Ik ben al sinds ik 16 ben ofzo iemands BEC en in het begin vond ik het heeel kut, want zij zat in mijn vriendengroep, we hadden veel gemeenschappelijke interesses en over het algemeen gewoon veel dingen waarom we een band konden scheppen, waardoor ik gewoon écht niet begreep waarom ze me niet mocht, maar op een gegeven moment heb ik het gewoon geaccepteerd en vind ik het alleen maar grappig - zo kwam ik haar eens op een dramatische verjaardag van mij tegen in de supermarkt (mijn hond was net overleden, mijn vader lag in het ziekenhuis en ik was naar de supermarkt om slagroom te kopen voor mijn eigen verjaardagstaart, omdat het kloppen die ochtend was mislukt), probeerde ik haar gedag te zwaaien en negeerde ze me straal, ondanks ze wist dat ik jarig was en ze die avond zelfs naar mijn feestje zou komen, haha! Het erge/grappige is ook dat niks zoiets beter maakt, want toen ik het heel jammer vond en ik me klein probeerde te maken in haar bijzijn maakte dat niks uit, en toen ik het juist grappig begon te vinden werd het allemaal natuurlijk alleen maar erger. :’)
(Haha omg ik ben sowieso ook iemands BEC op het forum, door mijn moeilijke relatie met interpunctie. Sorry!)