Stel je persoonlijke vraag #10

[Infidel]

Ik wil er best over vertellen hoor, zeker aan vrienden en mensen die ik ken.
Maar mijn werk is altijd de plek geweest waar ik mezelf kon zijn zonder mijn verleden. Omdat niemand daar wist wat ik had meegemaakt. En dat heb ik altijd heel fijn gevonden. Als je je collega’s langer kent komt er vanzelf zo’n punt waarop je dit soort dingen gaat bespreken, gewoon omdat je closer wordt en dan vind ik het ook oké. Maar in het begin heb ik liever dat ze me leren kennen als wie ik op dat moment ben, zonder dode ouders en andere toestanden.
Maar iedereen mag me altijd alles vragen.

Edit: en reacties: als het oprecht is is het al goed denk ik. Ik heb liever geen overdreven medelijden, maar als dat is wat die gene voelt kan dat ook oké zijn. Maar het fijnst vind ik mensen die heel nuchter reageren, het als een feit aannemen. En dan kan je het best hebben over emoties, maar ze laten hun reactie niet door emotie leiden.
Maar denk er niet te veel over na hoor. Als je zegt wat je voelt of denkt is het al goed.

[ellegirltalk]

Ik vind het ook wel fijn als er een vraag komt hoe lang geleden het is, maar ergens schaam ik me dan ofzo? Of voel ik me ongemakkelijk. Alsof ik moet zeggen en denken ‘ooh al zoveel jaren geleden, no big deal, volgende onderwerp’. Dat idee krijg ik helemaal doordat mensen na mijn antwoord hebben gezegd ‘Oh best al een tijd geleden he’. Of toen het net een paar maanden daarvoor gebeurd was, dan was het helemaal een beladen vraag.
Ok lastig Maar liever wel een beetje focus op, van mij mag je ook best vragen waaraan, maar een vraag als ‘leek je op haar’ of die over die band, dat vind ik maar lastige vragen. @Jauregui @Luzarl Lief in ieder geval als het oprecht is

[June]

Ik had een paar dagen geleden nog dat iemand ineens lukraak zei dat haar moeder is overleden en toen heb ik er niet echt op gereageerd en nu voel ik me kut daarover Wel iets van oh jeetje wat erg maar het gesprek ging eigenlijk ergens anders over en dit kwam er ineens zo tussendoor en ze overviel me er nogal mee. Zo lastig dit soort dingen. Ik voel me vaak juist bezwaard om dan door te vragen (en vul dan idd in dat iemand dat niet fijn vindt) maar het is wel fijn om jullie perspectief hierop te lezen.

[Acculader]

Man ik ben achteraf best boos op mensen die dat vroegen. Mijn vader is superonverwacht overleden, en dan vraag je na drie weken of het een plekje heeft en of ik in de acceptatiefase zat?? Alsof rauw verdriet in een flesje in de voorraadkast kan.

Ik kan het nu vrij makkelijk vertellen omdat er minder emotie aan het feit zit dan in het begin. Ik vind het ook niet erg om te vertellen, meestal zeg ik er bij dat het al een paar jaar geleden is, dan begrijpen de meeste mensen wel dat het niet zo rauw meer is.

[Infidel]

Dit zijn van die polls waarbij ik opeens denk ‘shit ik heb iets gemist in mijn opvoeding’. Ik durfde pas te stemmen toen ik de uitslag zag.

[Sjern]

Haha, de vader van een vriendin vroeger had wel een tweedehands ambulance gekocht en ze schaamde zich altijd zo erg als hij ons ergens heen ging brengen met dat ding! Er was ook echt een apart stoeltje achterin waar de extra persoon op moest. Wel grappig, want ik was het al bijna vergeten

[Karl_Lagerfeld]

Als jij je werk belt om je ziek te melden denk je dan ook altijd dat ze je niet geloven?

• Ja
• Nee

Ik heb dit al zolang ik werk terwijl ik me in al die jaren 1 x ziek heb gemeld terwijl ik dat niet helemaal was.

[FrozenFlame]

Ik heb ook altijd de neiging om mij helemaal te verantwoorden. Terwijl wtf… iedereen is wel eens ziek.

[Karl_Lagerfeld]

Ja echt erg! Ben vandaag ziek naar huis gegaan/gestuurd nadat iemand me hoorde overgeven op de wc en net werd ik dus gebeld hoe ik me voelde en dan wil ik inderdaad een heel verhaal gaan ophangen met smerige details enz terwijl dat niet nodig zou moeten zijn

[FrozenFlame]

Awh wat kut! Beterschap!
Maar ik heb dat ook inderdaad. ‘Nee, ik voel mij nog niet beter.’ is voor mijn gevoel gewoon niet overtuigend genoeg.

[Damnatio]

Haha ja! Ik sprak eens een heel irritante Amerikaan die in Amsterdam was geweest en hij vertelde heel trots dat ie een ezelsbruggetje had (red = dead) om te herinneren dat ie niet op de fietspaden moest lopen, maar de fietstours vond ie wel een aanrader

Ik zei dat ik er niet zo zeker van was dat de Amsterdammers het ook leuk vinden omdat alle toeristen niet kunnen fietsen. Maar hij was zelfverzekerd dat hij wel kon fietsen. Heb m maar uitgelegd dat hij dat mag zeggen als hij het presteert om zonder kleurscheuren door druk stadsverkeer te fietsen met een paraplu met tegenwind, twee kinderen en een krat bier/matras achterop. Fietsen is wel even wat anders dan slingerend een straatje uitzwalken. Dit is een Nederlandse waarde die ik heel zwaar opneem. Daarbij was ie ook gewoon klere irritant.

[Spaarlamp]

Of “huh hoor jij ook die strontvlieg?”

[Banananana]

Maar ik deed niks zeggen. Ik zei iets.

[Viktor]

Wat zei je dan

[anon22402465]

@Jauregui als iemand zegt dat bv haar vader is overleden zeg ik zoiets als: “jeetje, wanneer is jouw vader overleden? Vind je het vervelend om over te praten eigenlijk?” Dus ik check even bij de ander hoe die erin staat.
Ik ben niet bang voor emoties maar wil de ander ook niet voor het blok zetten of zich rot laten voelen of iets.

[Salmiak]

Of: hoor ik nou een putje borrelen?

[Banananana]

…hoor ik daar een lama schijten

[MadameMignon]

Doe jij de toiletklep naar beneden na gebruik?

• Ja
• soms
• nee

Vind je dit een mooie bank?

• ja
• nee

Ga je vandaag ook zo ~lekker genieten~ van het weer?

• ugh rot op ik blijf binnen
• ja heerlijk lekker naar buiten love it

[Lemongrab]

Ja veel te erg, heb het zelf niet eens in de gaten. Een docent vertelde me ooit dat als hij wilde peilen hoe zijn colleges vielen hij altijd even naar mijn gezicht keek. En dat ik onder de docenten bekend stond om mijn rollende ogen. Oeps.

[Chuckie]

Ja en ik zou echt willen dat ik er wat meer controle over had maar helaas :")