Maar dan heeft jouw keuze om minder te gaan werken toch ook een effect op jullie gemeenschappelijke leven? Iets eerder in je bericht zeg je dat je nu nog geen zin heb om met hem te overleggen over je financiële doen en laten, maar ik begrijp niet zo goed hoe dat in deze situatie geldt als jouw financiële keuzes ook effect hebben op jullie gemeenschappelijkheid (en dus ook hem)? En ik begrijp dat als je 36 ipv 40 uur gaat werken er netto niet zoveel verandert, maar als je van 40 naar 24 uur zou gaan, is dat wel anders. Ik kan me dan bijna niet voorstellen dat je dat zou doen zonder dat met hem te overleggen?
Haha ik vind het wel grappig dat je eerst zegt dat er geen gedachte achter zit en nu dit post.
Ik zeg niet voor niks dat dit beslissingen zijn die je samen maakt op basis van wat je samen belangrijk vindt. Het is uiteindelijk een naar rato variant die voor ons fijner werkt dan gewoon alles naar rato (dan moeten we bijhouden wat we uitgeven) of de zakgeldmethode (dan zou ik mij schuldig voelen over dat ik gewoon niet fulltime wil werken). Ik heb er voordeel aan, zoals ik in alle andere methoden ook voordeel heb omdat de minst verdienende partner altijd minder inbrengt. En het is tweerichtingsverkeer: hij is ook een paar uur minder gaan werken, wat financieel meer impact had als toen ik minder ging werken en daar doe ik ook niet moeilijk over want dat hebben we zo afgesproken. Als ik ooit meer ga verdienen dan hij heeft hij hetzelfde voordeel.
We weten ook beiden wat we ongeveer samen moeten verdienen om die pot op peil te houden, dus nee ik kan niet zomaar ineens 16 uur minder gaan werken (wie wel), daar zouden we inderdaad over moeten praten
3 likes
Haha ja dat snap ik. Het was in ieder geval niet mn bedoeling om te suggereren dat het een of het ander eerlijker zou zijn of dat jij of je partner profiteert van de ander ofzo. En ook niet mn bedoeling om te suggereren dat wat je schreef niet klopt.
Ik ben zelf nog heel zoekende naar hoe we onze relatie financieel moeten inrichten sinds er wat dingen veranderd zijn en het zou gewoon heeeeeeel prettig zijn als er een manier was die hoe dan ook het meest eerlijk is. Los van of de een meer of minder spaargeld heeft, of een huis waar de ander geen eigenaar van is, wie minder is gaan werken om welke reden, wie een hogere schuld heeft… Maar uiteindelijk is het toch deels een afweging van al die dingen en wat je zelf belangrijk en eerlijk vindt
1 like
Ben ik de enige die het niet erg vind als het allemaal niet precies eerlijk is? Mijn man verdient een stuk meer en houdt ongetwijfeld gemiddeld meer over ook om te sparen, daar in tegen betaald hij meer aan bijv vakanties dus hoe je het ook wendt of keert, hoe je het ook verdeelt het komt altijd bij je samen terecht. Ik heb ook zo iets van als je het allebei goed hebt wat maakt het uit. En met scheiding bijv zijn we in gemeenschap getrouwd dus moet het toch eerlijk verdeeld worden
5 likes
Maakt niet uit hoor, vond het vooral grappig. Verder herkenbaar. Wij hebben zelf als er echt iets groots verandert vaak zo’n ‘zijn we allebei nog ok zo? Voelt het goed met oog op dat we het een tijdje zo doen? Hoeveel heb jij dan nog voor jezelf? Hoeveel ik? Kunnen we daarmee doen wat we belangrijk vinden’ moment en anders proberen we wat nieuws. Maar dat kan ook vooral doordat we dus die ruimte hebben. Het hoeft voor ons dus ook niet helemaal eerlijk als we allebei maar het gevoel hebben dat we het goed redden.
2 likes
Ja ik heb ook het idee dat er soms nou eenmaal verschillen zijn. Stel je vriend heeft een vermogen van tonnen en jij verdient gewoon modaal, dan moet je vriend er toch niet voor zorgen dat jij ook ineens een spaarrekening van een paar ton kan hebben of elke maand 5k zakgeld hebt? En de kans is dan ook groot dat grote uitgaven of uitjes meer van zijn kant komen (althans dat is bij ons dan zo). Zolang je het maar goed geregeld hebt bij uit elkaar gaan, sterfgevallen etc.
10 likes
Zijn er koppels die samenwonen en beide zzp-er zijn? Hoe regelen jullie het? Wij doen soort van 50/50… maar weet dat mijn partner uiteindelijk echt veel meer kan sparen dan ik. En ik verdien ook minder. Maar soms heeft hij ook geen werk. Dus het is lastig te bepalen hoeveel ieder verdient per jaar en hoeveel ieder betaald.
Of iemand die niet in dezelfde situatie zit maar advies heeft of wil vertellen hoe jij het zou aanpakken?
2 likes
Ja, goede vraag wel. Heb al van alles getypt hier maar wil er ook niet een heel boek over schrijven. De grote dingen hebben we vastgelegd, wat er gebeurt als we uit elkaar gaan enzo. Dus dat is allemaal prima. En ik streef er ook niet naar om alles tot op de laatste cent eerlijk te verdelen, maar ik vind het wel lastig om in sommige situaties te bepalen wat eerlijk is (/wat ik eerlijk vind), en ook om in te schatten hoe keuzes van nu mijn financiële situatie van later gaan beïnvloeden, met name als we uit elkaar zouden gaan. Er is best wel een groot vermogensverschil tussen mij en mijn partner en dat zal ook altijd zo blijven en ik denk dat ik daardoor des te meer de drang heb om dingen zo goed mogelijk voor mezelf te willen regelen (ik ben de minstvermogende partner).
1 like
Eerlijk; dit is bij uitstek een situatie die ik niet eerlijk zou vinden en hij hoeft mij dan geen tonnen te geven, maar ik ga ook echt niet met je samenleven en lasten delen alsof jij niet aanzienlijk meer hebt dan ik.
10 likes
Dat staat er toch niet. Ik zou dan ook niet akkoord gaan met een 50/50 verdeling van vaste lasten etc. Ik zou dan alleen niet verwachten dat mijn vriend mij geld geeft om mee te kunnen sparen. Door een niet-50/50 verdeling houdt de mindervermogende sowieso al meer geld over dan ‘normaal’ van eigen salaris dus in direct verdien je daar een beetje op zou je zeggen.
Maar stel mijn partner heeft een hele grote spaarrekening door een erfenis dan verwacht ik daar geen persoonlijk financieel gewin uit te halen onder het mom van nu is het niet eerlijk dus geef mij geld. Maar goed, iedereen moet doen waar hij of zij zich goed bij voelt en mee kan leven/rondkomen.
1 like
Thanks! Ja ik spaar inderdaad ook voor de tijden dat ik geen inkomen heb zodat ik, net als jij, de overige maanden kan doorkomen. Misschien kunnen we een inschatting maken hoeveel weken we werken, dan het maandbedrag berekenen, om alle jaar de kosten te dekken en dan kijken wat ‘eerlijk’ is? Zo lastig!
1 like
Ik verdien momenteel veel meer dan mijn vriend en wij doen alles naar rato, maar het is niet vastomlijnd. We zorgen ervoor dat hij ook nog genoeg geld overhoudt voor leuke dingen en/of om te sparen. Ik heb wel mijn spaargeld op mijn eigen rekening staan, want ben er ook nog niet klaar voor om het ‘weg te geven’ zoals iemand zei. En ik wil die buffer gedeeltelijk gebruiken voor mijn studieschuld
Mijn vriend heeft ook een sterk wisselend inkomen dus ik heb alles in een excelletje. Hij krijg elke vier weken dus ook geen vaste dag. Elke salarisuitbetaling verander ik zijn inkomen en zie ik precies hoeveel er over blijft na vaste lasten, boodschappen en bezine. Dan bepaal ik wat we sparen en de rest van het bedrag verdeel ik over nog wat andere potjes zoals kleding en uitjes.
2 likes
Ik zeg ook niet dat dat er staat, ik zeg enkel hoe ik erover denk.
4 likes
Ik denk dat het per situatie zo verschilt. Wij doen de zakgeldmethode mede omdat mijn inkomen bij samenwonen zo laag was (door ziekte) dat ik 50/50 niet zou redden en we dus niet op onszelf konden. Hij had voor het samenwonen al wel een dikkere spaarrekening dan ik en dat is nu ook gewoon nog zo. Alles wat we daarvoor hadden bleef van onzelf en alles wat we vanaf het samenwonen opbouwden is van ons samen, we sparen nu dus eigenlijk alleen nog maar samen. Voor mij ook beter want van mijn persoonlijke spaarrekening kan ik moeilijk afblijven en van de gezamelijke wel.
Ik heb wel een studieschuld, hij niet. En in ons samenlevingscontract staat dat die schuld dus voor mij is, maar dat is met name van belang bij evt scheiding. Ondertussen sparen we elke maand van de gezamelijke rekening een X bedrag om de schuld hopelijk sneller af te kunnen lossen. Dus hij betaald alsnog gewoon mee. We hebben er voor gekozen om een leven samen op te bouwen en daar hoort het financiele aspect ook bij. Hij weet dat hij door mijn ziekte (en een betere studie) altijd meer zou verdienen dan ik en daar is hij mee akkoord gegaan. Kan mij voorstellen dat als huishouden bv 50/50 is en iemand er bewust voor kiest om minder te gaan werken voor zijn/haar lol dat je het anders regelt.
Mijn vriend en ik hebben dezelfde situatie alleen dan andersom. Hij heeft 40k studieschuld en ik nu 10k spaargeld. Ik stond eigenlijk overal voor open, mijn idee was de zakgeld methode en dan de duo afbetaling van de gezamenlijke rekening doen. Maar mijn vriend wilde dit niet, omdat hij 2 keer zoveel verdient als ik en volgens hem profiteerde ik dan van zijn hoge salaris😅. Waar zijn geld blijft heb ik geen idee van. We stonden beiden op nul na het kopen van een huis qua spaargeld, ik heb weer op kunnen bouwen, en hij niet.
Maar mocht ik het voor het zeggen hebben zou ik dus de studieschuld niet afbetalen met het zakgeld maar met de gezamenlijke rekening. Ja, de vermogende partner betaald dan 50% mee maar inderdaad, diegenes inkomen word ook meegeteld in de afbetalingen. En ik denk ook: ik heb geluk gehad dat ik geen studie schuld heb dus wil best meebetalen aan het afbetalen van mijn partner. Die 40k word uiteindelijk ook op mij verhaalt als we getrouwd zijn en hij geen baan heeft oid.
2 likes
Misschien mis ik een zak geld die jij niet vermeld, maar ik denk dat je jezelf ten onrechte beschouwd als de meer vermogende in deze relatie?
5 likes
Tja dat vind ik lastig. Ik heb dus geen studieschuld en nu wel spaargeld. Mijn familie is vermogend inderdaad. Af en toe krijg ik wat geld van mijn opa maar niet zo veel dat het verschil in spaargeld kan verklaren. Wel in studieschuld want mijn opa heeft mijn studie betaald. Edit-misschien was dit de zak geld die je mist maar ik heb wel het idee dat mijn vriend met 2-0 achter staan. Ja ik verdien echt veel minder, maar kan gewoon sparen en leuke dingen doen en 50% van de hypotheek betalen. Hij verdient meer maar kan niet sparen. Hoe dat komt snap ik ook niet… het zit niet in zijn systeem.
1 like
Haha, ja heel eerlijk snap ik het ook niet helemaal precies. Er verandert binnen kort iets aan onze situatie en we gaan er samen voor zitten! Dat is al heel wat haha
2 likes
Ah dat verklaart. Want van het beeld in je eerste post dacht ik echt: hij speelt het zo wel heel slim. Feitelijk gaat hij zijn achterstand op jou binnen enkele jaren inhalen en dat hij niet spaart is zijn zaak. Als jij 10k kan sparen met jouw inkomen, zou hij dat nog makkelijker moeten kunnen. Dat zou ik allemaal niet boeiend vinden als het een geven en nemen ding is, maar als hij nu al expliciet stelt dat zijn inkomen voor hem is zou ik het idee dat hij 2-0 achterstaat of jij hem zou moeten helpen een beetje laten vallen.
Wat ik daarnaast zelf lastig vind aan studieschulden voor elkaar betalen is dat die schulden niet enkel uit studiekosten bestaan. Ik heb een studieschuld, mijn vriend niet. Deels doordat zijn ouders serieus geholpen hebben met het betalen en de mijne niet. Deels omdat ik o.a. Festivals, verenigingskosten, een wat duurdere kamer en een lange reis heb betaald en die zitten ook in die schuld. Dat beeld van ‘zo zielig wat een hoge schuld’ wat vooral in de discussie rondom leenstelsel en hypotheken is ontstaan gaat soms ook gewoon niet op. Zeker niet als je ruim voldoende verdient om die schuld zelf ook weer in te lossen.
13 likes