packages gedeïnstalleerd maar het automatisch herinstalleren duurt letterlijk een kwartier wat niet zou moeten dus je annuleert het waardoor R crasht dus je start RStudio opnieuw op en je gaat alle pakketten handmatig installeren en je vindt de bottleneck en je lost het op en dan zijn al je pakketten goed geïnstalleerd (maw: je bent nu terug waar je begon) en dan doe je de analyse en dan lukt het eindelijk na uren en je voelt je helemaal accomplished maar dan ga je naar je resultatensectie en dan kan je door al je harde werk letterlijk maar 1 getalletje invullen dus dan doet je humeur een 180 en denk je omg hoe krijg ik ooit deze papers ooit af als dit al uren moet duren

17 likes

Ja
 zoiets heb ik ook wel eens (ik moest er een beetje om lachen, maar gelukkig is het uiteindelijk gelukt). Gebruik je packrat?

1 like

of wanneer je begeleider twee woorden aan een zin toevoegt in een stuk en er dan “bron toevoegen” achter zet en je ongeveer 3 jaar bezig bent om een bron te vinden waar dat precieze dingetje in staat.

14 likes

Nee maar heb het even opgezocht en klinkt wel bruikbaar haha! Thanks!

1 like

Is dit nog steeds een plan? Ik ben vorige week begonnen met een PhD en lijkt me leuk me aan te sluiten!

1 like

Dit is echt zoooo herkenbaar hahaha.

1 like

Hahaha dit had ik letterlijk gister ook! echt fantastisch.

1 like

Zeker! Er is een appgroepje aangemaakt, als je het leuk vindt om toegevoegd te worden stuur me maar een nummer met je pb :blush:

Heb je een PB gestuurd als het goed is!

Pfff ik heb echt even een corona-gerelateerde motivatiedip hoor, ik heb gewoon zo weinig experimenten gedaan sinds februari en het irriteert me echt. Eerst was er natuurlijk de lockdown, toen mochten we langzaamaan het lab weer in dus heb ik wel een tijdje redelijk wat kunnen doen. Toen overleed een familielid dus heb ik om die redenen niet zoveel kunnen doen (waar ik heel dankbaar voor was hoor, dat ik niet een baan had waarbij ik per se in die periode hele dagen moest werken). Had ik nu weer allemaal plannen gemaakt voor de komende weken, was ook echt mega-gemotiveerd vorige week, zit ik nu weer thuis omdat een vriendin die ik dit weekend gezien heb op corona getest wordt en ik niet mag in het lab mag komen tot zij een negatieve uitslag heeft.

Weet ook gewoon echt niet zo goed wat ik nog kan doen thuis, ik heb gewoon nog bijna geen data waar ik mee aan de slag kan. Literatuur lezen kan natuurlijk altijd wel maar ik krijg m’n dagen daar ook gewoon niet mee gevuld. En sowieso vervelend dat m’n planning helemaal in de soep loopt van m’n wat langer-lopende experimenten. Goed lekkere dagboekpost dit maar ik moest het even ergens kwijt. :")
als iemand nog iets gedaan heeft tijdens het thuiswerken waarvan je denkt “dat was echt nuttig en zou ik iedereen aanraden” laat het weten plz!

Oh wauw, ik check dit topic niet vaak genoeg, maar vrijwel dezelfde situatie hier. Ik heb een inhoudelijk lastig traject gehad met een dramatische begeleiding en nog wat persoonlijke tegenslagen, en daarbij dan dat ik alleen naar het buitenland was verhuisd hiervoor en eigenlijk al jaren in een soort sociaal isolement leefde (en leef). In mijn laatste jaar, zeer kort voor mijn contract afliep, hebben collega’s me min of meer gedwongen om te stoppen. Het ging al langer niet zo lekker maar heb het veel te lang door laten gaan, toch een soort zelfontkenning. Ik ben nu al anderhalf jaar (!) uit de running vanwege serieuze depressie, slik er ook al maanden medicatie voor en ben in therapie. Mijn contract is afgelopen dus ik leef nu op een ziekte-uitkering (BelgiĂ«) die elk moment stopgezet kan worden dus die stress komt erbij. Ik werk nu in m’n vrije tijd door aan m’n proefschrift (de publicaties/hoofdstukken zijn er, het is vooral het bundelen en ‘aan elkaar schrijven’ wat moet maar dat is nou net in mijn geval lastig, want verschillende onderwerpen) en door de Coronacrisis is dit extra zwaar. Het gaat langzaam vooruit maar er zijn dagen/weken waarin ik niks voor elkaar krijg en dan voel ik me zĂł schuldig en kan ik mezelf helemaal gek piekeren. Soms echt overspoeld door een gevoel van paniek/angst (ook dat de depressie terug zou komen, want ik ben heel bang dat ik dan alsnog zou moeten stoppen in de eindfase, na al die jaren, en dat wil ik niet!) maar gelukkig ga ik door de therapie wel stapje voor stapje vooruit en kan ik er steeds wat beter mee omgaan, ook al is de situatie onzeker.

Sorry, wilde deze reactie absoluut niet plaatsen omdat ik hier het slachtoffer wil uithangen, maar herkende me gewoon even heel erg in wat je schreef! Knap dat jij het met nieuw werk kan combineren, hoe doe je dat?

Er zijn echt veel te veel PhD-studenten die te lang met dit soort (soms ernstige) klachten rondlopen, had ik dit geweten was ik er niet aan begonnen, dan had ik mezelf dit bespaard
 maar gelukkig gaat het bij een groot deel van de mensen ook gewoon goed! Goede begeleiding is echt zo, zo belangrijk.

2 likes

Bedankt voor je superlieve reactie! :slight_smile:

Ik snap de beslissing die je hebt gemaakt wel. Ik heb mijn leven veel te lang on hold gezet voor het proefschrift achteraf, inderdaad een paniekerige modus, obsessief zelfs.

Maar kan me ook voorstellen dat het behoorlijk heftig is om na zo’n zware periode naast je proefschrift aan het werk te gaan! Doe ik je niet na.

Ik hoop dat het ook met jou gewoon helemaal goed komt. We can do it. :slight_smile: Dan maar met wat omwegen


Ik was wat aan het opzoeken in de Thorax BMJ en keek onder het kopje meest geciteerde artikelen van de afgelopen en mijn artikel als eerste auteur staat gewoon in de top :scream::smile:. Ik weet niet waar ik het kwijt moet dus maar hier, haha

28 likes

Wat tof!!

1 like

Ik werk als postdoc (sinds een paar maanden) en zou vanaf oktober scripties gaan beoordelen voor max 0.2fte.

Niks van gehoord, maar omdat ik zekerheid wilde nagevraagd. Er was iets fout gegaan en nu waren de scripties al verdeeld - vanaf februari zou ik meedraaien maar als er eerder iets zou zijn zou ik het wel horen.

Ik zei “ok prima, hoor het wel!” want februari komt me sowieso beter uit, maar die “hoor het wel” is opgevat als ijverigheid en nu is me gevraagd of ik ergens in oktober een heel vak kan geven omdat een docent is uitgevallen.

Ik weet niet zo goed hoe ik dit netjes kan afwimpelen zonder het in de toekomst voor mezelf te verpesten, en wetende dat ze iemand anders moeten gaan vinden
 maar het zou voor m’n sanity wel echt beter te zijn om dit er nu niet bij te nemen (scripties is wel ff wat anders dan zoom colleges geven zonder fatsoenlijke voorbereidingstijd).

Wat zouden jullie doen: netjes afzeggen (zo ja, tips? :sweat_smile: Iets anders dan ‘grapje vergeet dat ik er naar vroeg’) of gewoon schouders eronder omdat ik mezelf in de nesten heb gewerkt?

P.S. Stiekem vind ik dat ik dit er bij zou moeten kunnen doen omdat het goed is voor m’n cv maar ik trek het momenteel gewoon niet :cry:

Netjes afwimpelen! Ik zou iets zegen als dat je begrijpt dat ze omhoog zitten en je je geblokt voelt dat ze dit aan je toevertrouwen, maar je hier veel voorbereiding voor nodig hebt en onder deze omstandigheden geen kwaliteit van onderwijs kan garanderen en je je daar niet goed bij voelt/je voor een eerste vak meer tijd nodig hebt. Zoiets?

5 likes

@Daria Als je het niet trekt zou ik het ook afzeggen en me daar ook niet schuldig over voelen, het is hun taak om een geschikt persoon te vinden en dat ben jij dan nu even niet. Ik zou gewoon zeggen dat dit een grote tijdsinvestering is en dat je die tijd nu niet hebt, maar dat als ze in de toekomst nog iemand nodig hebben ze je zeker mogen benaderen.

Maarrr ik zou misschien nog wel even nadenken of het misschien niet heel leuk is om dit vak te geven, en of je er wat andere taken voor zou kunnen laten liggen? Misschien kan dat niet hoor, maar het klinkt alsof het wel iets leuks is!

1 like

@Daria ik vind niet dat je jezelf in de nesten hebt gewerkt hoor, je hebt niets geks gedaan. Zij kunnen het altijd vragen maar als je niet wil/kan zou ik inderdaad beleefd (maar wel stellig) nee zeggen. Wat @hanson nog zegt trouwens, weet niet of het een ander verhaal wordt als je dit nu wel zou doen maar dan andere werkzaamheden (nu of later die scripties?) kan laten zitten? Maar pas goed op jezelf hoor.


Ik heb laatst voor het eerst in twee jaar duidelijk geweigerd trouwens op een verzoek tot een extra taak, bij ons moeten alle phds een soort communicatie/assertiviteitscursus volgen - niet dat daar het probleem ligt ipv bij de gestoorde werkdruk en hiërarchische structuren - maar ik dacht, nou, ga het meteen ff toepassen in de praktijk :tada:

Als jij weet dat het te veel gaat worden en je het niet zit zitten zou ik dit gewoon duidelijk aangeven. Zij vragen iets aan jou en dat staat ze vrij, maar het staat jou ook vrij om daar nee op te zeggen. Mijn ervaring is dat je zelf altijd heel goed weet wanneer iets te veel wordt en als je dat gevoel bij voorbaat al hebt dan is dat een gegronde reden om het niet te willen doen. Ik begrijp wel heel goed je gevoel dat je hebt dat je denkt dat je het anders in de toekomst hebt verpest, maar zo kijken leidinggevenden er doorgaans echt niet tegenaan. Ik heb bij een cursus geleerd hoe je nee kan zeggen dus ik volg dat rijtje altijd zelf op en het werk goed haha:

Start

    • Show understanding and appreciation for the request.
    • Summarise what your supervisor wants from you.

Middle

    • Say that you can not do it.
    • Give 1 short argument.
    • Silence (give your supervisor the opportunity to react).
    • If needed, say ‘no’ again.
    • Offer (your help to find) a solution (if apllicable).

End

    • Discuss how to confirm your agreements.
    • Summarise and close the meeting.
3 likes