Sollicitatietopic #2

[Waterverf]

Ik werk pas een half jaar ergens, op zich prima bedrijf, maar slechte (geen) onboarding, beroerde werkplek, wat kleine dingetjes die me niet echt laten aarden.

Kwam laatst een collega voor de grap met een vacature langs in mijn woonplaats. Kijk, ze zoeken nog een (functie) in (mijn woonplaats)

Ik was helemaal niet op zoek, maar wel een hele leuke functie. In een opwelling toch gesolliciteerd en nu ben ik uitgenodigd. Meteen helemaal in de stress, want doe ik hier goed aan.

Heb nog niet eens een gesprek gehad natuurlijk, maar na zo’n korte tijd weg gaan bezorgt me al buikpijn. Voelt toch als opgeven. Meer mensen die al snel, als in korter dan een jaar, weer ergens vertrokken zijn?

[Riley]

Ik heb vorig jaar na 3 maanden ergens gewerkt te hebben ontslag genomen. De functie paste helaas niet goed bij me en ik werd er al snel ongelukkig van. Beste keuze ooit en daarna heb ik een veel leukere baan gevonden met betere arbeidsvoorwaarden. Ik zie het niet als opgeven maar voor mij voelde het op het laatst als trekken aan een dood paard omdat ik het echt niet naar mijn zin had.

Heel fijn dat je uitgenodigd bent voor een gesprek en dat er daardoor misschien ook geen druk is dat deze kans ergens op uit moet lopen. Lijkt het je alsnog niets, ook prima en dan ben je weer een ervaring en wat inzicht rijker.

[Pawsible]

Heb dat zeker gehad, mijn eerste baan na studie werd ik extreem ongelukkig, randje depressie, na paar maanden lukte het niet meer om ‘vol te houden’. Baan erna (huidige baan) dacht ik dat het echt moest zijn maar heel erg teleurgesteld in dat ik weer tegen een muur aanliep, dit keer hele andere reden (totaal niet uitgedaagd, te uitvoerend en makkelijk werk en geen motivatie) maar komt ook weer neer op dat ik niet gelukkig ben. Werk hier nu wel 9 maanden dus iets langer dan hiervoor. Maar nu ga ik weer iets anders doen. Hopelijk die traineeship omdat dat eigenlijk de enige manier is om binnen te komen bij wat ik heel graag wil doen.

[Waterverf]

Ik ben ooit ergens te lang gebleven uit loyaliteit. Project afronden, weinig andere collega’s. Grote fout geweest. Je zou toch denken dat ik daarvan heb geleerd

[TanteBetje]

Hier heb je al je eigen antwoord. Mijn antwoord: ik ben ergens gebleven waar ik niet wilde zijn en ben betaald met een burn out. Niet doen!

[Willy]

Je gaat alleen maar solliciteren. Misschien wordt je het wel niet. Dan heb je voor niks druk gemaakt. Veel werknemers doen echt te gewichtig over ergens solliciteren. Werkgevers doen tientallen gesprekken per jaar. Jij een keer per X aantal jaar. Kan nooit kwaad om eens te oefenen. Te zien hoe het ergens anders geregeld is. Verder hoef je ook niet loyaal te zijn aan een bedrijf dat niet loyaal is aan jou. Als ze je niet fatsoenlijk inwerken en geen werkplek hebben die voldoet aan de arbo dan vind ik dat al een slecht teken. Als dan ook nog een collega met een vacature op de proppen komt terwijl je er pas net werkt dan denk ik dat jij niet de enige bent die ziet dat er iets niet goed zit.
Om je vraag te beantwoorden ik ben een keer na 2 werkdagen gestopt met een baan. Daarna alleen maar bevestiging gehad dat ik daar goed aan gedaan heb.

[Waterverf]

We gaan het beleven, heb ook wel zin om er te gaan praten. Het is bij een gemeente en ik werk inmiddels al meer dan 15 jaar in het bedrijfsleven.

[Sambuca]

Ik ben zelf 3 jaar een achtereen een hopper geweest. Werd wel altijd naar gevraagd en kon het goed beargumenteren en het is nooit een issue geweest. Soms is het gewoon zoeken naar de juiste plek. En ik hou gewoon van afwisseling.

[jasmijntheetje]

Ik werk nu ruim tien jaar sinds afstuderen en heb afwisselend ergens 1, 2 of 3 jaar gewerkt en dus best wat werkgevers op mijn cv - is tot nu toe nooit een probleem geweest. Veel vriendinnen en mijn partner hebben hetzelfde en vooralsnog geen problemen door ervaren. Denk ook wel ‘normaal’ onder onze generatie?

[Ainu]

Misschien is dit ook geween typisch overheid maar als ik met andere jongere collega’s praat komt het hier ook altijd op neer dat we schik hebben over 10 jaar vastgeroest te zijn zoals er zoveel mensen rondlopen op ons kantoor. Dit is ook al de derde werkplek waar ik dit zo duidelijk zie haha.

[crazyplantlady]

Had een reactie terug op een sollicitatie bij een heel leuk bekend bedrijf, maar toen gaf de recruiter de salarisindicatie (stond niet in de vacature) en dat was echt 1000 bruto p/m minder dan wat ik hoop te verdienen haha yikes. Dus toch maar afgeslagen. Echt stom dat ze dat er niet direct bijzetten, anders had ik überhaupt niet gesolliciteerd

[lijnewiets]

Geen salaris in de vacature zegt vaak al genoeg.

[Max]

Ahhh ik ben al een tijdje op zoek naar wat anders, heb ook al wat gesprekken gehad, maar steeds geen match. Nu heb ik een vacature gezien voor echt een hele leuke functie (met dik salaris), maar nu weet ik van twee andere collegas die ook niet op hun plek zitten dat ze er ook op gaan reageren. Voelt een beetje gek zo, elkaars concurrent zijn maar ja, het is maar zo

[boonie]

Ja helaas, hopelijk kan iedereen er normaal over doen. Ik heb het ook een keer moeten opnemen tegen een vriendin van studie voor een PhD plek het ging echt tussen ons. Was raar maar ook prima eigenlijk

[matroos]

Om hier op terug te komen: ik heb een nieuwe baan Helemaal blij dat deze intensieve periode van solliciteren naast mijn werk er op zit.

Ik ga me deze zomer wel nog flink moeten inlezen, want het is inhoudelijk echt wat nieuws, maar ik heb er heel veel zin in!

[Index]

Ik moet voor een sollicitatiegesprek een les geven van 20 minuten. Zo’n soort sollicitatiegesprek is echt mijn nachtmerrie, het voelt heel erg als ‘acteren dat ik les geef’. Verwacht ook dat er oud leraren in de sollicitatie commissie zitten om het nog iets ongemakkelijker te maken. Ik hoopte gewoon op een presentatie van mijn onderzoeksvoorstel, haha.

Hebben jullie ooit zoiets moeten doen?

[chachaloco]

Het ligt er voor mij een beetje aan op welke manier. Stel dat iemand verschillende banen binnen min of meer dezelfde sector heeft gedaan of dezelfde soort werkzaamheden, dan vind ik het anders dan dat je bij wijze van een jaar bakker bent geweest, toen een jaar opleiding automonteur, daarna half jaar hospice en tot daarna solliciteer je weer voor wat anders. Uiteraard snap ik het ook dat mensen soms zoekende zijn. Maar als werkgever is het ook fijn om min of meer de zekerheid (voor zover dat kan) te hebben dat een medewerker niet na korte tijd alweer weg gaat. Ik heb laatst dus wel een collega geadviseerd om iemand niet op gesprek te vragen. Terwijl hij echt wel mensen nodig heeft. Maar juist daarom wil je niet alle energie steken in iemand inwerken etc als hij na een half jaar weg is. En dat vermoeden kreeg ik zelf wel kijkend naar zijn cv. Dit was dan man van bijna 40 die echt een miljoen dingen had gedaan.

[PizzaFunghi]

Als in doen alsof zij een groep leerlingen/studenten zijn? Kan je ipv het als een les te zien, niet zien als een presentatie die je geeft? Of moet er ook allerlei didactiek in terugkomen?

[Index]

Ja moet doen alsof zij een groep studenten zijn. De vorm is vrij maar moet wel weergeven hoe ik vakdidactische componenten bij de studenten bij zou brengen vanuit mijn eigen artistieke onderzoek. De lessen die ik in in die baan zou moeten geven zijn wel praktijk lessen (kunstacademie) dus echt alleen een presentatie geven past niet helemaal.

[winniethebish]

Ik heb volgende week een sollicitatiegesprek en ben heel blij dat ik ben uitgenodigd na best wel wat van die standaard afwijzingen. Maar de grootste struggle vind ik eigenlijk: wat voor schoenen doe ik in hemelsnaam aan?? Het gaat om een wat informeler team binnen de overheid. Als ik op hun website en socials kijk zie ik genoeg mensen met sneakers aan, maar ik wil niet het risico lopen dat ik te informeel gekleed ben. Ik voel me op hakken niet zo op mn gemak ( draag die alleen naar bruiloften) en loafers, ballerina’s en zo past ook niet bij mij.

Wat vinden jullie, kunnen (nette/schone) sneakers naar een sollicitatiegesprek?

• Ja, altijd
• Ja, maar alleen bij heel informele functies
• Nee