Haha ik ging aan het hele woord twijfelen toen ik het vier keer getypt had, net als wanneer je een woord heel vaak uitspreekt, dan weet je op een gegeven moment niet meer of dat woord überhaupt wel echt bestaat.
@Hinkje
Klopt! Lasagna is één zo’n deegvel en het gerecht - wat natuurlijk altijd uit meerdere vellen bestaat - heet lasagne.
@Rozecoupeschaar
Oh, helemaal niet aan gedacht dat dat ook nog een optie is.
Het is altijd lasagne. Ik ben geneigd te denken dat dat komt omdat het altijd uit meerdere bladen bestaat.
(Zoals het ook spaghetti is)
Ik weet eigenlijk niet eens meer wat ik zeg, ben helemaal in de war erdoor 
Ja, sorry, dat bedoel ik. Dat 1 zo’n deegvel lasagna is, maar als je het kookt/eet, gebruik je altijd meer, dus is het altijd lasagne.
(Wat @Violoncello dus ook al zei.)
Zegt iemand hier net als ik lesanja? Of spreken jullie die a allemaal netjes uit?
jaa! edit: nu twijfel ik. Lasanje of lesanja. zoiets.
Ik zeg lazanja. Al weet ik nu niet meer hoe ik het echt uitspreek want heb het nu al 10 keer op een andere manier gezegd haha
Oh nee die schrijf ik natuurlijk niet op, maar dan zeggen ze bijvoorbeeld heel snel antoneduardbernardxantippemarieisaac en dan denk ik eh wat?? M’n hersenen moeten dan nog even verwerken welke letter een naam is en dan zijn ze al 3 namen verder.
Ik vind ook dat iedereen gewoon het NATO alfabet zou moeten kennen én gebruiken.
Ja eens! Ik bel vrij veel met internationalen en bijna iedereen gebruikt het, echt heel prettig! Ik heb hem vaak standaard open staan in een internet scherm, komt altijd van pas!
Aebxmi is ook wel een vreemd woord… 
Edit: Ik heb een Zuid-Europese collega die vrij beperkt Duits spreekt, maar laatst dus iets voor een bedrijf waar we mee werken iets moest spellen, en toen hij de K moest uitleggen zei “k wie kebab” 
Haha nee ik bedoel meer dat Nederlanders meestal alleen de letter noemen en dat internationalen veel vaker dat spelalfabet gebruiken! En dat laatste vind ik dus veel prettiger 
Als jullie drinken pakken, vragen jullie dan aan andere mensen in de kamer (niet perse bezoek, maar je vriend/kinderen) of zij ook iets willen drinken?
0 stemmers
Heb je dit vanuit je opvoeding ook zo meegekregen?
0 stemmers
Mijn vriend niet en hier hebben we echt miljoenen discussies over gehad. Inmiddels heb ik ‘m wel opgevoed, maar blijf het gek vinden dat je dat niet als normaal beschouwd.
Ik doe het wel maar het is me niet meegegeven van vroeger. In sommige dingen heb ik echt mijn ouders moeten opvoeden :s
Ik vervoeg het echt nog altijd met lopen.
Ik vroeg een volgens mij Poolse klant een keer om zijn postcode en het was, weet ik veel, 1234GV maar het klonk als een f. Ik: met de f van fiets? Klant: ja. Een half uur bezig geweest met opzoeken dus ik ben fan van het namen alfabet! NATO mag ook maar die kent niet iedereen
Haha goed dat je het zegt! Ik was namelijk al aan het twijfelen hierover.
We deden wel aan knutselen maar er was weinig ruimte voor creativiteit maar het moest zoals juf had gelezen in een of ander suffig blaadje. Vond het daarom niet zo leuk, terwijl ik heel creatief was en mijn zusje idem. Mijn moeder gooide ook praktisch alle dingen die we op school hadden gemaakt bijna gelijk weg omdat het zo truttig was, terwijl ze echt heel veel heeft bewaard van wat we thuis maakten.
Er heeft nog wel een keer een clowntje boven de trap gehangen die ik gedwongen moest maken op school en ik haat clowns. Jaren later heb ik eens gevraagd waarom in godsnaam dat ding er hing maar de had toen het idee dat ik er heel trots op was? Story short we vonden het allemaal een onding en toen we doorhadden dat dat zo zat is ie gelijk weggegooid. Heel lang verhaal voor ik vond alle creativiteit op de basisschool een deceptie. Tekenen op de middelbare vond ik wel erg leuk, maar toen kregen we vrijheid in het invullen van een opdracht.
Hahaha zo mooi.
Ik was eens spontaan met mn vader uit eten en ik bedacht ineens ook van: wat zouden mensen hiervan denken. Besloot het maar voor me te houden totdat Mn vader spontaan zei dat hij hetzelfde bedacht. En het idee alleen is al zooo oncomfortabel. We zijn maar heem overdreven gaan praten tegen elkaar als de ober kwam. ‘En weet jij al wat je wil eten, PA?’ ‘Nou DOCHTER, ik denk dat ik er wel uit ben’. Dat maakte het geheel overigens niet minder awkward, want wie praat er nou zo.
Zo hebben wij eens nadat we onze kamer hadden gezien weer naar beneden moeten gaan om toch die kamer met die twee aparte bedden te krijgen (die we ook gewoon hadden geboekt), had de receptie even verkeerd ingeschat toen ze ons die kamer met dat enorme tweepersoonsbed hadden gegeven… Vond dat best naar, vind mijn vader helemaal niet overkomen als een vieze oude man met veel te jonge vriendin, en wil ook niet dat mensen dat over hem denken.