Ja! Altijd proberen :).
2 likes
Tuurlijk. Zeker met deze inflatie en stijgende energiekosten. Onderhandelen hoort gewoon bij een sollicitatieproces, gaan ze je echt niet scheef van aankijken!
1 like
Maar stel, iemand anders solliciteert ook en die wordt aangenomen 
. Of is het sws intern?
1 like
Ik twijfel of ik een sollicitatiecursus moet doen. Heb met gesprekken wel eens dat ze achteraf als feedback geven van goh probeer het meer een gesprek te laten zijn ipv enkel vragen vanuit ons. Dat ik echt denk excuse me ik heb minstens 20 vragen gesteld en ook tijdens het gesprek, niet alleen enkel achteraf. Ik vraag door, vragen zoals ‘hoe pak je x aan?’ die gooi ik bij degene die die functie heeft en bij het gesprek zit terug. En toch krijg ik dat dan alsnog wel eens te horen. Snap er niks van en word er heel onzeker van eigenlijk. Geen idee of zo’n sollicitatiecursus daarin helpt en het is echt mega duur weer natuurlijk. Maar voelt alsof ik het allemaal echt afgrijselijk doe (terwijl meanwhile collega’s die ook door willen niet eens op gesprek mogen, dus zo slecht doe ik t niet maar toch)
2 likes
Ik vind dat sowieso een beetje gekke feedback voor een sollicitatiegesprek. Ik lees hier meestal niet mee dus ik weet niet in welke branche je aan het solliciteren bent, maar als semi-recruiter vind ik het niet echt relevant om iemand af te wijzen op hoe goed ze zijn in het voeren van sollicitatiegesprekken. Een goede recruiter moet daar echt doorheen kunnen kijken. Wel heel vervelend dat je daardoor onzeker bent geworden over het solliciteren, maar ik zou even afwachten geld steken in iets waar je in de basis zelf geen moeite mee hebt, hoor! Er zit ook zoveel verschil in wat ze van je willen zien tijdens gesprekken en iedere organisatie let weer op andere dingen.
3 likes
Dat is fijn om te horen dankjewel! Bij ons voer je de gesprekken met mensen in verschillende functies en die zijn dus geen recruiter. Heeeel af en toe zit er iemand van HR bij, maar meestal niet. Verder ben ik geen haantje de voorste en niet de meest spontane, maar ook zeker niet meer zo stil als toen ik heel jong was. Gewoon een beetje in het midden. En dat krijg ik dan ook vaak te horen dat ik rustig ben en uit mijn schulp moet kruipen?? Terwijl ze me na een uurtje solliciteren niet eens kennen en je in zo’n setting gewoon extra gespannen bent en het goed wil doen. Het is niet zo dat ik enkel ja of nee zeg en van angst bijna moet janken ofzo 
Maar heb soms echt het idee dat ik word afgewezen omdat ik niet in het plaatje van de ideale spontane persoon ofzo pas en ik wil gewoon echt geen toneelstuk opvoeren. Vind persoonlijk ook dat dat echt geen reden is voor afwijzen, want ik weet dat ik mijn werk echt niet slechter doe dan iemand die qua persoonlijkheid wel overal vooraan staat. Vind het in ieder geval echt zo frustrerend dat het allemaal niet lukt en het gaat net zo afgrijselijk als mijn dateleven
1 like
Wat een onzin, zeg!
Misschien kun je het ook zo bekijken: als ze tijdens een gesprek jou niet kunnen accepteren zoals je bent, dan is het waarschijnlijk ook niet de werkplek voor jou. Ik heb zelf ook weleens een kandidaat ‘afgewezen’ voor een functie bij een opdrachtgever omdat het daar echt een beetje een haaibaai is en zij zelf een vrij zacht karakter had. Dat vond ze niet leuk en het is ook stom dat het zo werkt, maar anderzijds geloofde ik dat er voor haar werkplekken zijn waarin ze veel beter tot haar recht zou komen en met veel meer plezier naar haar werk zou gaan.
Wat ook kan helpen en wat veel beoordelaars vaak kunnen waarderen is om de ‘elephant in the room’ uit te spreken. Dit laat zien dat je veel zelfkennis hebt, wat altijd goed is. Daarnaast schept dit ook ruimte om bepaalde stigma’s te bespreken en misschien ook overhaaste conclusies te voorkomen. Het is een extra reminder voor degene die selecteert dat hoe jij bent tijdens een sollicitatiegesprek niet alles zegt over hoe geschikt jij zou zijn voor het werk (zeker handig als diegene dus geen idee heeft hoe je een sollicitatiegesprek zou moeten voeren 
)
3 likes
Ja wat ik wel altijd doe is uit mezelf aangeven dat ik schriftelijk sterker ben dan mondeling en ik dat mondelinge verder wil ontwikkelen, dat niet echt gaat in mijn huidige functie. En dan benoem ik waarom dat wel goed kan in de functie waar ik op solliciteer. Heb wel een keer te horen gekregen dat ze dat heel erg konden waarderen, dat ik daarmee liet zien over zelfkennis en zelfreflectie te beschikken, dus dat was wel fijn om te horen. Maar toen ben ik (zoals verder ook bij alle sollicitaties wordt aangegeven) afgewezen op werkervaring. En ik solliciteer op startfuncties waar nul ervaring voor nodig is en breng 1,5 jaar interne ervaring mee
1 like
Ik vind dit ook echt wel iets zeggen over de gespreksvoeringsskills van degene die tegen over je zitten.
Anyways, als ze een heel overdreven blij iemand willen & jij bent dat niet - dan past misschien zo’n “organisatiecultuur” niet bij je. Voor bovenstaande opmerking kan ik me enkel voorstellen dat je wedervragen stelt, of je antwoorden wat uitgebreider toe licht dan gevraagd (met als kanttekening dat je zelf t gesprek gaat sturen en daar wordt ook niet iedereen blij van).
3 likes
Doet me wel goed al deze reacties en dat het dus niet aan mij ligt. Dankjewel 
1 like
Wat bedoel je hiermee?
Absoluut niet. Ik vind het echt afschuwelijk dat sommige mensen wel zo denken.
Mijn ex-werkgever heb ik eens horen bellen met een potentionele nieuwe werkgever van een collega, ze had hem opgegeven als referentie.
Ging om een kneitergoede boekhouder met enorm veel kennis en het enige wat hij zegt: “ze loopt niet voorop in de polonaise”. En degene aan de andere kant vroeg ook niet kritisch door. Haar kennis en ervaring kwam vervolgens niet aan bod en ze is niet uitgenodigd voor een gesprek. Echt walgelijk, ik was zo boos, zowel op mijn baas als diegene aan de andere kant van de lijn. Hoe kortzichtig kun je zijn, bah.
Gelukkig zijn er heeeel veel mensen die verder kijken dan dat. Komt echt goed @Baron, de aanhouder wint!
4 likes
Ja en het ergste vind ik nog dat ze er vaak achteraan zeggen ‘maar dat is niet erg hoor!’ Nou als je het niet erg vindt, waarom benoem je het dan? Je zegt toch ook niet ‘Pietje is haantje de voorste en laat zich goed horen op de vloer, maar is niet erg hoor!’ Die ‘is niet erg hoor’ volgt dan niet omdat het iets positiefs is. Maar als je net wat meer op de achtergrond bent volgt die ‘is niet erg hoor’ vaak wel omdat het dan ineens iets negatiefs is. Als mensen mij gewoon lekker laten zijn zoals ik ben en er niet om gaan zitten zeiken, dan roepen ze binnen de kortste keren lachend ‘haha dacht eerst echt dat je stil was, maar had het mis’. Heb nu een aantal dingen lopen en hoop echt dat er eindelijk eens iemand tussen zit die verder kijkt
3 likes
Jeetje wat een verrassing! Gefeliciteerd 
2 likes
Thanks voor de spannende saga!
4 likes
Ik moet weer eens assessment doen. Heb dat echt al ontzettend vaak gedaan en scoor altijd hoog op zulke testen, dus ik weet dat het goedkomt. En toch ga ik dan eindeloos oefentesten maken en zit ik helemaal zenuwachtig te zijn
Hebben jullie last van het imposter syndrome? Alsof je half aan het faken bent of er zo bij zit 
. En hoe ga je hiermee om?
Ik weet dat ik echt wel een soort kennis heb van zaken, maar nu ik op zoek ben naar klanten en ook wil gaan solliciteren, heb ik hier echt last van. Ben een tijdje niet meer in de arbeidsmarkt geweest omdat ik een webshop heb gehad en voor mezelf werkte + moeder geworden. Dus heb mezelf ook niet echt hoeven te verkopen/ professioneel moeten doen de laatste tijd. Moet echt weer even wennen.
2 likes
Ik heb dit ook heel erg. Toevallig laatst met een collega over gehad en die kon me goed helpen met relativeren. Ik werk nu nog in een juniorfunctie dus ik hoef ook niet alles te weten/kunnen. Het is oke om fouten te maken en duizend vragen te stellen. Niemand denkt daardoor dat ik slecht ben in mijn werk. Soms denk ik nog steeds oke ze gaan me ontslaan want wtf iedereen heeft 10x meer ervaring dan ik en ik lijk zo dom. Hopelijk verdwijnt dat ooit helemaal.
3 likes
Nieuwe irritatie; De hele dag gezocht naar vacatures en toch maar gaan reageren, maar gewoon geen enkele parttime vacature gezien.
Ze zoeken in mijn branche (online)marketing, e-commerce, supply chain. Alleeen maar fulltimers.
Sorry maar hoe doen mensen met kinderen dat? Is toch niet meer van deze tijd…
1 like
Gewoon solliciteren en in een gesprek, of telefonisch aangeven dat je parttime wilt werken. Zeker als je 32 uur wilt werken, kan ik me niet voorstellen dat dat echt tot een probleem zou leiden. 9/10 willen een fulltimer, maar - ook in marketing - is een goede medewerker er parttime bij beter dan niks (of een mindere match). Minder uren is vaak veel minder boeiend dan meer uren op de vacature erbij 