In theorie heb je altijd recht op het deel dat jij op de en/of rekening hebt gestort (tenzij je contractueel een andere verdeling hebt afgesproken of in een gemeenschap bent), maar in de praktijk kunnen jullie allebei bij het geld en kan het nogal lastig zijn om dat terug te krijgen als de ander er met al het spaargeld vandoor gaat. Maar dit is ook lastig als je een samenlevingscontract of zelfs een huwelijk hebt, dus ik zou niet per de daarvoor een samenlevingscontract aangaan. Ik zou dan eerder, wat hierboven werd gezegd, sparen op twee aparte rekeningen. Mocht iemand er echt vandoor gaan met het geld dan moet je dat namelijk alsnog via de rechter oplossen en dat is het meestal niet waard.
Wij verdelen alle huishoudkosten naar rato (heel precies berekend in excel, haha) en dat is ook het meest ‘standaard’ in samenlevingscontracten. Persoonlijk vind ik dat ook het meest eerlijk, maar dat moet iedereen voor zichzelf bepalen. (Dit geldt overigens niet voor de aflossing van de hypotheek, wat niet van toepassing is lees ik, maar zeg het er toch maar bij voor anderen als ze dit lezen.)
Voogdij kun je overigens ook zelf bij de rechtbank regelen en hoeft niet in een testament, zoals hierboven werd gezegd. Ik zou natuurlijk altijd aanraden om wel een notarieel samenlevingscontract en testamenten te laten maken maar, tbh, het is zo duur en als je geen koophuis hebt of andere bijzonderheden zou ik het zelf ook niet doen.