Ah wat jammer. Hopelijk volgende keer meer geluk.
Ik weet 100% zeker dat je dit zelfde verhaal een paar maanden geleden ook gepost hebt, toch? Ben je toen niet aangenomen of heb je niet gereageerd? Heel eerlijk, misschien toch gaan nadenken over een plan C. Zijn er helemaal geen andere opties om te komen tot waar je wilt zijn. Want als ze je al niet intern door wilden laten groeien (kan me herinneren dat je meerdere pogingen gedaan hebt), zie ik weinig kans dat het nu van buitenaf wel lukt.
Ik ben momenteel werkuren aan het opbouwen nav een burnout en ben tot de conclusie gekomen dat mn werk écht niet bij me past, en averechts werkt in mijn opbouw. Dit wordt ook beaamd door vrienden en professionals.
Nu was ik dus verder aan het kijken/solliciteren maar op een moment als dit - ik zit volledig in de stress van mn werk en kan wel huilen - vraag ik me af of ik überhaupt iets anders wel aan ga kunnen, waardoor ik helemaal twijfel aan mn eigen capaciteiten en überhaupt aan verder solliciteren.
Heeft iemand ook ooit gemerkt dat switchen van baan echt zo veel goeds deed voor je mentale gezondheid, zelfs tijdens/na burnout of overspannenheid? (Ik hoop gewoon op een hele hoop mensen met “ja” zodat ik weer met positieve energie verder kan haha)
Niet na een burnout/overspannenheid maar switchen van baan heeft echt heel veel goeds gedaan voor m’n mentale gezondheid! Het is ongelooflijk hoeveel invloed dit heeft op je leven (zowel bewust als onbewust!)
Ik zit momenteel in een vergelijkbare situatie. Heel herkenbaar gevoel dat je weet dat je hier niet verder wil maar ook de kracht/vertrouwen mist om ook maar met een andere baan bezig te zijn.
Ik hoop over een poos voldoende te herstellen dat ik wel de moed heb om te gaan solliciteren en weer iets te doen waar ik energie van krijg. Jij in ieder geval veel sterkte
Je kan toch ook bij een andere afdeling om soms zelfs een (tijdelijk) andere werkgever weer beginnen met opbouwen iom de bedrijfsarts? Tenminste ik ben persoonlijk geen kenner, maar ik had wel een facebookvriendin die iets zocht in een compleet andere setting om weer op te kunnen bouwen. En dan echt iets ander met haar handen ipv de stressvolle en verantwoordelijke functie die ze normaal had. Kan mij voorstellen dat nu solliciteren ed best wel lastig is.
Bedankt voor jullie reacties @usernameerror @Irosa @Marqant ! En bij iets anders opbouwen kan inderdaad ook, maar ik weet niet in hoeverre het andere bedrijf daarop zit te wachten. De functies waar ik nu voor solliciteer zijn sowieso al minder uren (4 dagen ipv fulltime), en ik zit met mijn opbouwende uren er al vrij dichtbij.
En nu ik er over nadenk was mn vraag misschien passender in een ander werktopic, maar door het solliciteren dacht ik hier heel erg aan. Ik heb komende week een gesprek ergens - de functie en het soort bedrijf spreken me enorm aan - ik ga even nadenken hoe ik het beste kan polsen hoe daar de werkdruk is.
Ja ik ben ook geswitcht na een burn-out en dat was echt mijn redding. Heb nu nul werkstress en hoewel het ook nadelen heeft (weinig uitdaging) was het wel wat ik nodig had om weer op een gezonde manier naar werk te kunnen kijken en uren te kunnen opbouwen. Alleen tijdens het herstel van mijn burn-out was het me echt niet gelukt om te solliciteren en zou ik denk ik ook opnieuw minder goede keuzes gemaakt hebben. Ik ben daarom met een vaststellingsovereenkomst weggegaan bij mijn oude werk en heb daarna nog een paar maanden thuis gezeten met ww en vanuit die situatie ben ik heel langzaam gaan solliciteren toen ik er klaar voor was.
Ik zat, terugkijkend, bijna in een burn out. Kon niks meer hebben. Thuis huilend gezeten van stress etc. 1 verkeerd mailtje en was meteen in paniek.
Ik zag dezelfde functie maar dan dichterbij voorbij komen in andere sector. Een rustigere, ook wel drukke omgeving maar toch anders. De switch heeft me veel goed gedaan. Had een maand vrij ertussen waardoor ik oude los kon laten. Ben er ook begonnen als een ‘nieuw’ persoon. Ene kant wel weer bewijzen maar andere kan geen voorgeschiedenis.
Ik ben er ook ingestapt met een andere blik en voel nu meer werk is werk.
Voor dat minder goede keuzes maken ben ik nu ook een beetje bang! Van de andere kant is de functie waar ik nu op gesprek mag komen iets waarvan ik al voor mijn burnout aangaf dat zoiets echt mijn ding zou zijn.
@Lichtknopje vervelend zeg! Fijn dat de switch je zoveel goed heeft gedaan. En fijn om zo’n verhaal te lezen, herkenning!
Zouden jullie (en anderen) bij het solliciteren aangeven dat je opbouwt uit een burnout/een burnout hebt gehad? Ik heb het in mn brief niet geschreven, maar twijfel of en wanneer ik zoiets het beste kan vertellen. Of een “lichtere versie”: wel aangeven dat ik tijdelijk minder (heb) (ge)werkt ivm werkdruk, en niet volmondig het woord burnout gebruiken oid. Ik heb het idee dat er (vooral bij een andere generatie) nogal een stigma omheen hangt.
Ik ben na een burn-out geswitched. Ik ben toen eerst naar een baan gegaan onder mijn niveau. Dat heeft mij echt heel goed gedaan, ik had nul stress en kreeg ook mijn zelfvertrouwen dat echt een dreun had gekregen door mijn burn-out weer terug. Tijdens de sollicitatie had ik een soort light versie verteld. Dat ik even was vastgelopen en dat ik zin had om weer iets te gaan doen. Ik had bijna een jaar thuis gezeten, dus ook een gat op mijn cv. Ze deden er tijdens de sollicitatie niet moeilijk over, ook omdat ik verder dus een beetje overgekwalificeerd was. Ik heb daar een jaar gewerkt. Toen kreeg ik echt behoefte aan wat uitdaging en ben ik dus weer geswitched. Het jaar daar was echt precies was ik nodig had om weer te wennen aan werk, weer in een ritme te komen en mijn zelfvertrouwen terug te vinden. Ik zou er voor gaan en een lichtere versie gebruiken.
Hier ook dmv een vaststellingsovereenkomst weggegaan bij mijn oude werkgever en de tijd genomen om tot rust te komen. Toen lukte het ook veel beter om te solliciteren, je moet je dan toch van je beste kant laten zien en dat is moeilijk als je er nog middenin zit. Ik heb idd ook niet letterlijk gezegd dat ik een burnout had, maar dat de werkdruk erg hoog lag en ik zelf gestopt ben om uit te zoeken wat ik wil. Ik heb daar eigenlijk alleen maar positieve reacties op gehad in gesprekken.
Ik was destijds net bezig met reïntegreren en kwam ook tot de realisatie dat ik op mijn huidige werk niet succesvol en duurzaam zou kunnen reïntegreren. Ik heb toen ontslag genomen. Toen was ik wel al in gesprek met andere werkgevers maar er was niets officeel. Tijdens het solliciteren heb ik er niets over gezegd (wel een beetje over de hoge werkdruk/chaos, maar dat is algemeen bekend over mijn oude werkgever) wel heb ik aangegeven pas over een aantal maanden beschikbaar te zijn.
Het was een (financieel) risico. Maar ik moest er echt weg en kon het fincieel ook hebben. Uiteindelijk heeft het goed uitgepakt en heb ik 2,5 maand vrij gehad tussen de twee banen, waarin ik een lange, fijne en vooral relaxte vakantie heb gehad.
Ik heb ook bewust voor een rustigere baan gekozen waarvan ik zeker weet dat ik het aankan.
Helaas heb ik vandaag gehoord dat ik het bij de ene niet ben geworden. Was uiteindelijk toch wel enthousiast dus vind het best jammer. Wel positieve feedback en fijn traject dus heb wel positief gevoel aan over gehouden.
Bij de ander ben ik zelf terug getrokken na een gesprek met de manager. Het was duidelijk dat ze binnen de organisatie het niet eens waren over de rol en heb 0 zin om daarin terecht te komen.
Wel jammer want was al dagdromend m’n overgebleven vrije dagen aan het inplannen haha.
Ja
Nee
Bedoel je in welke salarisschaal je valt of op welke trede je instroomt?
Salarisschaal van een functie is van heel veel dingen afhankelijk. Zoals de organisatie en zwaarte van de functie en niet enkel gebaseerd op duur van studie en niveau
Solliciteren bij een bedrijf waar meerdere familieleden al werken:
- Kan prima
- Zou ik niet doen
- Anders
0 stemmers
Samenvatting
Ik kom dus de hele tijd een advertentie tegen voor een vacature waar ik normaal gezien wel op zou solliciteren, maar nu heel erg over twijfel omdat zowel mijn nicht als de vriendin van m’n neef er werken. Ik vind ze beide gewoon aardig, maar ik ga verder niet met ze om ofzo en zie ze alleen soms op een verjaardag. Het is niet een heel groot kantoor volgensmij en iedereen werkt in dezelfde ruimte. Daarnaast is een van de twee ook nog van HR en doet zij dus volgensmij standaard het tweede gesprek. Ik had het aan m’n ouders gevraag wat zij vonden, maar die reageren allebei een beetje vertwijfeld over of ik het nou wel of niet moet proberen.
Ik heb op een functie gesolliciteerd waarvan de sluitingsdatum 3 april was. In de vacature staat dat het eerste gesprek komende donderdag is. Had daarom gehoopt uiterlijk gisteren iets te horen, maar dat is niet gebeurd. Vind ik raar, met Pasen ertussen hoor je dus dinsdag misschien iets en dan heb je nog 1 dag om evt aan te geven dat de tijd niet past? (heb nog een baan om rekening mee te houden??)
Als de baan je leuk lijkt gewoon proberen zou ik zeggen. Je geeft zelf aan dat de band gewoon oké is en niet super hecht, zou het dan heel anders zijn dan dat je ergens solliciteert en er bijv. iemand uit de buurt en een oud-klasgenoot van de middelbare school werken? Iets wat vrij snel kan gebeuren als je dichtbij/in je eigen (kleine) woonplaats werkt.
Het is niet alsof je met je ouders/broers/zussen 1 bedrijf gaat werken haha. En zelfs dat zou moeten kunnen, denk aan familiebedrijven
En ja misschien regelen ze zelf wel dat iemand anders het tweede gesprek doet, weet je ook niet