Eerlijk; dit is bij uitstek een situatie die ik niet eerlijk zou vinden en hij hoeft mij dan geen tonnen te geven, maar ik ga ook echt niet met je samenleven en lasten delen alsof jij niet aanzienlijk meer hebt dan ik.
Dat staat er toch niet. Ik zou dan ook niet akkoord gaan met een 50/50 verdeling van vaste lasten etc. Ik zou dan alleen niet verwachten dat mijn vriend mij geld geeft om mee te kunnen sparen. Door een niet-50/50 verdeling houdt de mindervermogende sowieso al meer geld over dan ânormaalâ van eigen salaris dus in direct verdien je daar een beetje op zou je zeggen.
Maar stel mijn partner heeft een hele grote spaarrekening door een erfenis dan verwacht ik daar geen persoonlijk financieel gewin uit te halen onder het mom van nu is het niet eerlijk dus geef mij geld. Maar goed, iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt en mee kan leven/rondkomen.
Thanks! Ja ik spaar inderdaad ook voor de tijden dat ik geen inkomen heb zodat ik, net als jij, de overige maanden kan doorkomen. Misschien kunnen we een inschatting maken hoeveel weken we werken, dan het maandbedrag berekenen, om alle jaar de kosten te dekken en dan kijken wat âeerlijkâ is? Zo lastig!
Ik verdien momenteel veel meer dan mijn vriend en wij doen alles naar rato, maar het is niet vastomlijnd. We zorgen ervoor dat hij ook nog genoeg geld overhoudt voor leuke dingen en/of om te sparen. Ik heb wel mijn spaargeld op mijn eigen rekening staan, want ben er ook nog niet klaar voor om het âweg te gevenâ zoals iemand zei. En ik wil die buffer gedeeltelijk gebruiken voor mijn studieschuld
Mijn vriend heeft ook een sterk wisselend inkomen dus ik heb alles in een excelletje. Hij krijg elke vier weken dus ook geen vaste dag. Elke salarisuitbetaling verander ik zijn inkomen en zie ik precies hoeveel er over blijft na vaste lasten, boodschappen en bezine. Dan bepaal ik wat we sparen en de rest van het bedrag verdeel ik over nog wat andere potjes zoals kleding en uitjes.
Ik zeg ook niet dat dat er staat, ik zeg enkel hoe ik erover denk.
Ik denk dat het per situatie zo verschilt. Wij doen de zakgeldmethode mede omdat mijn inkomen bij samenwonen zo laag was (door ziekte) dat ik 50/50 niet zou redden en we dus niet op onszelf konden. Hij had voor het samenwonen al wel een dikkere spaarrekening dan ik en dat is nu ook gewoon nog zo. Alles wat we daarvoor hadden bleef van onzelf en alles wat we vanaf het samenwonen opbouwden is van ons samen, we sparen nu dus eigenlijk alleen nog maar samen. Voor mij ook beter want van mijn persoonlijke spaarrekening kan ik moeilijk afblijven en van de gezamelijke wel.
Ik heb wel een studieschuld, hij niet. En in ons samenlevingscontract staat dat die schuld dus voor mij is, maar dat is met name van belang bij evt scheiding. Ondertussen sparen we elke maand van de gezamelijke rekening een X bedrag om de schuld hopelijk sneller af te kunnen lossen. Dus hij betaald alsnog gewoon mee. We hebben er voor gekozen om een leven samen op te bouwen en daar hoort het financiele aspect ook bij. Hij weet dat hij door mijn ziekte (en een betere studie) altijd meer zou verdienen dan ik en daar is hij mee akkoord gegaan. Kan mij voorstellen dat als huishouden bv 50/50 is en iemand er bewust voor kiest om minder te gaan werken voor zijn/haar lol dat je het anders regelt.
Mijn vriend en ik hebben dezelfde situatie alleen dan andersom. Hij heeft 40k studieschuld en ik nu 10k spaargeld. Ik stond eigenlijk overal voor open, mijn idee was de zakgeld methode en dan de duo afbetaling van de gezamenlijke rekening doen. Maar mijn vriend wilde dit niet, omdat hij 2 keer zoveel verdient als ik en volgens hem profiteerde ik dan van zijn hoge salarisđ . Waar zijn geld blijft heb ik geen idee van. We stonden beiden op nul na het kopen van een huis qua spaargeld, ik heb weer op kunnen bouwen, en hij niet.
Maar mocht ik het voor het zeggen hebben zou ik dus de studieschuld niet afbetalen met het zakgeld maar met de gezamenlijke rekening. Ja, de vermogende partner betaald dan 50% mee maar inderdaad, diegenes inkomen word ook meegeteld in de afbetalingen. En ik denk ook: ik heb geluk gehad dat ik geen studie schuld heb dus wil best meebetalen aan het afbetalen van mijn partner. Die 40k word uiteindelijk ook op mij verhaalt als we getrouwd zijn en hij geen baan heeft oid.
Misschien mis ik een zak geld die jij niet vermeld, maar ik denk dat je jezelf ten onrechte beschouwd als de meer vermogende in deze relatie?
Tja dat vind ik lastig. Ik heb dus geen studieschuld en nu wel spaargeld. Mijn familie is vermogend inderdaad. Af en toe krijg ik wat geld van mijn opa maar niet zo veel dat het verschil in spaargeld kan verklaren. Wel in studieschuld want mijn opa heeft mijn studie betaald. Edit-misschien was dit de zak geld die je mist maar ik heb wel het idee dat mijn vriend met 2-0 achter staan. Ja ik verdien echt veel minder, maar kan gewoon sparen en leuke dingen doen en 50% van de hypotheek betalen. Hij verdient meer maar kan niet sparen. Hoe dat komt snap ik ook niet⊠het zit niet in zijn systeem.
Haha, ja heel eerlijk snap ik het ook niet helemaal precies. Er verandert binnen kort iets aan onze situatie en we gaan er samen voor zitten! Dat is al heel wat haha
Ah dat verklaart. Want van het beeld in je eerste post dacht ik echt: hij speelt het zo wel heel slim. Feitelijk gaat hij zijn achterstand op jou binnen enkele jaren inhalen en dat hij niet spaart is zijn zaak. Als jij 10k kan sparen met jouw inkomen, zou hij dat nog makkelijker moeten kunnen. Dat zou ik allemaal niet boeiend vinden als het een geven en nemen ding is, maar als hij nu al expliciet stelt dat zijn inkomen voor hem is zou ik het idee dat hij 2-0 achterstaat of jij hem zou moeten helpen een beetje laten vallen.
Wat ik daarnaast zelf lastig vind aan studieschulden voor elkaar betalen is dat die schulden niet enkel uit studiekosten bestaan. Ik heb een studieschuld, mijn vriend niet. Deels doordat zijn ouders serieus geholpen hebben met het betalen en de mijne niet. Deels omdat ik o.a. Festivals, verenigingskosten, een wat duurdere kamer en een lange reis heb betaald en die zitten ook in die schuld. Dat beeld van âzo zielig wat een hoge schuldâ wat vooral in de discussie rondom leenstelsel en hypotheken is ontstaan gaat soms ook gewoon niet op. Zeker niet als je ruim voldoende verdient om die schuld zelf ook weer in te lossen.
Thanks allemaal voor de antwoorden! Overigens hebben we wel afgesproken dat zodra ik zwanger ben al het geld op een hoop gaat, omdat ik er van overtuigd ben dat je dan inlevert op je carriĂšre. Hij is het daar gelukkkg mee eens. (Dat is niet wat er veranderd aan de situatie hoor)
Mwa ik ben het deels met je eens. Maar dat gaat voor mij alleen op in een situatie waarin je afspreekt samen de voordelen en de nadelen te dragen (wat jullie doen). Ik bedoel er vooral mee dat je een schuld niet sowieso als iets zieligs moet zien omdat je die zelf niet hebt en dat hoe iemand er nu in staat voor mij zeker wel meedoet aan of ik bereid ben te zeggen dat we nu alles van tafel vegen en met een schone lei beginnen.
Als iemand bij mij aankomt met ik wil mijn hogere inkomen voor mezelf houden, word ik ook zakelijker. Bij een flexibele insteek word ik ook flexibel, maar als je berekenend wil zijn ga ik ook rekenen.
Ik (doorgaans) ook, maar we weten allemaal dat paars niet werkt (en wie er dan verliest)
Mijn vriend is dus precies zo en ik vind dat best lastig. We zijn meer dan 9 jaar samen en sinds een paar jaar betaalt hij wel wat meer dan ik. Maar om mijn deel van de rekeningen te kunnen betalen heb ik afgelopen jaar geld bij hen moeten lenen. Nu heb ik inmiddels een leuke baan maar alles wat ik overhou gaat naar hem. Na heel veel gezeik van mijn kant en gaat hij mij gelukkig een deel kwijtschelden. Hij verdient iets van 2.000 bruto meer dan ik en ik krijg daardoor ook geen toeslagen ed, hogere studieschuldafbetaling ed. Hij stuurde mij laatst letterlijk een tikkie van 2e en begreep écht niet waarom ik dat belachelijk vond heel onaantrekkelijk dat gierige gedrag. (sorry voor deze dagboekpost)
Ja we wonen al meer dan 7 jaar officieel samen, eigenlijk zelfs al negen jaar. Toen ik hem leerde kennen was het nog echt een lowlifer uit een anti-kraakpand zonder vast werk of studie, maar het lijkt wel hoe meer geld hij verdient hoe gieriger hoor. Ik begin er iedere maand wel over, omdat ik er ook stress van krijg dat ik na een half jaar werken nog 0 euro spaargeld heb. Pas toen ik zei dat we deze zomer niet op vakantie kunnen omdat ik dan nog geen geld heb, heeft hij een deel kwijtgescholden. Eerlijk gezegd voelt het meer als eigenbelang, maar ik wil er nu ook niet over klagen Heb laatst die gedeelde post over zakgeldmethode doorgestuurd, misschien zet ât hem aan het denken als hij het eens van een ander hoort.
Ik vind het ook wel heftig. Je laat je partner toch niet op een houtje bijten of ĂŒberhaupt lenen voor de vaste lasten, terwijl je zelf zwemt in het geld. Hopelijk gaat hij er nog verder over nadenken
Ik vind dit ook wel heftig hoor, hoe ziet jullie leven samen er dan uit
Ik denk dat het niet verkeerd is om zelf ook eens te gaan rekenen als iemand zo berekenend doet, zoals @Shaaar boven jouw post schreef. Ik snap dat dat juist niet jouw aard en ideaal is, maar misschien dat het spiegelen van zijn gedrag wel wat meer zoden aan de dijk zet dan tot nu toe het geval is. Ik gok dat hij alles wat jij in die 9 jaar betaald hebt of aan arbeid verricht hebt niet mee rekent namelijk.