Ah nee, wat vervelend
snap heel goed hoe je je voelt hoor! Ik ben ook wel eens thuis in huilen uitgebarsten na de les omdat het zo frustrerend was. Niks mis mee!! Alleen niet door uit het veld laten slaan, goed om er de volgende keer wat van te zeggen inderdaad.
Ik had afgelopen maandag mijn praktijkexamen en het was zo erg!! Ik voelde me niet eens heel zenuwachtig wonderbaarlijk genoeg, maar toen we de auto instapten kwam het wel echt in tienvoud. Het rijden ging prima en ik hoopte qua bijzondere verrichting echt op fileparkeren omdat ik dat zo vaak had geoefend. Alleen toen hij zei dat ik ergens een plekje mocht zoeken om te fileparkeren had ik echt een mega black out, ik kwam continu met het rechterachterwiel tegen de stoep, wat ik in de lessen nooit meer had, en kon wel janken, wist niet meer hoe ik het moest oplossen omdat je alleen mag corrigeren en dat lukte ook niet (te weinig ruimte aan de voorkantâŠ). Toen hij zei âoke we gaan weer even rijden, vul maar in âadres CBRââ dacht ik okeeee dit is verloren zaak. Maar in de buurt van het CBR mocht ik het nog een keer proberen, eerst had ik precies hetzelfde weer en toen zei ik dat ik even moest kalmeren en heb ik een paar seconden in stilte gezeten en rustig geprobeerd te ademen. Hij probeerde me wel gerust te stellen ook, hij zei rij maar even ver er weer uit, niet maar zoân klein stukje, dat helpt niet genoeg. En toen is het gelukt! Ik dacht alleen dat het vast niet genoeg zou zijn, maar toen we naar binnen liepen en hij me een hand gaf om me te feliciteren barstte ik in tranen uit hahaha, van ontlading/opluchting. Zo vreemd dat iets waar je dan zo lang wekelijks mee bezig bent ineens voorbij is! Ben echt heeeel blij