Sorry, weer een hele late reactie. Maar je hebt gelijk. Ik zoek het heel erg bij mezelf (wat natuurlijk ook wel logisch is na twee burn-outs, met ADD, angststoornis en na heel veel therapie ). Maar ik heb gewoon realistisch gezien ook wel in hele toxische werkomgevingen gewerkt. Dat verzin ik niet om mezelf vrij te stellen van de verantwoordelijkheid, dat is denk ik wel een gegeven. Interne attributie neemt bij mij bij dingen die niet goed gelopen zijn vaak de overhand over externe attributie.
Feit blijft wel dat mijn hele identiteit en zelfbeeld op het gebied van werk door al het gebeurde compleet beschadigd zijn en dat zit me enorm in de weg.
Ik doe nu een paar uur per week vrijwilligerswerk in het ziekenhuis dat ik leuk vind, en begin morgen (en dit vind ik dus al doodeng, angst all over the place, terwijl het qua stress denk ik niet in de buurt kan komen van wat ik in het verleden heb gedaan) met een proefplaatsing: twee volle dagen receptiewerk bij een universiteit.
Ik krijg er ook een volle (groeps)therapiedag bij in een andere stad en met het vrijwilligerswerk wat ik in principe voorlopig wil blijven doen erbij wordt het dus opeens relatief nogal druk. De bedrijfsarts had er wat bedenkingen bij maar het rooster van de nieuwe werkgever/proefplaatsing liet niet anders toe dan die twee hele dagen. Opzich: als ik eenmaal ergens ben, ben ik ook wel âaanâ, een halve of hele werkdag maakt voor mijn gevoel niet zo uit. Opstarten en afschakelen zijn het moeilijkst. Dit werk wordt ter plekke uitgevoerd en kun je niet mee naar huis nemen. Dat ken ik niet.
En ergens denk ik zelf ook dat het niet gezond zou zijn om nog langer zoveel thuis te zitten overanalyseren, wegzinken in mijn angsten en vluchten in bed.
Het is totaal iets anders dan wat ik deed, met een PhD-achtergrond en de ervaring in het hoger onderwijs. En als ik geen gedeeltelijke WIA zou krijgen (aanvraag keuring is gedaan, ook doodeng) dan weet ik ook niet of ik hier op termijn ĂŒberhaupt basaal van kan rondkomen. Ik probeer het te zien als een nieuwe start op de arbeidsmarkt.
Het belangrijkste vind ik nu even dat ik moet leren wat een normale werk-levenbalans is. Wat is normale stress, en wat is teveel. Ik heb werkelijk geen flauw idee (meer, of misschien zelfs nooit gehad).
En ik hoop zo dat de mensen een beetje fijn zijn.
Dank voor je antwoord nog! 