Je bent dan toch financieel afhankelijk van je man? Of heb je inkomstenbron waar je niet voor hoeft te werken?
11 likes
Lezen, ik VOEL me niet afhankelijk. Hij laat mij me ook nooit zo voelen.
Maar, ja. ALS hij me morgen op straat zet heb ik niks.
Wie dan leeft wie dan zorgt. Dat risico heb ik zelf genomen.
6 likes
Ik los mijn studieschuld nog steeds niet af, stel het al eeuwig uit doordat ik weinig inkomsten heb 
3 likes
Oh goeie om ook studieschuld en spaargeld te benoemen (en beleggen maar dat is niet bij mijzelf van toepassing)
Mijn studieschuld was toen ik afstudeerde in 2015 ā¬18.223 en is nu inmiddels ā¬12.278.
Ik heb ā¬9275,- spaargeld maar ik heb net afgelopen week een auto gekocht voor ā¬3450,- dus dat moet er nog af!
3 likes
Ja ze kijken naar je inkomen en berekenen dan je maximale draagkracht. Ze nemen die van je partner mee in principe, er wordt naar je gezamenlijke inkomen gekeken.
Je lost maximaal die draagkracht af, als je maandelijks meer af zou moeten lossen dan wordt dat deel naar mijn weten kwijtgescholden.
En je mag het aflossen ook 5 jaar stilzetten in de tussentijd.
1 like
Hmm regels veranderen nog wel eens als je niet zoveel verdient kan je volgens mij je bedrag verlagen of niet af betalen maar ik val wel weer onder oudere regels van voor 2012š
2 likes
Hebben jullie daar geen afspraken over gemaakt / dingen over vastgelegd? Want als het een gezamenlijke beslissing was dat jij niet meer werkt nu is het niet meer dan fair dat je bij een eventuele scheiding ook je deel ontvangt!
@kienke ik zie mijn studieschuld gewoon als vaste last! Blijft gelukkig nog genoeg over om leuke dingen van te doen! Ter info, betaal ongeveer 180e pm en mijn schuld was iets van 35000.
2 likes
Je weet helemaal niet of ze āniets heeft als hij vertrektā. Ligt aan de voorwaarden van HUN huwelijk. Je zegt steeds dat het jou persoonlijk zo lijkt maar er spat echt zoveel oordeel vanaf dat ik hier niet eens op zou reageren tbh.
20 likes
Wow wat een domme constructie van haar uit. Tenzij ze op papier dingen heel goed vast hebben gelegd, lost ze bv ook niks af op de hypotheek 
Waarom niet gewoon een gezamenlijke rekening, waarbij ze naar rato inleggen en daar in ieder geval gezamenlijke van betalen?
@anon3219017 ik denk persoonlijk dat het wel scheelt of je kinderen hebt of niet. Ik werk nu ook minder dan mijn man en hij draagt dus ook meer bij aan de gezamenlijke pot/kosten. Ik heb er geen problemen mee āzijnā geld uit te geven aan dingen en betaal bv ook wel eens de kapper vd gezamenlijke rekening (Als ik met een kind ga bv en dan is het alleen kniplen) en mijn zorgverzekering (maar ivm de zwangerschap heb ik nu bv een hogere dekking dus ook meer kosten die ook in zijn belang zijn dat het goed is gedekt en dat we niet straks nog veel meer zelf moeten betalen). Of als we winkelen voor de kinderen en er zit net ook iets bij voor mij (of voor hem) gaat dat ook vd gezamenlijke rekening en gaan we dat daarna echt niet aan elkaar terug storten ofzo. Want wij hebben samen de keuze gemaakt dat ik minder ga werken, maar ik regel bijna alles voor de kinderen, de financiele dingen thuis etc etc. Huishouden is redelijk 50-50 maar de mental load en de rest ligt grotendeels bij mij vaak. Dus het is niet dat ik er āniksā voor doe. Doordat ik die dingen regel, heeft hij tijd om bv zoveel te werken als hij doet en daardoor verdiend hij ook wat hij doet. Nu zijn wij wel al 13 jaar samen en toen we nog geen kinderen hadden, vond ik het heel lastig als ik een mindere maand had gedraaid (hoogzomer is bv altijd rustiger bij mij) en weigerde ik om dan minder in te leggen en haalde ik wat ik tekort kwam uit mijn buffer.
Wij hebben verder via de notaris wel alles goed geregeld toen we gingen trouwen en toen er kinderen kwamen zijn we nog een keer terug gegaan om alles door te spreken en wat aanpassingen te doen, dus ondanks dat ik nu minder verdien is het niet dat ik morgen een probleem heb als hij mij eruit zet (en sowieso dan gaat hij zelf maar zolang bij zijn ouders zitten ofzo, het is net zo goed mijn huis). Helemaal niet meer werken zou ik wel lastig vinden persoonlijk hoor. Door omstandigheden heb ik recentelijk 6 weken niet gewerkt en dus ook niks verdiend en dit keer heeft mijn man dat gat opgevuld. Dat was goed en voel me daar ook niet schuldig om, want was een keuze die we samen hebben gemaakt. Maar ik werk ook omdat ik het leuk vind, fijn vind en het gewoon nodig heb voor mezelf.
@Ovenschaal volgens mij al eens gedeeld maar een vriend van ons vond het maar vreemd dat het huis ook op mijn naam staat. Hij heeft gewoon alles op zijn naam staan want ādan heb je nooit gezeikā. Ondertussen wilde hij dat zij stopte met werken toen er een kind kwam (heeft ze niet gedaan) Ć©n doet zij de hele administratie van zijn bedrijf (voor nop).
7 likes
Ik snap je punt en heb er zelf geen moeite mee.
Ten eerste kan ik nooit financieel gelijk zijn aan hem. Wat hij doet qua werk en inkomsten kan ik nooit evenaren. Mocht er iets gebeuren met hem of met mij hebben we dat goed geregeld!
Geld hebben en verdienen speelt daar bij ons geen rol als in: ik ben meer waard dan jij.
Ik ben net zoveel waard in ons huwelijk als hij. Ik zorg voor onze kinderen, zorg voor het huishouden. Regel heel veel zodat hij dat niet hoeft te doen.
Hij hoeft toch ook niet zān hand bij mij op te houden voor een schone onderbroek. Of zān hand voor een bordje eten wat ik met liefde voor ons gezin kook.
Hij zorgt voor mij en ik zorg voor hem.
Misschien ouderwets maar wij zijn heel gelukkig als gezin.
32 likes
Dat vind ik ook een enorm verschil en vervelend als gemiddelde. Maar we hoeven die frustratie toch niet te richten op bijv @Spaties als zij tevreden is met haar situatie?
5 likes
Even hierop aanvullend. Er bestaat in ons gezin ook geen zijn geld. Het is ons geld
5 likes
Vrienden (nu eerder kennissen) van ons hebben soortgelijke constructie.
Hele boekhouding er naast wie wat betaald. Eigen boodschappen betaald ieder voor zich en voor kind kopen ze samen bijvoorbeeld. Maar gaat vrij ver in details. Ook met lenen etc.
Ook scheve verhouding mbt inkomen.
4 likes
Precies!
Ik vind het ook fijn om bij de kinderen te zijn nu ze klein zijn. Over een jaar of twee komt mijn tijd wel weer.
3 likes
Als ik ergens niet tegen kan zijn het stellen die helemaal exact bijhouden wie wat wat betaald en dat dan helemaal door de helft gaan delen enz dan denk ik echt van jeetje dat kan toch ook een beetje op gevoel??? Of de ene kan toch best een keer een lunch betalen en de ander die nieuwe pan???
7 likes
Ja ik ook,mijn man ook (vrienden van zijn kant zeg maar) En erg blij met de gezamenlijke rekening. We gebruiken het als voorbeeld hoe we het niet willen.
5 likes
Ik voelde dat niet zo hoor. No worries!
2 likes
Was inderdaad ook een tip die wij kregen toen we gingen samenwonen vd notaris!
@anon3219017 dat is idd een flink verschil. En ik denk ook een maatschappelijk probleem, maar daar is dit wellicht niet het juiste topic voor. In andere topics is het daar ook wel vaker over gegaan.
Als ik naar mezelf kijk, ik riep vroeger om het hardste dat ik carriere gingen maken, niet minder ging werken als er kinderen kwamen etc. En toen was ik zwanger en dacht ik nee dat wil ik helemaal niet. Maar het is bij mij echt vanuit mezelf gekomen en niet vanuit mijn man of druk van anderen en in onze eigen omgeving zie ik dat helaas wel veel gebeuren. Mijn man is trouwens sinds dit jaar ook een dag minder gaan werken. Op een dag dat ik ook thuis ben, dus ultieme luxe. Maar geeft mij ook de mogelijkheid makkelijk meer te werken als dat nodig is (zoals bv deze week werk ik ook op woensdag van 10-20u, tot dit jaar had ik dan moeten hopen dat ik oppas kon regelen voor die extra dag of dat mijn man vrij kon nemen en nu kan dat gewoon).
3 likes
Een collega van mij ook, haar vriend en zij zijn volgens mij echt al 20 jaar samen als t niet langer is. Hij goede baan, zij in een slecht betaalde winkel. En dan 50/50 doen qua dingen waardoor hij dus eigenlijk veel meer overhoud. Soms dan willen ze op vakantie en dan kan zij haar deel niet betalen. Dan denk ik echt wtf. Snap niet dat je zo wil leven.
10 likes