Volgende week word ik 29 maar ik voel me nog begin 20 ofzoš¤·š»āāļø
Wow ik was de hele dag op werk dus lees de ādiscussieā nu pas goed lol. Ik weet er niet zo veel van maar zou bijvoorbeeld filmmuziek niet zo snel onder klassiek scharen. Maar waar de grens dan ligt, geen idee
Ik ben 28 (ik typte serieus 26) en vriendinnen zijn allemaal mijn leeftijd en ik voel me echt soms een āmeisjeā naast hen. Word ook altijd te jong geschatā¦
Ik moest onlangs weer eens mān ID laten zien in de Albert Heijn toen ik een fles wijn kocht en dat geeft me dan - treurig genoeg - toch een soort gevoel van vreugde (ik ben 31).
Volgens mij komt er gewoon een punt in je leven waarop je je realiseert dat dit het gewoon is en er geen magische grens of poort is die je gaat passeren op leeftijd x of bij gebeurtenis x en dat je dan ineens poef ~volwassen~ bent en een heel ander mens die op magische wijze acuut alle zaakjes op orde heeft. Ik ken echt alleen maar mensen die zich zo voelen eigenlijk. Ik heb nog nooit iemand horen zeggen ja ik voel me nu echt volwassen en dat komt omdat ik een hypotheek heb en een volvo, een golden retriever en 2 kids en nu weet ik hoe ik het leven in elkaar zit. We hebben allemaal geen idee waar we mee bezig zijn joh, of je nou 25 of 65 bent.
Ik ben 28 en probeer geen stress te voelen omdat ik weet dat er genoeg mensen zoals ik gaan qua timing, maar toch voel ik me soms achter de feiten aanlopen zonder koophuis/partner/kinderen/spaargeld. Deze discussie lokt die stress ook gelijk weer uit haha
Haha nee daar heb je helemaal gelijk in!! Maar vroeger toen ik 16 was, had ik altijd het idee dat je op je 30e wel echt volwassen en gesetteld was en nu is t bijna zover en ben ik allesbehalve dat, en daar krijg ik dan weer stress van . Heel irritant.
Wel chill dat jouw vrienden er net zo in staan! En inderdaad lekker van blijven genieten, heeeerlijk. Moet ik ook wat meer gaan doen en wat minder vasthouden aan wat ik denk dat men van me verwacht.
Ah sorry, dat was totaal niet mān bedoeling, maar kan me wel voorstellen dat je er stress van krijgt!
For what itās worth: ik ben even oud als jij en heb dan wel een stabiele relatie en we wonen samen etc, maar ik voel me weer heel erg gefaald in het leven omdat ik op deze leeftijd mān hbo studie nog aan het afronden ben, terwijl de meesten dat zoān 6 jaar eerder al doen. Mijn vriend betaalt de meeste vaste lasten omdat ik maar 24 uur kan werken en weinig verdien etc. Dus ik ben altijd jaloers op mensen van mijn leeftijd die gewoon een baan hebben en zichzelf helemaal kunnen onderhouden.
En zo is er altijd wel wat, ieder huisje heeft zn kruisje (niet voor niets zoān clichĆ© uitspraak haha).
Ik ben 24 maar voel me echt 19/20 ofzo, maar misschien ook omdat ik de enige van mān vriendengroep ben die nog studeert en niet samenwoont (de meesten hebben zelfs al een koophuis), het verschil als je als enige universiteit gaat doen. @Electric, dit speelt ook wel een rol inderdaad, want ik ken ook wel mensen van 28 die nog hetzelfde leven als ik, waardoor ik me niet jonger voel dan dat ik ben.
Welke kledingstukken zouden jullie tweedehands willen kopen? Of overnemen
- Jas
- Tops (T-shirt, truien, blouses, vesten etc.)
- Broeken (Shorts, lang, leggings etc.)
- Rokken
- Jurken
- Beenmode (sokken etc.)
- Behaās
- Ondergoed
- Schoenen
- Tassen
- Sieraden
- Hoeden
- Andere accessoires (zoals sjaals etc.)
- Pyjamaās
- Trouwjurk
- Niks van dit alles
- Anders
0 stemmers
Maakt het voor jullie nog verschil als jullie weten wie het gedragen heeft?
- Ja, ik koop liever iets van bekenden over
- Ja, maar hoeft niet per se van een bekende te zijn
- Beetje
- Nee
0 stemmers
Ik was altijd team NYP maar krijg sinds een tijdje altijd buikpijn na de pizzaās van het filiaal in mijn stad dus nu ben ik meer van de lokale pizzaās
Mijn pa is 68, voelt zich nog altijd 17 en weet nog steeds niet wat ie later wil worden. Hij is wel met pensioen inmiddels. Dus volgens mij zelfs dan niet haha.
dit heb ik ook. ik geniet intens van mān wilde lang leve de lol-leven, maar ergens denk ik ja wat als ik nooit iemand vind? is dit dan over 10 jaar nog steeds leuk lastig lastig
Ja ik was vorig jaar naar zijn concert! Maar hij was er zelf niet⦠oepsie was een verjaardagscadeau voor mijn bff
Als je je eigen stem terug hoort in een filmpje of voicememo, wat denk je dan?
- Dit klinkt vreselijk
- Wauw ik heb echt een mooie/fijne stem
- Ik denk niks, voel me hier neutraal over
0 stemmers
Ja moeilijk hƩ. Ik mis ook het uitgaan en het iemand tegenkomen op die manier en heb ook het gevoel dat ik nu een toekomstige partner misloop? (Terwijl ik nu ook wel mannen ontmoet maar ik ben vaak een leuke snack uit de snackmuur of ik tref mannen met vriendin. Afgelopen weekend had ik iemand ontmoet en moest ik er zelf weer achter komen dat ie getrouwd is. Au fucking b) Maargoed, we gaan maar door met avontuur maken
Ik vond het heel lang vreselijk maar heb het inmiddels wel vaak genoeg gehoord om er neutraal over te kunnen zijn
Het geluid op zich gaat wel, ik spreek voor werk vaak dingen in dus ben er inmiddels wel aan gewend, dat gevoel slijt echt als je het vaker doet/hoort. Mensen hebben ook zelden door dat het mijn stem is dus het klinkt ook wel anders denk ik.
Maar dat is dan vrijwel altijd uitgeschreven of van te voren bedacht, spontane opnames van mezelf terughoren is nog steeds cringe.
Ik denk eigenlijk wel vaak: jeetje wat mompel/broddel ik weer. Ben echt onverstaanbaar vaak.
Mijn stem is acceptabel maar zodra ik begin te lachen, wil ik echt de oren van mān kop aftrekken.