Ja heerlijk dat ik dat geld allemaal aan mezelf kan spenderen
Mijn reactie is geenszins een veroordeling, ik zeg er ook bij dat ik het wel begrijp als je naar de korte termijn financiën kijkt. Maar dat meer of minder werken meer is dan meer of minder loon op korte termijn, en dat het nog lang daarna gevolgen heeft. Ik snap je reactie niet zo en dat je eruit haalt dat ik voor je kind zorgen niet op waarde zou schatten
Ik zeg ook niet dat het een veroordeling is noch dat jij aangeeft dat voor een kind zorgen niet op waarde wordt geschat. Enkel dat ik de reacties niet zo snapt als iemand aangeeft thuis te blijven omdat het onder aan de streep financieel niet zoveel verschil maakt.
Edit: juist omdat dit (iemand hierop aanspreken) dus een maatschappelijk probleem individualiseert. Het was overigens ook niet op direct jou gericht, maar op iedereen met een soortgelijke reactie. Was alleen te lui om die ook te @‘en
Ja was misschien wat overdreven, maar ik ben nu eenmaal a little extra
En ik vind het van andere mensen ook boeiend
In het kader van dit onderwerp (minder werken/ouderschap/rolverdeling/gender) vind ik dit artikel een aanrader:
Het is inderdaad belangrijk om je bewust te zijn van de lange termijn gevolgen van minder uren werken, die al genoemd werden. Maar uiteindelijk ben ik van mening dat er iets fundamenteel mis is met de manier waarop we niet-betaald werk (kinderen opvoeden, maar ook het huishouden doen) waarderen en belonen. En op individueel niveau is het echt klote dat vrouwen zo vaak het onderspit delven in de “verdeling”.
Omdat je thuis bent om te zorgen. Thuisblijven kost je aan het eind van de rit geld (zoals hierboven al aangegeven). Zorgen wordt momenteel voor het grootste deel door vrouwen gedaan, wat weer een van de redenen voor financiële ongelijkheid tussen vrouwen en mannen is. Tegelijkertijd zijn we als maatschappij afhankelijk van de komst van kinderen en is goede zorg voor kinderen iets waar we allemaal van profiteren.
Klopt helemaal, dit hebben we uiteraard allemaal meegenomen in onze overweging.
Mijn partner verdient ook bijna 3x zoveel als ik doe (als we allebei 40 uur zouden werken), dus de keuze was snel gemaakt. Ik 2 dagen werken en hij 5 dagen.
We wilden ook maar 2 dagen opvang voor ons kind. Veel ouders verdelen dat dan als 4 dagen werken voor de één en 3 dagen werken voor de ander, maar dat zou bij ons dus echt zonde van het geld zijn.
Ik ben het helemaal met je eens he. Op het gebied van de rekensom, maar is dat iets om in een kasboekjestopic op in te gaan? Je weet niet wat daar binnenshuis over is afgesproken en het is niet echt aan jou om iets een goede reden te vinden. (Maar dit wordt alweer een jele discussie en was helemaal niet mijn bedoeling want eigenlijk geen tijd voor😅)
@anon3219017 bijvoorbeeld. Ik vind dat bij lange niet zo’n radicaal idee. Hoeft niet per se een salaris te zijn, kan ook het inperken van langetermijneffecten zijn. En dit voor alle vormen van zorg die mensen onbetaald uitvoeren. Ik vind eigenlijk dat je als ouder de ruimte moet voelen om thuis te zijn als je thuis wilt zijn. Dat je als mens best een paar jaar van je werkzame carrière rustiger aan mag doen. De andere kant daarvan is dat als je werkt de drempel tot opvang gewoon laag hoort te liggen. Dat is hier ook niet zo.
Dat hele waardeoordeel over vrouwen die niet werken en emancipatie voel ik gewoon niet zo. Wat mij betreft is het belangrijkste dat ouders de ruimte hebben om ouder te zijn. Waarbij de discussie mijns inzien te weinig gaat over hoe we mannen stimuleren om zich net zo verantwoordelijk voor te voelen, zodat er bij vrouwen genoeg ruimte ontstaat om die verantwoordelijkheid niet te voelen. Het gaat momenteel teveel over hoe vrouwen nu niet genoeg meedoen, geëmancipeerd zijn, onvoldoende aan hun toekomst denken. Ik geloof zelf dat dat allemaal wel los loopt als we vrouwen niet meer voor onmogelijke dilemma’s stellen: werk flexibel inrichten, mannen emanciperen (meer zorgen, meer financiële gevolgen voor mannen die profiteren van zorgende vrouwen), goedkope opvang. Maar ik ben pedagoog en dus gezinsgekkie. De basis is voor mij dat een kind hoe dan ook zorgvragend is en een ouder dus zelf moet kunnen invullen hoe die zorgbehoefte vervult wordt. Én dat jet gezien de huidige staat van onze maatregelen rondom gezinnen helemaal niet zo gek is dat die zorg uiteindelijk vaak door part time werkende vrouwen vervult wordt.
Ik werk helemaal niet en voel me absoluut niet afhankelijk van mijn man. Maar vraag gerust als je iets weten wil
Je bent dan toch financieel afhankelijk van je man? Of heb je inkomstenbron waar je niet voor hoeft te werken?
Ah snap ik
Lezen, ik VOEL me niet afhankelijk. Hij laat mij me ook nooit zo voelen.
Maar, ja. ALS hij me morgen op straat zet heb ik niks.
Wie dan leeft wie dan zorgt. Dat risico heb ik zelf genomen.
Ik los mijn studieschuld nog steeds niet af, stel het al eeuwig uit doordat ik weinig inkomsten heb
Oh goeie om ook studieschuld en spaargeld te benoemen (en beleggen maar dat is niet bij mijzelf van toepassing)
Mijn studieschuld was toen ik afstudeerde in 2015 €18.223 en is nu inmiddels €12.278.
Ik heb €9275,- spaargeld maar ik heb net afgelopen week een auto gekocht voor €3450,- dus dat moet er nog af!
Ja ze kijken naar je inkomen en berekenen dan je maximale draagkracht. Ze nemen die van je partner mee in principe, er wordt naar je gezamenlijke inkomen gekeken.
Je lost maximaal die draagkracht af, als je maandelijks meer af zou moeten lossen dan wordt dat deel naar mijn weten kwijtgescholden.
En je mag het aflossen ook 5 jaar stilzetten in de tussentijd.
Hmm regels veranderen nog wel eens als je niet zoveel verdient kan je volgens mij je bedrag verlagen of niet af betalen maar ik val wel weer onder oudere regels van voor 2012😂
Hebben jullie daar geen afspraken over gemaakt / dingen over vastgelegd? Want als het een gezamenlijke beslissing was dat jij niet meer werkt nu is het niet meer dan fair dat je bij een eventuele scheiding ook je deel ontvangt!
@kienke ik zie mijn studieschuld gewoon als vaste last! Blijft gelukkig nog genoeg over om leuke dingen van te doen! Ter info, betaal ongeveer 180e pm en mijn schuld was iets van 35000.
Je weet helemaal niet of ze ‘niets heeft als hij vertrekt’. Ligt aan de voorwaarden van HUN huwelijk. Je zegt steeds dat het jou persoonlijk zo lijkt maar er spat echt zoveel oordeel vanaf dat ik hier niet eens op zou reageren tbh.
Wow wat een domme constructie van haar uit. Tenzij ze op papier dingen heel goed vast hebben gelegd, lost ze bv ook niks af op de hypotheek
Waarom niet gewoon een gezamenlijke rekening, waarbij ze naar rato inleggen en daar in ieder geval gezamenlijke van betalen?
@anon3219017 ik denk persoonlijk dat het wel scheelt of je kinderen hebt of niet. Ik werk nu ook minder dan mijn man en hij draagt dus ook meer bij aan de gezamenlijke pot/kosten. Ik heb er geen problemen mee “zijn” geld uit te geven aan dingen en betaal bv ook wel eens de kapper vd gezamenlijke rekening (Als ik met een kind ga bv en dan is het alleen kniplen) en mijn zorgverzekering (maar ivm de zwangerschap heb ik nu bv een hogere dekking dus ook meer kosten die ook in zijn belang zijn dat het goed is gedekt en dat we niet straks nog veel meer zelf moeten betalen). Of als we winkelen voor de kinderen en er zit net ook iets bij voor mij (of voor hem) gaat dat ook vd gezamenlijke rekening en gaan we dat daarna echt niet aan elkaar terug storten ofzo. Want wij hebben samen de keuze gemaakt dat ik minder ga werken, maar ik regel bijna alles voor de kinderen, de financiele dingen thuis etc etc. Huishouden is redelijk 50-50 maar de mental load en de rest ligt grotendeels bij mij vaak. Dus het is niet dat ik er “niks” voor doe. Doordat ik die dingen regel, heeft hij tijd om bv zoveel te werken als hij doet en daardoor verdiend hij ook wat hij doet. Nu zijn wij wel al 13 jaar samen en toen we nog geen kinderen hadden, vond ik het heel lastig als ik een mindere maand had gedraaid (hoogzomer is bv altijd rustiger bij mij) en weigerde ik om dan minder in te leggen en haalde ik wat ik tekort kwam uit mijn buffer.
Wij hebben verder via de notaris wel alles goed geregeld toen we gingen trouwen en toen er kinderen kwamen zijn we nog een keer terug gegaan om alles door te spreken en wat aanpassingen te doen, dus ondanks dat ik nu minder verdien is het niet dat ik morgen een probleem heb als hij mij eruit zet (en sowieso dan gaat hij zelf maar zolang bij zijn ouders zitten ofzo, het is net zo goed mijn huis). Helemaal niet meer werken zou ik wel lastig vinden persoonlijk hoor. Door omstandigheden heb ik recentelijk 6 weken niet gewerkt en dus ook niks verdiend en dit keer heeft mijn man dat gat opgevuld. Dat was goed en voel me daar ook niet schuldig om, want was een keuze die we samen hebben gemaakt. Maar ik werk ook omdat ik het leuk vind, fijn vind en het gewoon nodig heb voor mezelf.
@Ovenschaal volgens mij al eens gedeeld maar een vriend van ons vond het maar vreemd dat het huis ook op mijn naam staat. Hij heeft gewoon alles op zijn naam staan want “dan heb je nooit gezeik”. Ondertussen wilde hij dat zij stopte met werken toen er een kind kwam (heeft ze niet gedaan) én doet zij de hele administratie van zijn bedrijf (voor nop).