En is het toen gelukt? 
1 like
Ja en nee, salaris zat goed maar we zijn er op andere dingen niet uitgekomen. Gelukkig ook maar want hoorde achteraf hele nare dingen over de functie bij dit bedrijf.
Denk wel dat het heel erg ligt aan welk bedrijf en hoe zij er naar kijken. Sommigen die hebben geen flauw benul van de markt en denken dat wat zij bieden heel goed is terwijl het echt super laag is.
Ik zag net een leuke vacature, maar er stond echt als eerste punt in dat intern voorrang heeft op externe kandidaten. Dit voelt altijd gelijk als zoân drempel, vooral omdat ik al een tijdje niet meer heb gesolliciteerd en dan ook werk moet stoppen in mijn cv 
1 like
Ik las laatst ergens dat vrouwen vaak pas solliciteren als ze 100% aan een vacature voldoen terwijl mannen dit bij 60% al doen en dat op die manier meer mannen in goede functies terecht komen. Laat je dus niet afschrikken, gewoon proberen!
8 likes
Wist je dat volgens onderzoek vrouwen minder graag solliciteren dan mannen, als ze niet aan alle functie-eisen voldoen? Zonde. Want âde perfecte kandidaatâ is wat ons betreft een fabeltje. Dus heb jij de drive om op enkele aspecten in deze rol nog te groeien? We kijken uit naar je sollicitatie.
Dit atast bij KLM in de vacaturetekst zag ik net. Toegespits op vrouwen.
2 likes
Dat klinkt ook als een goed idee! Ik heb inderdaad een beetje het gevoel dat ze al iemand hebben, ook omdat ze de eerste ronde al hebben als de vacature nog niet is gesloten.
1 like
Na een week uitstelgedrag heb ik zojuist snel geantwoord op de vacature waar ik eerder over sprak, echt stom van mezelf dat ik tot het laatste moment heb gewacht. Ik ben benieuwd of ik er veel van zal horen.
4 likes
Ik zit met een dilemma; ik ben mân huidige werkgever helemaal zat en ben dus ah solliciteren. Nu heb ik van een bedrijf (waar ik via een recruiter terecht ben gekomen) een aanbod gehad. Ik wil dus heel graag weg bij mn huidige werkgever, maar ik twijfel zo erg of ik het wel moet doen omdat ik niet helemaal super excited wordt van de nieuwe organisatie.
Proâs en cons:
- zelfde soort organisatie & werk maar dan beter geregeld (een frustratiepunt nu)
- iets beter loon, maar eigenlijk minder dan ik wil en weinig/geen vooruitzicht in meer omdat ik al hun max zit.
- ipv 30 minuten, meer dan een uur reistijd. Maar itt nu krijg ik wel reiskostenvergoeding (maar is echt âŹ70 pm ofzo)
- sowieso betere secundaire arbeidsvoorwaarden dan waar ik nu zit.
- minder flexibiliteit en niet thuiswerken, daar is mn huidige werkgever juist heel chill in.
Weet gewoon echt niet wat ik moet doen: soms kom ik jankend thuis omdat ik mn werk zo haat, maar wil ook niet blijven job hoppen. Kan ik dan maar beter even volhouden, tot ik echt die knaller vind?
Ik heb een aantal andere sollicitaties uitstaan van functies die ik echt heel vet vind, maar daar voldoe ik vaak niet aan de eisen dus wordt of niet uitgenodigd, of later alsnog afgewezen 
1 like
Haha true, maar dit soort inzichten zijn heel fijn hoor! Vandaar dat ik het hier ook post/vraag.
De angst voor het jobhoppen komt omdat ik hier nog niet zo heel lang werk (<2 jaar) en mn vorige werk door corona ook maar kort deed en mn mn baan daarvoor na 2 jaar gestopt ivm burn out 
Ik weet dat waar ik nu kan beginnen ook niet zaligmakend is verwacht echt max 2/3 jaar te doen. Terwijl ik zo graag ergens wil settlen en gewoon lekker mn werk doen!
Ik zou heel eerlijk niet enthousiast worden van het nieuwe perspectief. Je zegt dat die organisatie beter geregeld is maar kom je daar niet pas Ă©cht achter als je ergens werkt?
Dan wegen voor mij het gebrek aan financieel perspectief, 70 euro reiskostenvergoeding (ga je met de auto? Dan moet je er god weet hoeveel op toeleggen met die reistijd) én meer dan een verdubbeling van de reistijd icm gebrek aan flexibiliteit/thuiswerken erg zwaar⊠Dat vind ik persoonlijk echt minpunten die in schril contrast staan met de pluspunten waar je op hoopt.
13 likes
Lastig situatie inderdaad! Voor mij zou veel meer reistijd en niet thuiswerken wel héél zwaar wegen. Weet je zeker dat je bij een andere functie of werkgever geen kans maakt? Of voelt het nu gewoon zo uitzichtloos? Misschien word je nog wel 10 keer afgewezen voor een baan die je écht tof vindt, maar misschien is het ook wel waard om er voor te vechten.
2 likes
Ja ik sluit me bij deze post aan @wompie, ik denk toch dat je beter kan zoeken naar iets waar je wensenlijstje toch beter wordt afgevinkt!
En ik zie in je pros en cons vooral hele praktische overwegingen, maar wat is je gevoel bij het bedrijf en het team waar je eventueel in komt te werken? Het verschilt per persoon hoe belangrijk dat is, maar daar zou ik persoonlijk grote waarde aan hechten en ook goed naar âluisterenâ (je gevoel dan).
4 likes
Ik zat hier vorig jaar precies in. Ik stuurde zelfs sollicitaties uit op functies onder mijn niveau en kreeg niet eens een uitnodiging. Het was heel frustrerend. Toch was er iemand die ondanks mijn gebrek aan ervaring toch wel even wilde praten en dat is nu mijn nieuwe werkgever. Dus er is hoop!
Ik ben trouwens inmiddels weer op zoek naar iets anders. Omdat ik te graag weg wilde heb ik niet goed gekeken naar wat ik echt wilde qua werk. Ik was vooral heel blij dat ik eindelijk weg kon.
In jouw geval zou ik vooral kijken hoe belangrijk je reistijd en thuiswerken vindt. Een ochtendje meelopen is ook heel zinvol om te kijken hoe mensen met nou echt elkaar omgaan bijvoorbeeld.
3 likes
Dank allemaal voor de reacties!
Dat ik zeg dat de organisatie beter geregeld is vooral gebaseerd omdat het op nn huidige werk zo slecht geregeld is haha 
Er is bezuinigd op een aantal (essentiele!) functies binnen het team, en dat werkt gewoon niet.
Reizen is op de fiets (het is nu echt van de ene kant van de stad naar een andere), dus gelukkig geen autokosten. Het gaat me vooral om de tijd. Ik zou wel een electrische fiets kopen, om sneller te kunnen (deels, door het centrum van adam werkt dat toch niet haha).
@Zonnestraaltje ik word gelukkig wel wat uitgenodigd, maar dat is allemaal mwah. Waardoor ik nu met dit dilemma zit haha. Het liefst zou ik verder solliciteren naar iets vets. Qua enthousiasme heb ik gemerkt dat dat echter net iets buiten mn ervaring ligt en voor die gesprekken word ik dus niet uitgenodigd.
@Evenveel je hebt gelijk, de voordelen zijn voor nu idd vooral vanuit praktisch oogpunt. Niet qua gevoel.
Mân huidige werk kost me zo veel energie, dat alleen al voor het solliciteren fijn zou zijn om ergens anders te zitten. Maarja nu kan ik wel op gesprekken onder werktijd, minder reistijd, en thuis werken etc, etcâŠ
En brengt deze job je dichterbij de banen die je eigenlijk liever zou willen?
Persoonlijk zou ik denken om te blijven zitten en verder te kijken, maar dat is ook wel erg gekleurd vanuit mijn situatie (ik wil ook verder kijken maar ben bang een jobhopper te worden, dus wil de volgende baan minstens 2-3 jaar volhouden en dan intern doorgroeien). Het klinkt namelijk niet alsof je deze baan enorm leuk gaat vinden en qua perspectief klinkt het ook niet alsof het je verder brengt in een richting die je leuker vindt, dus dan zit je over een x aantal maanden in dezelfde situatie, behalve dan dat je werk dan niet zó vervelend is als nu⊠maar het is lastig advies te geven omdat wij natuurlijk geen idee hebben van hoeveel andere banen er zijn die je leuk vindt en hoeveel kans je maakt bij die banen.
Heel goed advies! Het antwoord is; nee, deze baan specifiek brengt mij niet dichter bij hetgeen wat ik dan wel wil doen.
Wat wel zo is, is dat ik het werk wat ik nu doe prima leuk vind, bij zowel mân huidige werkgever als de nieuwe. Dus het is ook niet zo dat het werk zelf vervelend is, het zijn echt de omstandigheden en slechte werksfeer die het nu zo vervelend maken.
1 like
Als de sfeer goed voelt bij dat nieuwe bedrijf dan zou ik daar naar toe gaan. Ergens werken wat zo veel energie kost gaat je op den duur opbreken. Helemaal eens met @LaPetiteRobeNoire wat dat aangaat. Wel echt lastige dingen altijd, maar je mentale gezondheid is belangrijk en ben je waard!
3 likes
Ik zou als je het overweegt sowieso voor wat meer financiële reserves zorgen of je maandelijks kosten omlaag brengen. Het duurt soms wel een week of 4 tot 8 van solliciteren, twee a drie gesprekken, arbeidsvoorwaarden tot echt beginnen. Misschien wordt het ook niet gelijk wat met de eerste paar sollicitaties. Dat gaat na een paar weken al een hoop stress opleveren en met geldstress op korte termijn maak je ook niet de beste keuzes voor de toekomst.
3 likes
Ik heb in een iets andere situatie gezeten want ben met een vaststellingsovereenkomst weggegaan waardoor ik nog recht had op ww en er ging een burn-out aan vooraf. Maar heb dus wel een tijd zonder werk gezeten doordat ik zelf weg ben gegaan omdat ik de omgeving niet meer trok. Waar ik me in heb vergist was de tijd die het duurde om iets leuks te vinden. Dat heeft 7 maanden geduurd en ik had gedacht 3 of 4. Sommige procedures duren super lang en ik had ook wel weken waarin ik gewoon echt geen geschikte vacatures kon vinden. Dus ik zou wel echt zorgen voor een goede buffer en niet van 3 maanden uitgaan. Wat me heel erg is meegevallen is de vragen over gat op cv. Ik had er uiteindelijk een goed verhaal over als ze er naar vragen (was toe aan iets anders en uitvinden wat het moest zijn lukte niet zolang ik een veeleisende baan had) en heb er vrijwel alleen maar leuke reacties op gekregen of er werd ĂŒberhaupt niet naar gevraagd (op 1 gast na die hele domme en persoonlijke vragen ging stellen in een gesprek en dat was direct een red flag waardoor ik die baan zelf heb afgewezen toen ze me wilde aannemen).
1 like
Dit is ook mijn ervaring. Ik had een veel groter gat op mijn cv zelfs, echt een paar jaar (wel een verhaal bij), en zelfs daarover amper vragen gehad. De arbeidsmarkt op dit moment helpt daar zeker bij denk ik. En ik heb er ook nooit moeilijk over gedaan, als het ter sprake kwam gewoon gezegd dat ik om reden x die tijd niet heb gewerkt. Punt.
Maar 1 keer gehad dat ze er wat moeilijker over deden, was voor mij een teken dat het geen geschikte organisatie voor me was.