Ik denk dat het per situatie zo verschilt. Wij doen de zakgeldmethode mede omdat mijn inkomen bij samenwonen zo laag was (door ziekte) dat ik 50/50 niet zou redden en we dus niet op onszelf konden. Hij had voor het samenwonen al wel een dikkere spaarrekening dan ik en dat is nu ook gewoon nog zo. Alles wat we daarvoor hadden bleef van onzelf en alles wat we vanaf het samenwonen opbouwden is van ons samen, we sparen nu dus eigenlijk alleen nog maar samen. Voor mij ook beter want van mijn persoonlijke spaarrekening kan ik moeilijk afblijven en van de gezamelijke wel.
Ik heb wel een studieschuld, hij niet. En in ons samenlevingscontract staat dat die schuld dus voor mij is, maar dat is met name van belang bij evt scheiding. Ondertussen sparen we elke maand van de gezamelijke rekening een X bedrag om de schuld hopelijk sneller af te kunnen lossen. Dus hij betaald alsnog gewoon mee. We hebben er voor gekozen om een leven samen op te bouwen en daar hoort het financiele aspect ook bij. Hij weet dat hij door mijn ziekte (en een betere studie) altijd meer zou verdienen dan ik en daar is hij mee akkoord gegaan. Kan mij voorstellen dat als huishouden bv 50/50 is en iemand er bewust voor kiest om minder te gaan werken voor zijn/haar lol dat je het anders regelt.
heel onaantrekkelijk dat gierige gedrag. (sorry voor deze dagboekpost)
Heb laatst die gedeelde post over zakgeldmethode doorgestuurd, misschien zet ‘t hem aan het denken als hij het eens van een ander hoort.
Hele lage vaste lasten en strikte budgetten. Hij pot zijn geld gewoon allemaal op in aandelen ed. Maar dat klopt wat je zegt, met huurtoeslag, zorgtoeslag en lagere studieafbetaling had ik het beter voor elkaar.