Bij mij in de buurt kunnen ouderen gebruik maken van een ander soort ‘openbaar vervoer’. Dan kunnen ze voor een heel goedkoop tarief taxi busjes bestellen die ze van A naar B brengt dus echt op de plek waar ze moeten zijn ipv haltes. Weet niet of dat overal zo is verder.
Nouja, dan zit je in ieder geval goed in de 30 + categorie!
Ik zat ook een beetje twijfelen hoe ik het in moest delen hoor.
1 like
Hoezo? Naar de bus lopen is toch wat anders dan bijvoorbeeld een half uur in een remmende/optrekkende/schuddende bus te moeten staan? Ik vind dat soms al een uitdaging en ik ben een “vitale dertiger”.
Juist als iemand met ouderen werkt verwacht ik meer inlevingsvermogen eigenlijk.
Bij mij verschilt het wanneer ik op sta. Soms als iemand er als 65+ uitziet maar nog wel redelijk fit, soms als ik zie dat diegene moeite heeft met staan.
50+ is trouwens super jong in mijn ogen dus op basis van die leeftijd ga ik niet zomaar staan.
Edit: eigen bijdrage voor vervoer op maat kan ook nog fors zijn + je moet aan allerlei voorwaarden voldoen. Niet elke oudere die moeite heeft met een half uur staan voldoet daar aan.
3 likes
Fijn dat je verwacht 
ik ben helaas meer dan mijn werk dus mag ook gewoon een mening hebben over de oudere medemens.
De doelgroep waar ik mee werk is overigens psycho geriatrie, die mensen wonen op een gesloten afdeling en komen daar bijna nooit van af en al helemaal niet voor een ritje in een veolia bus.
5 likes
Ja je hebt toch ook van die speciale ouderen taxi’s? Of is dat niet meer zo?
1 like
Je snapt de vergelijking die @ellegirltalk met je werk maakt toch wel? Dat jouw specifieke doelgroep niet vaak buiten komt maakt niet uit in dit verhaal. Je werk vraagt ook om inlevingsvermogen, dus als je dat in je hebt dan zou dat ook het geval zijn buiten je werk om. Natuurlijk kan het daar iets minder zijn (dat heb ik zelf misschien ook wel denk ik), maar ik vind het ook opvallend dat het tegengestelde ideeën lijken.
En moet je voor zo’n speciale taxi niet een bepaalde indicatie hebben, of heb ik het mis?
1 like
4 keer gevlogen in mijn leven, wil niet meer vliegen. Hooguit voor bijzondere carriere mogelijkheden denk ik. Of als vliegen ooit echt duurzaam wordt. Er is in europa per trein genoeg te ontdekken en zoveel moois. Ik leg me er maar bij neer 
6 likes
Nee ben ik het niet mee eens! Ik vind het eigenlijk helemaal niet netjes om mijn werk hierbij te aan te halen.
10 likes
Ik herken het wel, mensen vinden het vaak ook heel gek dat ik kinderen helemaal niet zo leuk vind, terwijl ik in het basisonderwijs werk 
2 likes
@Karl_Lagerfeld maar vind je dat ook voor mensen die met krukken lopen bijvoorbeeld? Studenten die iets hebben, mensen met een gebroken been en zwangeren?
Zelf zie ik ouderen (bejaarden specifiek) juist 10x liever in het OV dan dat ze zelf in de auto stappen…
6 likes
Word je dan niet gek op je werk? Ik werk ook met kinderen en het is absoluut niet zo dat ik helemaal gek op kinderen ben of dat ik kinderen nooit superirritant vind ofzo. (Mensen lijken dat soms te verwachten als je zulk werk doet.)
Maar als ik kinderen echt niet zo leuk zou vinden zou ik mijn werk denk ik niet vol kunnen houden. Ik ben daar toch wel continu omgeven door kinderen namelijk.
2 likes
Ik vraag me soms wel af hoe ik iets in hemelsnaam moet gaan aanpakken, maar ik ben blijkbaar Ronaldo genoeg om er vertrouwen in te hebben dat het wel gaat lukken.
1 like
Die hard
1 like
Ik weet nog niet of ik in dit zooitje op de wereld kinderen zou willen. Als ik besluit het niet te willen, zou ik evt nog wel kinderen die er toch al zijn al mijn liefde willen geven en wel iets van adopteren. Kan ik me best voorstellen.
Dit is iets waar ik laatst op het forum wat over las, dat je ook voor één dag per week/paar dagen per maand een rustige plek/leuke dag kan bieden voor een kind. Dat is nog wel iets wat ik zou overwegen denk ik, niet een pleegkind dat voor een langere tijd bij je verblijft.
5 likes
Toch maar weer weg vanwege herkenbaarheid maar lang verhaal kort:
Niet echt voor pleeggezinnen door slechte ervaringen van naasten.
1 like
Ja ik sta zeker open voor adoptie en/of pleegkinderen. Heb zelfs al een keer uitgezocht hoe en wanneer je in aanmerking komt als pleeggezin. Maar eerst naar eens mijn eigen kind baren haha.
Wij hebben vroeger weleens een paar weken 2 meisjes uit een oorlogsgebied in huis gehad. Als een soort ‘vakantie’ voor hen om bij te komen. Ik was toen zelf nog een kind en ik vond dat heel leuk weet ik nog, ineens 2 vriendinnen er bij in huis! Dat zou ik zelf ook zo doen. Is toch ook een iets minder grote verantwoordelijkheid dan adoptie of echt een pleeggezin omdat het dan vooral leuk en een soort rustmoment moet zijn voor die kinderen.
2 likes
Ja kijk dit is dus de reden dat ik nu niet blindelings een pleegkind in huis zou willen nemen. Ik weet gewoonweg niet genoeg over de gevolgen, ondanks dat ik denk dat mijn man en ik een kind veel liefde, stabiliteit (ook financieel, niet onbelangrijk) en rust zou kunnen bieden.
In veel gevallen waar het gaat om hele jonge kinderen die geplaatst worden in een pleeggezin, gaan deze bijna nooit meer terug naar hun biologische ouders en dat vind ik zo heftig.