Ah oke, interessant!
Ik denk dat het er van afhangt wie er dichter bij mij staat: degene die bedriegt of degene die wordt bedrogen. Als een goede vriendin haar partner bedriegt die ik niet zo goed ken, zou ik dat niet zeggen. Andersom waarschijnlijk wel. Ik heb weinig koppels in mijn vriendenkring die me allebei even dierbaar zijn, maar dat zou wel lastiger worden. Overigens vind ik het een verschil of je het actief gaat zeggen, of dat je ook bereid bent om te liegen als het je wordt gevraagd. Dat laatste zal ik niet zo snel doen.
Heb wel gestemd nee; ik zeg als uitgangspunt niets.
Mijn vriend heeft ooit in een dronken bui met een meisje gezoend op een feest. Hier kwam ik 8 maanden later pas achter, doordat de vriendin van dat meisje toen de vriendin was van een vriend van mijn vriend. Ik sprak haar een keer op een feestje, toen deed ze met haar vriend heel lacherig over die avond dat dat gebeurd was en ze vroeg plots of mijn vriend mij alles van die avond verteld had. Ik zocht er toen nog niets achter, maar die avond in bed begon het te knagen. Ik had hem namelijk een aantal keer stiekem zien appen. Ik besloot in zijn telefoon te kijken (hier ben ik normaal echt tegen) en toen las ik appjes van hem aan die vriend. Hij deed er heel grappig over. Ik heb hem toen geconfronteerd en hij ontkende het in eerste instantie, hij was ook boos dat ik in zijn telefoon had gekeken. Uiteindelijk bekende hij, maar ik was er echt kapot van. En dan vooral om het feit dat hij er zo lang over had gelogen. Het duurde ook wel een paar maanden voordat ik hem volledig vertrouwde. Ik werd gewoon compleet gek. Ik vroeg me vaak af hoe ik er nu op kon vertrouwen dat er niks meer gebeurd was. Dat hij die nacht niet met haar naar bed is gegaan, of vaker met iemand had gezoend. Het zorgde voor een enorme deuk in mijn zelfvertrouwen en het vertrouwen in onze relatie. Gelukkig heeft tijd de wonden geheeld en kan ik het nu relativeren. Hij was zat, het was een zoen van nog geen 5 seconden en hij had meteen spijt en durfde het niet te vertellen. Ik ben toch blij dat ik erachter ben gekomen, maar had liever gehad dat hij het meteen had opgebiecht. De gedachte dat ik dit anders nooit had geweten vind ik vreselijk. Nu heeft hij echt zijn lesje geleerd, want hij heeft gezien hoeveel pijn hij mij ermee heeft gedaan.
Dat andere stel kan ik btw niet meer onder ogen komen. Ik kan het ze niet vergeven dat ze er zo ‘grappig’ over deden.
Is de vreemdganger een vriend(in) of juist andersom hierbij?
Ik ben hier altijd heel stellig in, dat ik het niet zou vergeven (dus ik heb op ‘nee’ gestemd). Dat verkondig ik ook altijd als het daarover gaat. Ik vind eerlijkheid en openheid énorm belangrijk in een relatie en ben daarin veel toegeeflijker en open dan de meeste mensen (ik ben bijvoorbeeld ook ábsoluut niet jaloers, op een volgens veel mensen extreme manier). Ik zou ook open staan voor een open relatie en ik vind dat alles gezegd en besproken mag worden. Maar eens je mijn vertrouwen schaadt, dan is het wel einde verhaal en weet ik niet of ik je nog opnieuw kan vertrouwen. Ik ben bang dat dat dan altijd in m’n achterhoofd blijft hangen en de relatie dus voor altijd beschadigd is.
Dat gezegd zijnde weet ik niet of ik in de praktijk áltijd zo stellig zou zijn. Heel waarschijnlijk wel, maar ik weet niet of ik bijvoorbeeld een relatie van 10+ jaar die anders helemaal goed zit, zonder strijd zou kunnen vergooien (je kunt je natuurlijk ook afvragen hoe goed je relatie is, als je vreemdgaat en wié dan die relatie eigenlijk verspeelt).
En mijn grenzen voor vreemdgaan zijn ook best flexibel en liggen best ver. Zo heb ik in m’n vorige relatie tijdens studentenactiviteiten iets gedaan dat technisch gezien als zoenen kan beschreven worden, maar dat had ik zelf helemaal niet door/zag ik zo niet. Op mijn studentendoop moesten we ketchup en mayonaise doorgeven met onze mond en de laatste 2 moesten die dan ‘mengen’ tot cocktailsaus (heel goor allemaal, haha, daar zou ik nu niet meer aan meedoen). Ik heb mijn saus in zijn mond laten lopen en een beetje met m’n tong gedraaid (onze lippen raakten elkaar amper), maar mijn brein registreerde dat oprecht helemaal niet als zoenen. Ik dacht er echt niet bij verder. Het was maar toen een klasgenoot me een dag later zei dat hij dat niet zou accepteren in een relatie en dat ik dat dus best voor m’n vriend verzweeg, dat ik hierover nadacht. Uiteraard vond ik dat ik het dan juist zeker wel moest vertellen (openheid en alles), dus dat deed ik. M’n ex vond het absoluut niet leuk en het was wel een relatiecrisis, maar het is gelukkig goed gekomen. We waren op dat moment nog niet heel lang samen, dus we moesten het dan wel eens hebben over onze definitie van vreemdgaan. Omgekeerd had ik hier geen probleem van gemaakt, ik vind dit helemaal niet onder vreemdgaan vallen.
Volgens mij ben ik de enige die gestemd heeft op ja haha. Ik zou het meer zien als vrouwelijk. Dat is voor mij wel een heeeel diep gewortelde factor in mijn identiteit. En dat koester ik enorm. Maar dan zou ik meer neigen naar het woord vrouwelijk dan vrouw.
Ik identificeer mezelf eigenlijk voornamelijk met vrouw als ik benadeeld word omdat ik vrouw ben. Anders is het helemaal geen groot of actief onderdeel van mijn identiteit.
EDIT: Ik vind inderdaad het woord vrouwelijk sowieso meer zeggen als identiteitsbepalend dan vrouw, zoals @babushkababy zegt , maar dan vind ik bij mezelf dat er dingen zijn die veel sterker mijn identiteit bepalen dan “vrouwelijk” of “mannelijk”, heb van allebei wel wat trekken en heel veel trekken die niks met een van beide van doen hebben.
Ik vind het ook wel interessant om te weten wat jij dan precies schaart onder ‘vrouwelijk’? Ik vind het zo’n fluïde concept dat ik die dingen vaak los benoem, maar misschien vallen die ook wel onder de noemer ‘vrouwelijk’?
Als de vriendin de vreemdganger is dan vertel ik het niet. Als de vriendin de bedrogene is, dan zal ik het wel vertellen.
Ligt er ook wel aan wie het is en zijn/haar wensen, weet van een bepaalde vriendin dat ze sommige dingen niet hoeft te weten van haar partner. Dan respecteer ik dat natuurlijk.
Jouw favoriete merk onder de H&M paraplu?
- H&M
- & Other Stories
- Monki
- Weekday
- COS
- Arket
0 stemmers
Ik zit momenteel in zo’n situatie. De beste vriend van mijn vriend heeft z’n vriendin in het begin van hun relatie een paar keer bedrogen. Toen kende ik haar nog niet. Nu zijn wij best wel close geworden, en kan ik er soms echt mee inzitten. Als het ook ooit uitkomt, en dat ik het geweten heb, dan zal ze zich ook zo verraden voelen door mij. Echt moeilijk om het juiste te doen.
Zoals jij beschrijft, je weet niet zo goed hoe je handelt als iets realiteit wordt. Ooit is er een vriendje vreemdgegaan en ik kon hem op dat moment wel vergeven. Hij biechtte het direct op, het was iemand waar hij niets voor voelde en was een betekenisloze en dronken zoen die zij uitgelokt had (zijn verhaal, dit kan ik natuurlijk niet checken). Ik wilde een verder goede relatie toen niet verbreken.
Ik denk dat ik het erger zou vinden als iemand verliefd zou worden of mét gevoel zo iets zou doen. Dan ben ik bang dat mijn zelfvertrouwen en vertrouwen in de relatie wel een te grote deuk oploopt.
Eigen &Other Stories maar als ik daar mijn garderobe zou samenstellen zou ik op 3 cracottes op een dag moeten leven. Veel te duur.
Hahahaha dit was exact de reden dat ik op H&M klikte
Precies dit. Of als het een doelbewuste affaire van maanden is met stiekeme ontmoetingen ed… vind ik ook wel een verschil
Hierop inhakend, jouw favoriete merk onder de The Sting paraplu?
- The Sting
- Costes
- Cotton Club
- Distrikt
0 stemmers
Oké ik had echt geen flauw benul dat die ketens bij elkaar hoorden. Geen van allen.
Ik ken het overgrote deel hiervan niet eens, haha. Ik heb geen idee wat ik moet stemmen.
Wow ik heb nu een soort kortsluiting, ik dacht bij & other stories altijd aan H&M maar dat kwam omdat de H&M op spijkerbroeken “&” in het logo heeft/had(?). Maar ze blijken dus echt tot hetzelfde concern te horen?
Sorry als dit al heel bekend was ofzo maar ik heb nog nooit iets van & other stories bekeken of gekocht
Ik word altijd lichtelijk agressief van Distrikt Nørrebro. Oer-Nederlands bedrijf dat ontzettend saaie en inspiratieloze kleding maakt met het liefst zo groot mogelijk “DISTRIKT NØRREBRO” erop zodat 17 jarige jochies aan hun vrienden kunnen laten zien dat ze ~ Deens design ~ dragen.
Niet te vergeten dat Nørrebro de meest cultureel en etnisch diverse wijk van Kopenhagen/Denemarken is en dat label er bepaald geen eer aan doet.