Los van alle morele bezwaren rondom sterilisatie en/of castratie, denk ik dat het niet haalbaar is om hier strakke lijnen in te trekken. Stel, er wordt in de DSM opgenomen per diagnose of je wel of geen kinderen “mag” krijgen. Dat kan toch niet? Er zitten toch gigantische nuances binnen die diagnoses?
Extra druk op de zorgverleners die dan moeten gaan bepalen of iemand ondanks een beperking of aandoening geschikt is als ouder.
In het artikel van Parool sprong dit eruit voor mij: “Volgens het voorstel gaat dat op bij verslaving, besmetting met hepatitis B en C of hiv, een psychiatrische ziekte, een verstandelijke beperking en bewezen kindermishandeling of -doodslag.”
Hier gooi je iedereen op een hoopje, van mensen met autisme (heel breed spectrum dus wtf) tot mensen die een kind hebben vermoordt. Hoe dan? Zoals ik al zei, los van de bezwaren, dit gaat toch ontzettend veel werk kosten om te bepalen wie wel en wie niet? Lijkt me niet te doen.