Omg wat schaamteloos.
Voorheen belde ik na als ik na een aantal weken niets hoorde na een sollicitatie, nu zie ik het als signaal dat het er wss een zooitje is en ik er beter niet kan werken.
Haha ānou lekker danā, wat erg. Benieuwd hoeveel kandidaten nog staan te popelen op gesprek te gaan.
Ja precies! Je kan als organisatie op zān minst aan iedereen mailtje sturen dat de sollicitatieprocedure langer duurt dan verwacht. Van zoveel organisaties krijg je ook helemaal geen reactie, ook niet bij afwijzing. Had echt niet meer verwacht hier iets van te horen haha. Maar no problemo, ik zit echt heel erg op mān plek op mān nieuwe werk
@anon86562306 weet jij al wanneer je kan starten?
1 december! VOG is aangevraagd, gesprekken zijn gevoerd, opstellen van contract komt als de VOG binnen is enzo. Ga wel maandag al mān leidinggevende vertellen dat ie voor 1 november mān ontslagbrief gaat krijgen, zodat ik mān agenda alvast leger kan maken en nog wat vrije dagen kan inplannen en mān laatste werkdag enzo. Echt zin in.
Leuk om hier weer eens bij te lezen in dit topic.
Ik zit zelf nu in mijn tweede ziektejaar in een totaal niet-slagend Tweede Spoor-traject. Ugh, het is zo demotiverend. Heel leuk dat āwerkervaringsplekā-idee, maar je wordt gewoon niet op gesprek gevraagd.
Ik heb nu ook wel een lastig profiel op de arbeidsmarkt. Ik heb een PhD, dus opleidingsniveau is hoog, maar ik heb ook twee burn-outs gehad, ƩƩn tijdens mān PhD en later eentje in het (hoger) onderwijs als docent. Ik ben er intussen achter dat ik ADD heb, en een hoop overige psychische problemen (angststoornis, depressie) dus dat verklaart wel waarom het op werkvlak allemaal gewoon niet echt heeft willen lukken. Ik ben in de afgelopen twee jaren tot de conclusie gekomen dat ik drastisch moet āinbindenā op werkvlak voor mān eigen kwaliteit van leven. Ook al betekent dat dat het dan financieel erg pittig wordt, dat is het nu al (ziekte-uitkering en ik woon alleen), en daar komt het zwaard van Damocles van de WIA-keurig bovenop met het risico dat ze me niet gedeeltelijk afkeuren en in de WW zetten.
Ik heb me deze week, na weer wat opgekrabbeld te zijn na een depressieve periode, opgegeven voor vrijwilligerswerk in het ziekenhuis, daar heb ik donderdag een gesprek voor. En ik heb deze week nog twee andere gesprekjes voor twee ābijbaantjesā (eentje op MBO-niveau, eentje wel op HBO-/WO-niveau, beide maar voor 15 uur). Dit is letterlijk het grootste succes wat ik in een jaar āre-integratieā heb gehad qua aantal gesprekken.
Ik ben nu echt op een punt dat ik denk āik moet gewoon weer wat doen, maakt niet zoveel uit watā, aan de andere kant blijf ik de Tweede Spoor-ābomā een hele moeilijke vinden om te droppen. Ook bij MBO-vacatures, waarmee het moeilijk wordt om de ā65% van oude inkomenā-grens te halen (uiteindelijke eis van UWV) knappen werkgevers op deze achtergrond af. Vandaar dat ik het nu maar via bijbaantjes probeer, want ik moet toch echt weer een ingang vinden.
Succes met waar jullie allemaal mee bezig zijn/wat jullie hebben lopen!
Moet je niet op de lange termijn op zoek naar een menselijke werkgever op je eigen niveau? Ik herinner je je verhaal in het hbo nog en denk dat het niet helemaal fair naar jezelf is om de oorzaak bij jezelf te zoeken als je in die omstandigheden onderuit gaat. Natuurlijk had je dingen anders kunnen aanpakken, maar het is ook een werkcontext waarin het makkelijk was om onderuit te gaan.
Ik heb morgen een interne sollicitatie voor een hogere functie die ik al lang wil. Ik ken de manager met wie ik het gesprek heb goed want hij was eerst mijn eigen manager. Er is echt niks formeels aan mijn werk en ineens denk ik toch: ohhhh wat moet ik aan morgen. Terwijl niemand op werk formeel of bijzonder erbij loopt Denk dat het ook juist raar zou zijn als ik ineens netter kom.
Ik heb mān eerste aanbod binnen gehad en erop gereageerd met dat ik een trede meer wil (niet zo verwoord en wel onderbouwd uiteraard). En nu zijn ze allemaal met weekend en moet ik nog wachten tot volgende week of ze dat gaan accepteren of niet. Doodeng dit man, onderhandelen.
Intern heb ik wel eens onderhandeld over loon, maar bij indiensttreding vind ik het toch spannend, straks willen ze me niet meer en trekken ze het huidige aanbod in ofzo (terwijl ik die ook zou accepteren).
Bij mijn functie had ik 2 tredes boven het aanbod gedaan en toen kreeg ik de trede ertussenin (die ik eigenlijk wilde). Ze begonnen ook expres met die lagere trede dus juist goed om te onderhandelen. Vond het ook doodeng
Hoe gaan jullie om met skills die voor een vacature worden gevraagd die jij niet hebt?
Ik kom net uit een gesprek (met een detacheerder, dus niet een echt sollicitatiegesprek) en nu ik reflecteer word ik onzeker over mijn eigen onbedwingbare behoefte om alle verwachtingen en wat ik daarin te bieden heb straight op tafel te hebben liggen zodat ze weten wat ze in huis halen. Daarbij zeg ik natuurlijk wel dat ik die skills die ik mis graag leer en dat doorgaans ook makkelijk onder de knie heb (is echt zo).
Maar nu achteraf ben ik bang dat ik daarmee een te onzeker of onkundig indruk heb gemaakt, meer dan nodig, en dat bluf op zn plaats was.
Ik kan de spanning dat er verwachtingen zijn die ik niet kan nakomen niet aan ofzo? Wanneer het een beetje spannend wordt is mijn houvast denk ik om zo eerlijk mogelijk te zijn, en zo open mogelijk de vraagstukken die ik heb op tafel te leggen. Ik zeg bijvoorbeeld āSkill x is handig voor deze functie en ik leer dat graag, maar kan x nu nog niet. Hoe kijken jullie daar tegen aan?ā. Ik ben dan denk ik op zoek naar een geruststelling van hen, bijv dat er ruimte is om die skill te leren. Maar misschien is de formulering van mijn vraag super onhandig?
Iemand van jullie, wijze ff-ers, hier raad voor?
Herkenbaar. Mijn man zegt dat ik ook gewoon moet bluffen maar ik vind dat zo moeilijk, gaat dan om skills waar ik tien jaar geleden wat mee heb gedaan of alleen een paar keer. Ik zeg het wel alleen als het aan bod komt trouwens. Ik heb geen tips eigenlijk haha, maar ik denk wel dat bluffen helpt (als je met iets soortgelijks ervaring hebt of weinig ervaring).
Fijn dat het herkenbaar is (en helaas voor ons, haha). Verwachtte ik ook wel, op een vrouwenforum.
Ik weet van anekdotes van mannen en van bazen ook dat het beter is om te bluffen (en iig niet met nadruk benoemen dat je iets nog niet kan).
Hoop dat hier een vrouw meeleest die deze spanning herkent en het heeft weten te overwinnen!
In mijn ervaring wordt eerlijkheid juist gewaardeerd, maar kan me voorstellen dat het niet overal zo is. Ik heb tijdens een gesprek wel eens benoemd dat ik niet veel ervaring had met excel, belangrijk voor de functie, en ben alsnog aangenomen. Ook voor mijn huidige baan waren er aspecten waar ik geen ervaring mee had maar dat bleek geen probleem, je leert het snel genoeg. Als je dat van jezelf weet en kan toelichten lijkt me dat prima. Ik krijg bij bluffen het idee dat ze er wel doorheen prikken dus dat doe ik liever niet.
Ik heb mijn huidige baan vanuit een stage-rol gekregen en ben nu voor het eerst ooit aan het solliciteren. Ik zit in een luxe-positie dat ik een functie heb die schaars en gewild is, maar ik vind het alsnog best moeilijk om dit hele proces door te gaan. Heb net twee kennismakingsgesprekken gehad en ik heb wel een voorkeur, maar toch heb ik voor beide ook maar gewoon alsnog een vervolggesprek gepland. En ik heb donderdag nog een gesprek staan met een derde partij. Ik weet ook nu al dat ik het moeilijk ga vinden om uiteindelijk maar ƩƩn partij te kunnen kiezen en de anderen af te moeten zeggen.
Ik vind dit heel herkenbaar en liep hier ook tegen aan in mijn recente sollicitaties. Wat hieronder staat, geldt voor mijzelf, maar mogelijk herken je je erin, en heb je er wat aan:
Ik merkte dat ik heel specifiek alle genoemde verwachtingen / ervaring / etc wilde benoemen en precies aangeven wat ik kan en waar mijn ervaring / kundigheid ophoudt. En ook om āeerlijkā te zijn, dus goed aan te geven waar het niet helemaal past. Of, ook in mijn geval, waarom ik een gat in mijn CV heb (chronisch ziek, burn-out). Maar dat helpt niet, in de motivatie of in het eerste gesprek. Pas in een later stadium kun je die zaken beter benoemen.
Bij veel skills moet je je afvragen of je helemaal geen ervaring hebt of wel een beetje. Bij een beetje ervaring, moet je het gewoon noemen en niet kleiner maken dan het is. ChatGPT heeft mij hier heel erg bij geholpen. Die heeft de zelfverzekerdheid van een zeer geprivilegieerde man. En kan mooiere zinnen verzinnen rondom mijn eigen skills, dan ik zelf kan verzinnen. Zelfs als je het over de top vind, kun je vragen om het af te zwakken en dan blijft het nog een betere zin, dan ik er zelf van gemaakt hebt. Er is niets van gelogen, maar mooier dan ik het ooit had bedacht. Wij vrouwen noemen dat misschien bluffen, maar is het dat? Of is het eerder onze eigen onzekerheid? Die prachtige zinnen van ChatGPT gaven me trouwens wel meer zekerheid en geloof in mijn eigen kunnen. Een soort positieve spiegel.
Mijn ervaring is, om het positieve te benadrukken, en als er iets ānegatiefsā is, dat je wel wil vermelden (waarom eigenlijk?), om dat op een positieve manier te doen. Kan ChatGPT ook goed bij helpen. Overigens heb ik in het 3e gesprek nav een antwoord dat ik gaf, rustig laten vallen dat ik een burn-out heb gehad. En daar werd heel positief op gereageerd. Er is een tijd en plaats voor sommige informatie.
Heeel herkenbaar en het zet mijn gedachten zeker in beweging.
Dit stuk is ook helemaal hoe ik het ervaar, dit duidelijk willen maken:
Maar idd zoals jouw ervaring met de input van chatgpt, de eerlijke waarheid kan op meerdere manieren weergeven worden. Ćn de woorden, en tijd en plek maken veel uit voor hoe je boodschap overkomt.
Voor een volgend gesprek ga ik met chatgpt knutselen om te werken aan een breder verwoordings-schat.
Ik heb vorige week ergens gesolliciteerd, morgen zijn de kennismakingsgesprekken. Heb alleen nog niks gehoord of ik ben uitgenodigd of niet? Is het gek als ik rond 1 uur vanmiddag bel? Lijkt me toch niet dat ze dat pas zo kort van tevoren delen? Baal er wel van want de vacature sprak me ontzettend aan.
Had zelf dan wat eerder gebeld want denk niet dat ze pas vandaag mensen gaan uitnodigen als die gesprekken morgen zijn, dan gok ik dat je gewoon niet bent uitgenodigd
Ja altijd bellen!
Hoe doen jullie het met je huidige baan en solliciteren? Ik ben nu steeds wat dingen aan het verschuiven of zeg dat ik een ziekenhuis afspraak oid heb, maar ik kan dat niet meerdere keren per week doen of wekelijks.
Ik werk ook alle dagen op kantoor en vaak heeft de organisatie waar ik solliciteer al vaste dagen wanneer ze de sollicitaties willen doen.