Ik heb afgelopen dinsdagmiddag het sollicitatiegesprek gehad met de verdwenen recruiter en de desbetreffende manager. Het was een heel prettig gesprek, klikte heel heel goed en alles was eigenlijk leuk.
Het bleek dat de vacature ontstaan is omdat iemand al 1,5jr ziek thuis zit door long covid. Ze verwachten niet dat zij nog terugkomt. Waarop ik vroeg wat er gebeuren gaat als ze wél terugkomt. Daar hadden ze even geen antwoord op. Later in het gesprek zeiden ze: ah, bedrijfsnaam is zo groot… als ze toch nog terugkomt dan is er vast wel iets anders binnen het concern te doen.
Dit zit mij zooooo niet lekker. Eigenlijk veegt het mn hele positieve gevoel onderuit. Als ik al aangenomen wordt dan zou ik voor mn gevoel echt moeten gaan onderhandelen over direct een contract voor onbepaalde tijd want ik ben geen invaller.
Daarbij komt dat de recruiter gisteren zou laten weten of ik aangenomen wordt. Je raadt het al: weer hele dag niets gehoord. Ik vind het zo’n ontzettend slecht visitekaartje voor het bedrijf, dit.
Gisterenavond berichtje erachteraan gestuurd en toen heeft de recruiter wel gereageerd met dat de manager geen tijd had gehad voor overleg.
Maar dus… resumé. Superleuk gesprek, helemaal enthousiast, maar inmiddels ontzettend naar onderbuikgevoel over de hele gang van zaken.
Nu maar weer op indeed aan het scrollen 
) In deze situatie ga ik (eerst) voor het e-mailadres. Telefonisch kreeg ik haar niet te pakken.
Ik heb ook een zelfvertrouwen ver beneden het vriespunt als het om werk gaat, na twee burn-outs, dat werkt niet mee.
Ik ga het zeker duidelijk maken, mocht ik aangenomen worden…
)