Er zitten best complexe gedragsoorzaken achter overgewicht, niet iedereen heeft de kennis/middelen om dit tegen te gaan (plus onze hele omgeving is obesogeen). Daarom vind ik het niet onder verwaarlozing/mishandeling vallen.
Het betekent niet dat je een slechte ouder bent. Misschien heeft een ouder een snellere verbranding dan zijn kind, weet het niet veel van porties af, doet het zijn best om het kind eten te geven maar eet het kind alleen maar patat, koopt het stiekem onder schooltijd snoep etc.
Wij faxen digitaal! Die optie miste ik haha
Wat vervelend dat je ouders zo onwetend waren maar ook niet echt iets wilden leren. Ik weet niet of je daar nu nog last van hebt, maar ik kan me best voorstellen dat je moeite hebt met op gewicht blijven.
Gezonde voeding is zo belangrijk voor een kind, ik vind dat echt iets waar je je gewoon in hoort te verdiepen als ouders. Net als opvoedmethodes. Je hoeft het echt allemaal niet 100% perfect te doen, en er bestaat ook veel discussie over wat âgoedâ is, maar je kunt je in ieder geval verdiepen in wat voor jouw situatie/kind werkt. Ik vind het wel een vorm van mishandeling dat je je daar niet eens in wilt verdiepen.
Wat ik echt kwalijk vind en in veel Amerikaanse vlogs en videoâs zie, is dat er wordt gedaan alsof kinderen alleen maar zout en vet en suiker willen eten. De ouders eten dan een complexe, gezonde maaltijd, en de kinderen krijgen bewerkte aardappelsmileys en chicken nuggets. Leer je kind gewoon normaal eten en dat niet alles wat groen is, vies is. Ik weet dat de meeste kinderen door zoân fase gaan, maar door het dan helemaal niet meer te geven ben je gewoon slecht bezig.
Dit pas prima in een gezonde levensstijl. Kinderen kunnen prima even in een fase zitten en als ze op die manier toch eten is dat voor even wel prima.
Maar dat zeg ik ook niet. Je ziet duidelijk dat dit altijd gebeurt, dat die kinderen gewoon nooit iets verfijnds of gezonds te eten krijgen. Zoals ik al zei heeft bijna elk kind fases, maar het is wel frappant dat bij een gezin met 4 kinderen alle 4 de kinderen tussen 4 en 8 jaar hetzelfde te eten krijgen (ik noem maar wat). In Amerika wordt vaak gedaan alsof kinderen een infantiele smaak hebben, terwijl je een kind gewoon wat vaker iets moet geven zodat het kan wennen aan de smaak.
De uitkomst van deze poll is echt een enorme opluchting voor mij. Ik voel me zo vaak schuldig dat ik veel minder doe dan ik zou kunnen doen. (En dat ze dan toch heel tevreden over me zijn�??)
Hahah nou dat is ook de reden dat ik de poll aanmaakte. Ik heb allemaal van die cheesy zelfhulpboeken thuis met als doel om mijn productiviteit en concentratie op te krikken. Dat lukt niet altijd even goed en dan vind ik mezelf weer een loser. Maar dit stelt me wel gerust.
Ik vind het soms ook zielig, zag laatst een klein kindje met overgewicht in de supermarkt dat een zak chips mocht uitkiezen van zân moeder. Tegelijkertijd vind ik het wel gevaarlijk om zo daarover te oordelen, je weet de hele context niet van zoân moment (oorzaak van het overgewicht / misschien mag hij wat chips als uitzondering / misschien eten ze verder heel gezond, etc.).
Zag ook laatst een kindje in een buggy (niet met overgewicht trouwens) met een grote zak chips waarbij de moeder zei: Eet nou eens door!
Ik zou dan denk ik vloggen over mijn vakgebied, psychologie, kennis verspreiden, tips geven bij bepaalde ziektebeelden, etc.
Ik at als kind voornamelijk wel mee met de pot, maar mijn moeder hield wel altijd rekening (vaak teveel) met iedereen. Dus werd er vaak simpel maar wel redelijk gezond gekookt. En als mijn ouders chili con carne of iets dergelijks gingen eten kregen mijn zusje en ik wel een âkindermaaltijdâ, want onbekende dingen gingen wij dus mooi niet eten
Pas sinds een paar jaar heb ik pas kennis gemaakt met de Indonesische, Japanse keuken en meer en probeer ik met meer kruiden te koken. Bij ons thuis was koken met wat extra knoflook al gewaagd. Allebei mân ouders lusten ook absoluut geen vis, dus dat heb ik ook pas laat leren eten.
Ik heb dus een vriendin met 2 kids en die kinderen eten dus heel veel niet omdat ze vroeger nooit streng is geweest daarin⊠Bij bijna alles wat ze eten zit de jongste sowieso de hele tijd te jengelen dat hij dat echt niet gaat eten enz en krijgt dan vaak gewoon iets anders wat vaak ook nog ongezond is. Maar ze geeft wel toe dat ze het verkeerd heeft aangepakt toen ze nog echt klein waren.
Zelf moest ik gewoon eten wat de pot schaft tenzij ik echt iets niet lekker vond zoals spruitjes. En 1x per week deden wij een snackdag (met patat of shoarma). Dat was altijd op vrijdag eigenlijk. Oh en als mijn ouders mosselen gingen eten kreeg ik altijd een pizza want ik vind dat echt smerig haha.
Mân ouders kookten wel eens apart voor mij en mân broertje, maar als ik zie waarin dat geresulteerd heeft bij mân broertje (hij eet nog steeds als een kleuter) ga ik dat later sowieso niet doen voor mijn toekomstige kinderen. Ik ben in ieder geval blij dat ik zelf gewoon alles lust, ik had vroeger door mân broertje het idee dat dat niet zo was omdat hij niks lustte en we dus soms wat anders kregen.
Mijn ouders aten vroeger elke dag gekookte aardappelen, groenten en een stuk vlees. Behalve op zondag, dan was het friet met snack. Mijn broertje en ik lustten als kind geen gekookte aardappelen, dus kregen dan wat anders zodat mijn ouders van het gezeur af waren en rustig konden eten. We kregen dan meestal een minipizza of brood met saté of knakworstjes. Super ongezond. Dit veranderde toen ik een keer op school naar de GGD moest. Ik was niet te dik, maar moest zelf een eetdagboek bijhouden. Toen werden mijn ouders erop aangesproken dat een broodje met saté echt geen normale maaltijd is. Sindsdien ben ik mee gaan eten en leerde ik steeds meer eten. Nu lust ik bijna alles. Mijn broertje is helaas nooit mee gaan eten en eet nu nog steeds bijna elke avond ongezond.
Achteraf neem ik het mijn ouders wel kwalijk dat ze ons niet meteen een gezond eetpatroon hebben aangeleerd. We mochten ook altijd snoepen en kregen nooit te horen dat we meer groenten of fruit moesten eten. Als ik ooit kinderen mag krijgen, ga ik daar wel streng op zijn. Het heeft zoân invloed op je relatie met eten de rest van je leven.
ik mocht dan bv de aardappels laten staan maar moest wel de groenten op eten
of de bekende âjammer dat je vol zit, dan heb je ook geen ruimte voor het toetje zekerâŠ?â
Ja misschien heb je gelijk.
In mijn hoofd is het Moeilijke Eter = Zeikerd
Ik snap dat je misschien niet dol bent op een paar dingen, maar ik kan oprecht geen vrienden zijn met mensen die overal moeite mee hebben of niet eten. Ik denk altijd je went er wel aan.
Ik was als kind totaal geen moeilijke eter en mijn broertje en zusje ook niet, dus we lieten sowieso zelden iets staan. Ik kan me niet herinneren dat we dat ooit deden terwijl we wel een toetje wilden ofzo. Maar goed, wij hadden thuis sowieso bijna nooit toetjes, ik weet nog dat mijn moeder me nooit geloofde als ik haar vertelde dat mijn Nederlandse vriendjes elke dag vla enzo na het eten kregen.
Aten jullie regelmatig (een paar keer of meer per week) een toetje thuis?
- Ja, elke dag.
- Ja.
- Nee.
0 stemmers
Ja ik heb echt een trauma aan yoghurt met stukjes fruit in zoân pak hierdoor
Herkenbaar. Op een gegeven moment werd het avondeten zo een groot ding omdat ik mee moest eten. Het werd echt een machtsstrijd.
Uiteindelijk ben ik in mijn pubertijd alsnog alles gaan eten, beetje groepsdruk en niet voor lul willen staan en dan probeer je opeens wel eens wat anders
Ik was als kind ook echt een moeilijke eter: geen tomaat, paprika, champignons, avocado, vis, alles dat scherp was, dingen met afwijkende textuur of âstukjesâ enz. enz.
Mijn ouders deden nooit erg moeilijk erover, het was eigenlijk altijd als je het niet wil, smeer je maar een boterham. Ze koken eigenlijk wel altijd met veel verschillende groenten en een losse salade enzo, dus qua voedingsstoffen kwam het wel uit. Een paar jaar later at ik eigenlijk alles, en tegenwoordig ben ik gek op experimenteren met smaken.
Daarentegen heb ik nog wel slechte herinneringen aan een zomerkamp in die tijd waar we rode kool met stukken ui voorgeschoteld kregen dat we MOESTEN opeten want het toetje werd uit hetzelfde bord geserveerd, en dat ik echt kokhalzend aan tafel zat⊠en uiteindelijk een soort combi van vla en ui aan het eten was
Kan niet zeggen dat dit heeft geholpen rode kool te gaan waarderen. N=1 misschien, maar ik denk dat het eten wel vanzelf komt als je lekker kookt en het blijft aanbieden.