Wat vind je ervan als iemand net is afgestudeerd en nog geen baan op niveau kan vinden, dus daarom een uitkering aanvraagt?
0 stemmers
Ik vind dit een lastige, zou zelf namelijk toch wel voor een bijbaan gaan (en evt laten aanvullen dan)
Tsja ik ervaar dat toch wrl anders. Overal waar ik kijk schreeuwt men om personeel: supermarkten, horeca, genoeg te vinden. Die zijn allang blij als je een paar maandjes meehelpt. Ik vind het gewoon zo krom dat er niets aan je handen mankeert, maar dat je lekker de tijd neemt om rustig te solliciteren “want ja ook daar is een uitkering voor hoor”. Aldus een vriendin. Ze vindt het teveel gedoe om 5 dagen pw te werken en in de avonden en weekenden op banenjacht te gaan 
Ik heb dat ook gedaan en dat is idd erg zwaar. Vind wel dat je er erg makkelijk over denkt hoor.
Het was dat ik snel een chill baantje had gevonden om makkelijk wat geld mee te verdienen, maar anders had ik sowieso een uitkering aangevraagd hoor. Tja, daar betaal je toch je hele leven aan mee? Als je ‘m dan een paar maanden nodig hebt 
Bovendien is het makkelijker gezegd dan gedaan, zo’n baantje in bijv een winkel. Daar zitten ze ook niet te wachten op iemand die 2 maanden blijft en dan iets beters heeft. Ik durfde dat zelf niet aan want wilde niet iemand teleurstellen of liegen over hoe lang ik zou blijven.
Ja dat is inderdaad lastig, ik heb een paar jaar terug tussen 2 banen in ook een tijdje zonder werk gezeten. En het kromme vond ik toen dat ik via een uitzendbureau (want die zoeken nog weleens tijdelijke krachten haha) minder verdiende dan wanneer ik een uitkering zou krijgen.
Maar dat gaat denk ik niet op als je net afgestudeerd bent?
Ik heb het ook gedaan (fulltime werken en solliciteren) en vond het ook zwaar. Maar dat is toch geen reden om dan maar een uitkering aan te vragen. Dat is voor mensen die helemaal niet aan de bak komen. Waar ze ook op solliciteren.
Je kunt onder de 27 ook gewoon een bijstandsuitkering krijgen hoor
Nee dat ben ik met je eens. Ik heb ook simpele baantjes gehad tijdens het solliciteren. Maar solliciteren naast 40 uur werken viel me erg zwaar.
Ik heb overigens wel een paar maanden WW gehad. Ik kwam terug van een reis en had nul komma niks, ik zocht én naar een baan op niveau en naar een tijdelijk baantje voor tussendoor. Het duurde al 2 maanden voordat ik een tijdelijk baantje had. Ik had gewoon recht op een uitkering, dus die heb ik aangevraagd. Het verbaast me echt dat mensen hier zich zo over opwinden joh?
Ja dat lijk ik nu ook op te maken. Dat vind ik ook een ander verhaal!
Ik ben geschokt door deze uitslag voor zover je geschokt kan zijn over een banketstaafpoll. Warm uit de oven is zoooveeel lekkerder. Dat bladerdeeg wordt dan zo lekker krokant en hmmm. Ik wil naar huis naar een warme banketstaaf 
Ik heb m’n gehele studie in een kledingzaak gewerkt en ik weet dat mijn baas echt veel tijd/moeite investeerde in het inwerken van de collega’s (nu werkte ik ook in een speciaalzaak). Dat is misschien in een supermarkt niet zo, maar laten we wel wezen: daar gaan ze echt geen 25-jarige aannemen. Véél te duur.
Ik heb ook nooit gezegd dat ik me te goed voel voor een bijbaantje, dat zijn allemaal aannames van jou. Heb m’n hele studie gewerkt en niet bij geleend (behalve toen het stuk stufi wat je eerst kreeg ook een lening werd). Tuurlijk, je moet je best doen om een bijbaantje te vinden en niet lui op de bank gaan hangen, maar als je 1 of 2 maanden een uitkering kan krijgen zodat je je huur kan betalen en tijd hebt om veel te solliciteren en daarna direct een goede baan te vinden… dan vind ik daar zelf niet zoveel mis mee.
In België heb je volgens mij niet eens recht op een uitkering, pas vanaf wanneer je een bepaalde periode hebt gewerkt. Ik kan mis zijn, ik heb 2 studies uitgekozen, waarbij je heel gemakkelijk aan werk geraakt, dus ik ben er niet echt mee bezig geweest. Wat ik wel eens hoorde vallen, was dat je vanaf het begin best niet meteen de eerste de beste job onder je niveau aanneemt, omdat je je dan ergens op een bepaald niveau inschaalt, waardoor je meer moeite kan hebben om daarna een job te vinden op het niveau dat je wil. Dat het dan beter is om even de kat uit de boom te kijken tot je een job vindt die meteen op het juiste niveau is. Geen idee of dat überhaupt een slim en geldig advies is.
Ik vind solliciteren best wel intens, het vraagt veel tijd en sollicitatiegesprekken combineren met een full-time job is niet altijd evident (toch niet als je tijdens de kantooruren werkt), dus ik vind het prima als je 1 of 2 maanden je tijd neemt hiervoor. Als je daarna nog geen job hebt gevonden, moet je wel je eisen gaan aanpassen en een job zoeken die je niet per se ligt of niet in de lijn met wat je gestudeerd hebt. Dan heb ik er wel een probleem mee dat mensen die perfect in staat zijn te werken, een uitkering krijgen.
Middelbare-school-vragen:
(Geïnspireeerd door @Maestoso’s vraag over haar stagebuddy.)
Liet jij klasgenootjes vroeger jouw huiswerk overschrijven?
0 stemmers
Schreef je zelf weleens iets over?
0 stemmers
Op een schaal van 1-5, hoe supermegabraaf was jij als leerling?
1 = ik was de leraar z’n worst nightmare, verstoorde de les, deed geen flikker, probeerde af te kijken bij toetsen en schreef ongeveer alles over. Spijbelen was mijn favoriete schoolvak.
5 = ik was ijverig AF, ben er misschien 1 keer uit gezet omdat ik de slappe lach had, maakte al m’n huiswerk en luisterde altijd braaf naar m’n docenten. Als mensen probeerden om bij mij af te kijken of iets over te schrijven ervaarde ik een groot gevoel van onrecht.
0 stemmers
Hahaha ik was echt wel een braverik, voorzitter leerlingenraad en netjes huiswerk af enzo. Had ook wel last van faalangst dus werkte daarom best wel hard. Maar juist daarom vond ik het MEGA irritant als iemand mijn huiswerk wilde overschrijven. Als ik het kon, kon jij het ook gedaan hebben, was mijn mening altijd.
Ja ik vond dit ook altijd heel naar! Vooral vanwege het idee dat ík er tijd aan had besteed en dat iemand anders dat dan niet hoefde te doen vond ik superoneerlijk. Maar al mijn vriendinnen hadden er nooit moeite mee. Ik weet niet precies of dat gevoel nog ergens vandaan kwam, heb niet 't idee dat ik bijv. faalangst had.
Grote omslag zeg! Hoe voelde je je tijdens die ‘1-2’-periode? Voelde zo doen toen natuurlijk voor je of had je steeds het idee dat je niet jezelf was?
Huiswerk heb ik geregeld overgeschreven en laten overschrijven (en nog vaker vergeleken we elkaars huiswerk). Toetsen en examens heb ik nooit overgeschreven of (bewust) laten overschrijven. Behalve 1 keer, toen we met 2 een inhaaltoets hadden en de opzichter gewoon weg liep. Toen hebben we allebei ons boek erbij genomen. We snappen nog steeds niet hoe het kan dat we dan alsnog nog maar net een voldoende hadden op die toets, haha.
Ik was heel braaf op school, net als onze hele school 
. We stonden dan ook bekend als een seutenschool en ik heb pas achteraf beseft hoe extreem braaf we allemaal waren. Veel van onze leerkrachten hadden in andere scholen niet overleefd, vrees ik 
. In mijn 6-jarige carrière heb ik nog geen 10 keer straf weten uitdelen (en het was dan ook een huge deal als dat wel gebeurde). En ik was daar 1 van, ik had de leerkracht tegen gesproken en gezegd dat ze niet goed les gaf.
Ooo ja het was gewoon een andere kant van jou… een die normaal gesproken op school onderdrukt zou worden omdat ie daar niet ‘hoort’, zoiets? Klinkt wel alsof je het heel leuk gehad hebt.
Ik was echt vervelend, ik vond het leuk om leraren uit hun tent te lokken, beetje overal tegenaan schoppen. Was tegen sommige medeleerlingen ook echt een kutwijf en had echt zo’n bitchy groepje vriendinnen wat mensen intimiderend vonden. Vond mezelf ook heel stoer.
Heb er geen spijt van maar had wel meer uit m’n middelbare schooltijd kunnen halen denk ik.