Ik wil mijn verhaal eigk ook wel delen, ben er echt heel blij mee dat ik vegan ben. Het voelt idd allemaal goed en ik heb bv bijna nooit meer buikpijn na het eten en ik eet zoveel lekkerdere dingen die ik vroeger niet eens overwogen zou hebben.
Samenvatting
Tussen mijn 13e en 21e ben ik meermaals voor langere tijd vegetariër geweest. Omdat ik wist dat het beter was maar het besef had ik niet echt. Toen ik 23 was werd ik op 1 januari weer vegetariër, opnieuw zonder echt innerlijk besef. Half september ging ik per 1 oktober de vegan challenge aan met een vriendin en ik merkte vanaf dat moment al dat ik moeite had met dierlijke producten. Heb vanaf 1 oktober al die mails gelezen met de informatie betreffende dieren en milieuleed. Ook ging het me supermakkelijk af. Mijn vriend was de eerste week op vakantie en toen die terug kwam zei die ‘ja kan niet wachten tot je weer normaal eet’. Maar ik wist toen al dat ik vegan zou blijven eten. Het voelde zo goed en was zoveel makkelijker dan ik ooit had durven denken. Ik zag de andere producten niet eens meer als een optie, tuurlijk mis ik het soms maar ik zou het niet willen eten. Ondertussen eet ik 1 oktober dus 2 jaar vegan en mijn vriend vindt dat ik lekkerder kook dan ooit (hij eet helaas zelf soms nog dierlijke producten maar hij moet eerst aan z’n mental health werken voor ik er met hem over kan praten)
aan shoarma en hoe ontzettend lekker hij mijn vegan versies ook vind, dat verhelpt volgens hem de craving niet. Baal ik van, maar we hebben het er uitgebreid over gehad en vinden er onze weg in. Beter 99% plantaardig eten dan hoe hij / we eerst aten: vlees, met een sausje van vlees en wat kaas en eieren on the side.