Ben je van mening dat gevoel ook kan bestaan zonder concrete aanleiding? Dus dat je je zomaar verdrietig of boos kan zijn?
- Ja ik denk dat dit wel kan
- Nee ik denk dat dit niet kan
0 stemmers
Wel even toevoegen dat tv-tijd hĂ©Ă©l strikt gereguleerd was en we maar 2 kanalen hadden, dus tot al die commerciĂ«le zenders had ik sowieso geen toegang. Maar ik las bv. wel erg veel en ik kan me niet herinneren dat mân ouders me ooit iets verboden hebben op dat vlak.
2 likes
Ja ben chronisch depressief met zelden een aanwijsbare aanleiding. Maar als je gaat graven waarschijnlijk wel maar toch.
1 like
Mijn moeder keek alleen naar de boeken die ik bij de bieb had gehaald of ze niet voor veel oudere kinderen waren. Maar als dit dan wel was dan mocht ik ze meestal wel alsnog lezen als ik dat echt wilde, maar dan ging mijn moeder er een beetje over praten met me over het betreffende onderwerp. Volgens mij om beetje te pijlen of ik het wel goed interpreteerde en geen verkeerde conclusies trok.
1 like
Ik mocht geloof ik wel alles kijken en lezen wat ik wilde, maar niet alle muziek luisteren. Mân vader brandde vroeger altijd cdâs voor me en toen ik ongeveer 11 was begon ik van rock en metal te houden, toen wilde hij sommige cdâs niet aan me geven haha. Achteraf begrijp ik dat ook wel, maar toen vond ik dat heeeel stom.
Edit: ik bedenk me nu ook dat mijn moeder een keer die paginaâs met een fictief seksverhaal in de break out had dichtgeplakt hahaha, die ik heb ik toen vakkundig weer opengemaakt en toch gelezen.
16 likes
Ik denk niet een directe aanleiding maar wel onderbewust.
1 like
Ik mocht geen spongebob en soortgelijke programmaâs kijken omdat mijn moeder niet tegen het geluid van de neppe hysterische stemmetjes kon
16 likes
Haha, wel grappig. Dat valt toch sowieso op, dus dan zou ik nog veel meer geneigd zijn om het te lezen (zelfs als het me anders misschien niet eens interesseerde).
1 like
Het heeft even geduurd, maar ik heb mezelf aangeleerd om aan niets te kunnen denken. Ik kan echt op een ââknopââ drukken en dan aan niets denken. Heel chill om even tot rust te kunnen komen. Als ik muziek luister denk ik ook vaak aan niets.
3 likes
Ja ze had het ook wel tegen mij gezegd geloof ik, maar inderdaad, dan wil een kind het juist nog liever lezen. Misschien dacht ze dat het niet meer kon om te bladzijdes los te maken.
1 like
Ik ging elke week naar de bibliotheek en dan verstopte ik boeken over loverboys, drugs of webcamseks tussen wat meer âbraveâ boeken haha. Ook keek ik op tv stiekem naar programmaâs zoals bevallingsverhalen omdat ik dacht dat dat niet mocht, maar in principe mocht ik alles lezen en kijken
5 likes
Ik heb na mijn zwangerschap een paar zwarte haartjes onder mijn navel en die scheer ik weg. Epileren is makkelijker want het zijn er maar 5 ofzo, maar ik heb een extreem lage pijn grens 
Alles behalve spongebob en de teletubbiesđ
Dat vond mn vader zo irritant dus dat mocht ik niet kijken
3 likes
Ik mocht alles kijken, maar toch liever nederland 3 (zapp) dan cartoon network
1 like
Ik mocht commerciele programmaâs vanaf een bepaalde leeftijd wel kijken, maar alleen boven op mn kamer (met mini tv). Gezellig samen Idols kijken was er niet bij, want mân moeder zat dan elitair te doen met Harry Mulish ofzo
5 likes
Ik mocht geen spongebob omdat mijn moeder die geluiden niet aankon
1 like
Omdat het over toverkrachten en magie ging (denk ik, ik heb het dus nooit gezien), en daar waren mijn ouders het niet mee eens
1 like
Nee ik kan het helemaal niet verklaren. Heb echt niets over mân moeder gezegd en ze was er niet bij.
Wb mân zwangerschappen: ze zei letterlijk: over 1 eileider kan jij niet zwanger raken. En dat ik een duwtje nodig had. Dit klopte precies. 1 ongezonde eileider is er later uitgehaald.
Mân vriend vind dit overigens de allergrootste onzin en vind het veel te ver gezocht. Hij beredeneert als volgt: mensen die een paragnost bezoeken zijn vast ergens verdrietig over, iets onverwerkte, uitblijvende zwangerschap en ziekte in omgeving. Hij vindt t puur giswerk en refereert dan bijvoorbeeld naar die Victor Mids die met 1 beschrijving een aantal vrouwen omschreef en gek genoeg herkenden ze zich er ĂĄllemaal in (even kort door de bocht, kan het fragment even niet vinden).
Ik vind het heel lastig, waarom is iemands gave tot op heden nog nooit bewezen?
En wat heb je er eigenlijk aan? Dat ben ik me heel erg gaan afvragen. Ze zei bijvoorbeeld ook dat mijn eerste kind een bijzonder kind zou zijn. Super vage omschrijving, maar in mijn beroepsgroep spreken ze vaak van bijzondere kinderen als het kind een handicap heeft, hier ben ik dus ook heel bang voor geweest. Terwijl zij misschien wel gewoon bedoelde dat mân kind een talent bezit voor bijvoorbeeld piano spelen (ik noem maar wat). Het heeft me dus vooral veel angst bezorgd. Ook dingen wb werk wat ze heeft gezegd, ik wacht echt letterlijk op dingen die er nog moeten gaan gebeuren. Overigens ben ik daar 5 jaar geleden (!) geweest en heb er nog steeds last van.
Ja dat over online opzoeken klopt zeker, alleen deze vrouw hoefde echt niets van mij te weten. Ze wist geeneens uit welke stad ik kwam. Ze is ook best âbekendâ in de wereld volgens mij en doet ook telefonische readings met mensen.
Maar goed ik heb mân lesje geleerd, ga dr nooit meer heen. Kan het inmiddels wel iets meer loslaten hoor, maar zodra iemand me vraagt of hij/zij eens naar een paragnost moet gaan zou ik het dus altijd afraden
3 likes
Harry Potter niet, sprookjes werden uitgezocht en voorgelezen
1 like