Ok dat is lastig, er zal altijd werk zijn waar iemand toch soort van onmisbaar is, maar jij kan bij wijze van spreke toch ook morgen je been breken? Daar kies je niet voor, maar een ziek kind is ook niet echt een keuze. Ik kan me je frustratie helemaal voorstellen maar ik denk echt dat je hier je werkgever op moet aankijken en niet je collega.
Natuurlijk hoort een ouder bij een ziek kind te kunnen zijn, maar we weten toch al dat de meerderheid die verlofdagen gaat misbruiken om een dag eerder op wintersport te gaan.
Ik vind het eigenlijk niet zoân probleem. Mijn vakantiedagen neem ik ook expres niet tijdens schoolvakanties op zodat collegaâs met kinderen dat wel kunnen doen. Ik weet nog dat het voor mijn moeder vaak heel lastig was om werk en kinderen te combineren. Bijkomend voordeel: als ik ergens naartoe wil moeten kinderen gewoon naar school en is het overal lekker rustig Kan me voorstellen dat het in andere sectoren lastiger is trouwens, maar ik moet nu ook al extra werk op me nemen door onkunde van kinderloze collegaâs en dat vind ik irritanter haha
Daarom, personal days. Stel dat je dat bijv 5 keer per jaar mag inzetten, verlof zonder opgaaf van redenen. Dus geen calamiteiten, vakantie of ander bijzonder verlof.
Ik zei niet iedereen he . Maar ik weet uit ervaring dat de wintersport (en elke vakantie) heel heilig is en de liefhebber alles aanpakt om een dagje eerder door de sneeuw te rollebollen
Oh ja mân moeder deed dit vroeger ook, 1 dag per schooljaar werd ik ziek gemeld om naar de Efteling te gaan. Was altijd een spannend groot geheim, heerlak.
Dit vind ik een coole en begripvolle reactie, thanks! Ik ben nu heel nieuwsgierig waar je woont, maar snap als je het liever niet deelt
Hahah wow, wat gaaf! Als puber was ik zoân kleine klootzak dat mân moeder het niet meer deed.
Oh ja van die briefjes die je bij de conrector oid. inleverde op de middelbare school.
"Jumpsuit moet om 13 uur naar de dokter. Groet (naam moeder) en dan âhaar handtekeningâ. Dat ze erin trapten vind ik nog hilarischer.
Mijn gouden ei was âabsentie wegens privĂ© omstandighedenâ want dan vroegen ze nooit door naar wat er dan was. Incl vervalste handtekening, mooie tijden
Dit doet me allemaal denken aan de tijd op de middelbare dat je ziek naar huis wilde. Dan moest je naar het secretariaat en dan aangeven dat je ziek was en naar huis wilde. En dan moest je in hun bijzijn naar een van je ouders bellen om te zeggen dat je ziek was en naar huis zou komen. Bidden dat papa of mama opnam, want als ze niet opnamen mocht je niet weg. Maar ik voelde me altijd zoân oplichter, had het gevoel alsof ik even duidelijk moest doen alsof ik ziek was, want anders werd je niet geloofd.
Ik zou het prettig vinden als je ouders extra verlofdagen zou kunnen opnemen voor ziekte of staking of andere onvoorziene problemen rondom je kind zonder dat er te moeilijk over word gedaan. Ik zie soms dat vriendinnen verschrikkelijk veel stress hebben rondom het verlof opnemen als hun kind ziek is omdat er zo verschrikkelijk moeilijk over word gedaan. Dat ze zelf maar met 40 graden koorts op kantoor zitten zodat ze hun ââziek meldingenââ voor hun kind kunnen gebruiken.
Ik mocht thuisblijven omdat ik psychische problemen had die op school erger werden, niet omdat ik gewoon geen zin had ofzo
Dus niet echt ziek, maar ook niet helemaal lekker
Joh wij hadden zelfs pasjes waar je elke les ingelogd werd. Als je spijbelde wist het systeem het meteen. En dan gaf je je pasje aan een vriend(in) die je stiekem inlogde als je wist dat de docent niet oplette, natuurlijk.
Ik heb dat nog steeds, maar dan op mijn werk terwijl ze daar eigenlijk nooit moeilijk rond doen.
Zelfs bij de dokter
In mân laatste 2 jaren vond ik sommige lessen onzin en wilde ik liever thuis leren voor toetsen, mân moeder was het hier mee eens, dus die belde dan wel dat ik niet kwam, maar âhet lijkt me niet nodigâ was geen goede reden dus het kwam er op neer dat ik dan toch ~ziek~ thuis was. Wel chill dat mân moeder zo relaxed was, maar ik was dan ook wel een echt stuudje dat dan ook echt lekker ging blokken de hele dag
Bij ons hadden ze een systeem ze eens in de zoveel tijd de secretaresse langs de klassen stuurde en die kwam dan iedereen aanspreken die veel absenties had staan. Als je ze niet kon verklaren moest je je om 8 uur melden.
Een keer moest ik me toen 3 weken lang om 8 uur melden, maar de consequentie als je dat niet deed was dat je je nog langer om 8 uur moest melden. Maar als je je dus nooit meldde, kreeg je er alleen theoretisch tijd bij. Toen ik slaagde had ik nog meer dan een maand meldplicht openstaan.
Waterdicht systeem, echt IQ 160 play.
Wow dit vind ik echt heel heftig.
Ja klopt misschien ook wel, ik voel me daar meestal schuldig om dus ik heb de neiging dat direct relativeren. Ik zou zelf uit schaamte niet durven zeggen dat het gerechtvaardigd was omdat ik fysieke klachten dan erger vind. Vind dat bij een ander trouwens niet hoor, ik ben in mijn hoofd de enige die zich voor zân psychische klachten moet schamen.
Keerzijde is dan wel de vraag wat dit voor gevolgen gaat hebben voor ons pensioenstelsel, werken tot aan de dood (even gebagatelliseerd)? Maar dat is weer een ander vraagstuk.