Stel je persoonlijke vraag #18

[Fenayi]

Ik heb dus een vriendin met 2 kids en die kinderen eten dus heel veel niet omdat ze vroeger nooit streng is geweest daarin… Bij bijna alles wat ze eten zit de jongste sowieso de hele tijd te jengelen dat hij dat echt niet gaat eten enz en krijgt dan vaak gewoon iets anders wat vaak ook nog ongezond is. Maar ze geeft wel toe dat ze het verkeerd heeft aangepakt toen ze nog echt klein waren.

Zelf moest ik gewoon eten wat de pot schaft tenzij ik echt iets niet lekker vond zoals spruitjes. En 1x per week deden wij een snackdag (met patat of shoarma). Dat was altijd op vrijdag eigenlijk. Oh en als mijn ouders mosselen gingen eten kreeg ik altijd een pizza want ik vind dat echt smerig haha.

[Woodkid]

M’n ouders kookten wel eens apart voor mij en m’n broertje, maar als ik zie waarin dat geresulteerd heeft bij m’n broertje (hij eet nog steeds als een kleuter) ga ik dat later sowieso niet doen voor mijn toekomstige kinderen. Ik ben in ieder geval blij dat ik zelf gewoon alles lust, ik had vroeger door m’n broertje het idee dat dat niet zo was omdat hij niks lustte en we dus soms wat anders kregen.

[Jeccat]

Mijn ouders aten vroeger elke dag gekookte aardappelen, groenten en een stuk vlees. Behalve op zondag, dan was het friet met snack. Mijn broertje en ik lustten als kind geen gekookte aardappelen, dus kregen dan wat anders zodat mijn ouders van het gezeur af waren en rustig konden eten. We kregen dan meestal een minipizza of brood met saté of knakworstjes. Super ongezond. Dit veranderde toen ik een keer op school naar de GGD moest. Ik was niet te dik, maar moest zelf een eetdagboek bijhouden. Toen werden mijn ouders erop aangesproken dat een broodje met saté echt geen normale maaltijd is. Sindsdien ben ik mee gaan eten en leerde ik steeds meer eten. Nu lust ik bijna alles. Mijn broertje is helaas nooit mee gaan eten en eet nu nog steeds bijna elke avond ongezond.

Achteraf neem ik het mijn ouders wel kwalijk dat ze ons niet meteen een gezond eetpatroon hebben aangeleerd. We mochten ook altijd snoepen en kregen nooit te horen dat we meer groenten of fruit moesten eten. Als ik ooit kinderen mag krijgen, ga ik daar wel streng op zijn. Het heeft zo’n invloed op je relatie met eten de rest van je leven.

[Gelatelli]

ik mocht dan bv de aardappels laten staan maar moest wel de groenten op eten
of de bekende ‘jammer dat je vol zit, dan heb je ook geen ruimte voor het toetje zeker…?’

[Zemraluani]

Ja misschien heb je gelijk.

In mijn hoofd is het Moeilijke Eter = Zeikerd

Ik snap dat je misschien niet dol bent op een paar dingen, maar ik kan oprecht geen vrienden zijn met mensen die overal moeite mee hebben of niet eten. Ik denk altijd je went er wel aan.

[anon28710462]

Ik was als kind totaal geen moeilijke eter en mijn broertje en zusje ook niet, dus we lieten sowieso zelden iets staan. Ik kan me niet herinneren dat we dat ooit deden terwijl we wel een toetje wilden ofzo. Maar goed, wij hadden thuis sowieso bijna nooit toetjes, ik weet nog dat mijn moeder me nooit geloofde als ik haar vertelde dat mijn Nederlandse vriendjes elke dag vla enzo na het eten kregen.

Aten jullie regelmatig (een paar keer of meer per week) een toetje thuis?

• Ja, elke dag.
• Ja.
• Nee.

[Alchemy]

Ja ik heb echt een trauma aan yoghurt met stukjes fruit in zo’n pak hierdoor

[MyMoon]

Herkenbaar. Op een gegeven moment werd het avondeten zo een groot ding omdat ik mee moest eten. Het werd echt een machtsstrijd.

Uiteindelijk ben ik in mijn pubertijd alsnog alles gaan eten, beetje groepsdruk en niet voor lul willen staan en dan probeer je opeens wel eens wat anders

[anon11408962]

Ik was als kind ook echt een moeilijke eter: geen tomaat, paprika, champignons, avocado, vis, alles dat scherp was, dingen met afwijkende textuur of “stukjes” enz. enz.
Mijn ouders deden nooit erg moeilijk erover, het was eigenlijk altijd als je het niet wil, smeer je maar een boterham. Ze koken eigenlijk wel altijd met veel verschillende groenten en een losse salade enzo, dus qua voedingsstoffen kwam het wel uit. Een paar jaar later at ik eigenlijk alles, en tegenwoordig ben ik gek op experimenteren met smaken.
Daarentegen heb ik nog wel slechte herinneringen aan een zomerkamp in die tijd waar we rode kool met stukken ui voorgeschoteld kregen dat we MOESTEN opeten want het toetje werd uit hetzelfde bord geserveerd, en dat ik echt kokhalzend aan tafel zat… en uiteindelijk een soort combi van vla en ui aan het eten was
Kan niet zeggen dat dit heeft geholpen rode kool te gaan waarderen. N=1 misschien, maar ik denk dat het eten wel vanzelf komt als je lekker kookt en het blijft aanbieden.

[Keerbeer]

Ik moest sowieso altijd alles proeven, maar als ik gewoon geen zin meer had/moeilijk deed over het eten, bijvoorbeeld aardappels, moest ik net zoveel happen nemen als dat ik oud was want anders mocht ik geen toetje. Na 9 happen toen ik 9 jaar was, was mijn bord alsnog vrijwel altijd leeg haha.

[Slakje]

Ik moest gewoon altijd eten wat m’n ouders gekookt hadden, ook als ik het vies vond (wat erg vaak voorkwam). Heeft helaas niet echt geholpen want ik lust nog steeds bijna niks

[Vaiana]

Ik vind het heel apart dat zoveel verwachten dat de kind mee gaat eten. Dat kan soms gewoon niet en dan zou ik als ouder al blij zijn dat ze tenminste iets eten.

[anon28710462]

Ik zou mijn kind niet bewust opvoeden met het idee dat hij/zij zelf mag beslissen over het avondeten/iets aparts krijgt omdat hij/zij een kind is, maar dat betekent niet dat ik hem/haar elke dag zou forceren om precies hetzelfde te eten wat ik eet. Als het niet anders kan dan iets verschillends klaarmaken, is dat maar zo, en anders kom je met kleine aanpassingen volgens mij ook best ver!

[Vaiana]

Je kan toch niet nu al weten wat voor een eter je toekomstige kind is? Natuurlijk hoop je op een makkelijk kind dat eet wat de pot schaft, maar de kans is er ook dat het een fase krijgt dat het bijna niks moet.
En hoe bedoel je stoornis? Ook zonder stoornis kan je denk ik een moeilijker eter zijn.

[Vaiana]

Ja zo zou ik het ook doen

[anon28710462]

Ah ja maar dan hebben we de vraag gewoon anders opgevat denk ik, want voor mij betekent dat wel gewoon dat ik van plan ben mijn hypothetische kind met mij mee te laten eten, ook al ben ik ervan bewust dat dat niet 100% altijd mogelijk is!

[mikselke]

Wij gingen vroeger nooit uiteten want wij hadden 2 zeikerds thuis (mijn jongste broer en ik). Aten meestal AVG en ook wel macaroni of nasi met veel groenten en rijstgerechten waar mam zelf saus bij maakte. Dus ook niks exotisch oid. Ben sinds de puberteit zoveel meer gaan lusten en gaan proeven. Bepaalde vriendschappen hebben daar extreem bij geholpen. Ben die andere ouders daar nog dankbaar voor.

Maar er is toch ook een megaverschil tussen met de pot mee eten of niks ‘dwingen’ en als alternatief altijd maar friet/pizza/saté voorschotelen?

[Xiomara]

Door altijd maar iets anders te koken voor een kind zodat zij/hij niet hoeft te eten wat de pot schaft, creëer je echt verwende kinderen. Nee dankje.

[Taartje]

Wij hadden de regel dat je 2 dingen mocht opgeven die je echt niet wilde eten, en als we dat dan aten kreeg je een alternatief. Voor mij was dat rode kool en zuurkool en ik eet het nog steeds niet.

[Insouciance]

Ik heb 20 jaar gedacht dat ik geen pasta (in welke vorm dan ook) lustte en ben er echt pas in m’n studententijd achter gekomen dat ik het wel lust, zolang m’n moeder het maar niet klaarmaakt.

Sorry mam.

(eet nog steeds haar pasta niet😅)