Hoooopelijk allebei onze achternamen. Als het met terugwerkende kracht lukt ivm de nieuwe wet waar ze nu mee bezig zijn.
Zo niet dan waarschijnlijk van mijn partner. Maar alleen omdat dat mooier zou staan met de voornaam die we nu in gedachten hebben.
Naam van mijn vriend, vind zijn achternaam mooi. Vind mijn eigen achternaam ook wel mooi maar voel me niet verbonden met die kant van de familie, wil de naam daarom ook niet doorgeven. Twee redenen dus.
Huisarts zie ik als noodzakelijker om meteen een nieuwe te zoeken. Al heeft dat ook een tijd geduurd, maar ik dacht ‘ik hoef er niet zo vaak heen, het is wel goed zo’. Tot ik wel regelmatig moest dus heb me na een jaar ofzo ingeschreven bij een nieuwe.
Tandarts heeft 6 jaar geduurd. Daar kom ik al helemaal niet vaak, dus voelde noodzaak niet echt (een tandarts hoeft ook niet langs te komen in geval van nood natuurlijk, voor een huisarts moet je binnen een bepaald postcodegebied wonen). Tot ik me bedacht dat ik én moest reizen én moest logeren bij mijn pa én alsnog vroeg op moest (je kan daar alleen van 07u tot 08u ofzo terecht en ik haat vroeg opstaan :p), en ik was niet echt tevreden met hem dus ben toch overgestapt. Blij mee.
Ik heb op dit moment geen kinderwens, maar ik heb altijd gedacht dat als ik moeder zou worden (in een heteroseksuele relatie, op een natuurlijke manier), ik mijn kind de naam van mijn partner zou willen geven. Omdat ik als moeder een hele intieme lichamelijke band met mijn kind zou hebben, door het letterlijk in me te dragen en het te kunnen voeden, terwijl mijn partner die letterlijke hechting nooit zal ervaren. Ik vind het mooi als er dan wel een formele hechting is, door middel van zijn naam.
Dit is overigens echt heel erg gevoelsmatig en persoonlijk, ik vind het bij anderen alleen maar leuk als het anders is.
@Suvi Zo hoor ik het graag 
Wat betreft mijn eigen situatie: ik heb een achternaam die nauwelijks voorkomt, dus ik heb altijd gezegd dat áls ik een kind zou krijgen, het mijn achternaam krijgt. Ik ben ook de enige in het gezin die hem nog kan doorgeven trouwens.
Gemak vind ik persoonlijk zo’n zinloze reden. Ik moet mijn achternaam ook altijd spellen maar daar ga je niet dood aan. Daarnaast zit er ook wel een mooi/bijzonder verhaal achter vind ik, en dat mag ook best doorgeven worden.
Ik las dit eerder op de avond al, en nu weer, maar ik snap het nog niet. Wat de toevoeging van die tekst tussen haakjes in. Als het in een homoseksuele relatie is, of op een niet natuurlijke manier, dan is het toch nog steeds zo dat jij het kind hebt gedragen en je partner niet en dat je dus die formele hechting kan ‘schenken’ door het kind de naam van je partner te geven? Of zie ik iets over het hoofd?
Je kan dan toch beter gewoon zeggen ‘als ik het kind heb gedragen’? Ik vond de toevoeging van soort relatie of natuurlijke manier overbodig.
Natuurlijk kan dat, maar mijn persoonlijke mening (over dat ik zou willen dat het kind mijn partners naam zou aannemen) is verbonden met mijn huidige situatie (heterorelatie, ervan uitgaand dat ik natuurlijk zwanger zou kunnen raken en ik zelf het kind zou kunnen dragen, etc.). Ik weet totaal niet hoe ik erin zou staan als mijn situatie anders was! Ik heb werkelijk geen idee of ik als ik in een homorelatie zat zelf het kind zou dragen en of ik het, als mijn partner het zou dragen, belangrijk zou vinden dat het mijn naam zou aannemen, of hoe ik erover zou denken bij adoptie. Vandaar de toevoeging!
Ik heb trouwens geen idee wat ik zou willen qua naam. De verbintenis via de naam vind ik inderdaad mooi @anon24802271, maar ik vind het ook weer een beetje stom dat dat juist altijd verwacht wordt en niet feministisch. Maar het is ook wel weer zoals het hoort en ik vind mijn achternaam nou ook niet super mooi en hij wordt bovendien al doorgegeven door mijn broers. Maar het is wel míjn achternaam en waarom zou die inferieur zijn aan die van mijn partner.
Ik heb 1 periode gehad waarin ik me zo slecht voelde dat ik vrijwel stopte met eten. Deels omdat ik geen hap door mijn keel kreeg en deels omdat ik door onzekerheid niet wilde eten. Maar daarnaast ga ik meestal meer eten als ik me niet goed voel.
Ik vraag me af of jullie eigenlijk altijd al op fora hebben meegeschreven, of dat dit redelijk nieuwe voor jullie is! Dus op welke leeftijd ben je begonnen op fora te schrijven? Maakt niet uit welk forum dat is!
0 stemmers
Begonnen op het Neopets forum 
Ik weet niet meer precies hoe oud is was, maar ik begon op gosupermodel. (en habbo maar dat was niet echt een forum haha)
Begonnen op HPsite (Harry Potter natuurlijk), eeuwen geleden.
Oh als Habbo meetelt, dan eerst dat en later Neopets. 
Eerst op het bokt forum en daarna naar Egf
Ik heb alleen op het egf gezeten. Ik was 11 of 12 en op zoek naar mooie msn plaatjes. Snapte er in het begin ook niks van waarom iedereen maar verhalen aan het typen was.
Heel random, maar heb jij zo’n halve maan op je nagels? Heb altijd het idee dat ik dit om een of andere reden meer bij mannen dan bij vrouwen zie.
0 stemmers
Op een pink kan ik er geen ontdekken, maar ik dacht dat nagels standaard zo’n maantje hadden 
Omg ja de jeugdjournaal chat!! Dat vond ik zo leuk. Ik zat daar vroeger een keer met een vriendinnetje op toen we 10 waren ofzo en onze computer stond in de woonkamer. Toen hoorde mijn moeder ons opeens zeggen ‘huh master beer… wat is dat nou weer?’ Er was dus iemand in die chat over masturberen aan het praten hahaha, sindsdien mocht ik niet meer op die chat 