Ja ik snap je helemaal. Ik moet zeggen dat wij een grote slaapkamer hebben waar ook op die verdieping gewoon de badkamer zit, er is een koelkast gevuld, en een waterkoker. Als ik dan geen zin heb in die vrienden vermaak ik me prima. Kan lekker douchen, de was doen, tv kijken, eten, thee drinken. Gelukkig komen ze niet dagelijks langs maar dit is voor ons iig helemaal prima. Hoef er niet als 5e wiel aan de wagen als vrouw erbij te zitten. Ze praten ook nog eens heel veel in ‘slang’. Dus al die grappen/accent kanik slecht verstaan. Soms kom ik ff hoi zeggen en dan zijn ze altijd aardig en dat wordt gewaardeerd maar ik zeg wel, eh ik ga weer naar boven have fun.
1 like
Ik heb zelfs tijdens de lockdown een tosti apparaat naar boven genomen hahaha. Ik moet wel zeggen dat die verdieping alleen dus onze slaapkamer heeft, een grooote badkamer met wasmachine en een grote hal,/overloop. Dus het is niet zo dat we in een klein kamertje van alles hebben gepropt. 
Oh heeeerlijk, dat je dan nog zo op het dakterras kan, dat kan ik niet.
2 likes
Voor corona ging ik gemiddeld elke week naar een voetbalwedstrijd en 1x per maand naar een feest/festival. Nu ga ik elke zondag hardlopen. Ik word er bijna gezonder van
Verder doe ik heel veel niks nu en die tijd kan ik wel beter besteden natuurlijk, weet alleen niet zo goed aan wat
5 likes
Dat ben ik met je eens, niks doen is heerlijk! Maar soms word ik er ook wel onrustig van, omdat ik dan voor mn gevoel teveel niks doe.
En ik mis ook echt de dingen die nu niet kunnen
1 like
Ik raakte overspannen/burnout tijdens de eerste maatregelen. Niks gedaan. In het begin dacht ik ook echt ‘hoe kan ik nu beter worden in wereld die niet normaal is?’ maar nu het wat beter met me gaat ben ik eigenlijk wel blij dat het tijdens corona is, weinig fomo en iedereen doe het sowieso wat rustiger aan. Kan wel lekker resetten zo. En ik heb nog een borduurwerkje liggen dus wie weet ga ik nog een nieuwe hobby vinden
Ik was voor Corona ook al iemand die niks deed, maar kon dan wel FOMO krijgen en een soort druk voelen om iets te “moeten” doen want de rest van mn mensen op social media doen dat ook. Dat heb ik nu totaaaaal niet, als ik dan een hele dag niks doe denk ik “tja, heel Nederland doet geen fuck 
“
8 likes
Bedoel je niks niks doen of niks doen als in op de bank hangen en beetje op je telefoon oid zitten?
Haha de hele dag op een stoel zitten en voor me uit staren lijkt me echt kut
4 likes
Haha ja 
daarom dacht ik even checken. Is nogal een verschil
1 like
Ben even benieuwd. Ben soms zo bang dat het onmogelijk is je kinderen zonder beschadigingen op te voeden. Ik wil het zo graag goed doen.
Ouders hoeft natuurlijk niet perse je biologische vader en moeder te zijn.
- Ik ben zeer beschadigd door mijn opvoeding
- Ik ben een beetje beschadigd door mijn opvoeding
- Mijn ouders deden het matig maar ik ben niet beschadigd
- Mijn ouders deden het goed
- Mijn ouders deden het fantastisch
- Ik ben (zeer) beschadigd door het verlies van (een) ouders
- Anders namelijk…
0 stemmers
Ik heb zeer beschadigd gestemd. Ik ben uiteindelijk wel mijn pootjes terechtgekomen, maar kamp nog steeds met bepaalde angsten en eetstoornis.
Mijn ouders zijn er op praktische wijze wel altijd voor me geweest, maar nooit op emotioneel vlak. Er werd enkel geroepen op mij, nooit gepraat (ik was nochtans een zeer gemakkelijk kind, altijd braaf, vrij stil, nooit problemen). Ik heb nooit het idee gehad dat ik bij mijn ouders terecht kon, mijn pijn werd weggezet en later tegen me gebruikt. Communicatie was niet aanwezig in mijn familie, laat staan liefdevol met elkaar omgaan, enkel (vooral verbale) agressie.
Zo lang je steeds aan je kind duidelijk maakt dat je het graag ziet en hiernaar ook handelt, denk ik dat je je niet te veel zorgen hoeft te maken. Niemand is perfect, iedereen maakt fouten, maar zo lang de basis goed zit, komt het vast ook wel goed 
8 likes
Ik hang tussen beetje en zeer in, ben beschadigd ja. Ouders hadden een vluchtelingenverleden, zelf ook eigen rugzakjes en generational trauma zogezegd, en projecteerden van alles op mij, een 9 was zelfs nooit goed, over emoties werd nooit gepraat, ik moest me altijd voorbeeldig gedragen, had ook niet veel op met de zwijg/schaam cultuur, rebelleerde zwaar en nog veel meer
- de prestatiedrang heeft enorm ingehakt op mijn zelf-vertrouwen en (ongezond) perfectionisme en angsten vergroot. Ik heb hier weleens last van in (intieme) relaties en werk etc. Nu ik ouder ben, zie ik in dat zij ook maar slachtoffers waren en naar hun kunnen het beste met me voor hadden en dat ik regie voer over mijn eigen leven en geluk.
Zolang je je kind laat merken dat zij/hij goed genoeg is, en het individuele omarmt, liefde en support biedt, zal het goedkomen.
11 likes
Moeilijk, wantja ik ben door het overlijden van mijn moeder wel redelijk beschadigd (denk ik) . Maar ook daarvoor was mijn opvoeding niet gezond dus dat heeft ook zeker flinke sporen nagelaten.
2 likes
Ik twijfel tussen een beetje en zeer. Vind zeer weer een beetje overdreven. Maar heb wel geleerd dat het ook mijn manier van omgaan met mijn issues is om het af te doen als aanstellerities.
Ook heb ik wel psychische klachten aan delen van mijn jeugd over gehouden en dat vind ik wel erg. Dat een persoon de macht heeft om jou te tekenen voor het leven.
1 like
Voor wat voor soort beschadigingen ben je bang?
Ik denk dat iedere ouder wel eens incidenten heeft met z’n kind(eren), zolang het incidenten(die niet boven bepaalde grenzen uitkomen tenminste) zijn denk ik niet dat het snel beschadigingen oplevert.
Ik vind het ook een moeilijke vraag, omdat ik ook niet weet of dingen waarmee ik struggle voortkomen uit mijn opvoeding of al ‘van mijzelf’ zijn. Eigenlijk het nature - nurture debat
3 likes
Ik herken dit wel. Voor mij is het ook een van de redenen dat ik geen kinderen wil.
Mijn moeder heeft altijd de beste intenties gehad en echt ontzettend haar best gedaan, maar is toch heel beschadigend geweest.
Ik heb me nog aardig kunnen ontwikkelen (hoewel ik het leven nog steeds niet makkelijk vind) maar mijn zusje woont op haar 28ste nog steeds thuis omdat ze zulke heftige angstaanvallen en depressies heeft.
Dat is iets wat ik nooit iemand aan wil doen. En ik ben bang dat ik mijn beschadigingen onbedoeld toch doorgeef aan een kind. Daarbij zit aan beide kanten van mijn familie een geschiedenis van geweld, verslaving, misbruik, mishandeling, suïcide en psychische problemen. Die cirkel moet ergens doorbroken worden. Ik vind het een wonder dat ik het best wel goed red in de maatschappij maar ik ga echt niet het risico lopen dat ik weer een nieuwe generatie opzadel met allemaal shit.
16 likes
Herkenbaar, ook waarom ik twijfel of ik kinderen wil, mocht dat aan de orde zijn
Ik denk/hoop dat de vicieuze cirkel en negativiteit hopelijk bij ons stopt en zich niet zal herhalen. Ik gun mezelf het toe om dit zo te zien!
2 likes
Mijn jeugd was niet perfect maar ik ben zo dankbaar voor hoe m’n ouders me hebben opgevoed. Heel zelfstandig en vrij, heb echt een hele goed band met ze daardoor. Ik denk dat je gewoon moet doen wat je goed lijkt, meer kan je toch niet doen voor je kinderen. Ik ben bijvoorbeeld weer heel erg beschadigd door andere dingen, dat kan je nooit voorkomen.
2 likes
Ik ben vroeger redelijk verwaarloosd door mijn moeder, waardoor ik veel te vroeg zelfstandig/volwassen moest zijn. Toen maakte ik de beslissing om naar mijn vader en stiefmoeder te verhuizen. Kleine ode aan Mijn stiefmoeder: ze is de meest fantastische vrouw/moeder op aarde, heeft me altijd opgevoed als haar eigen dochter. Beste beslissing die ik in mijn leven heb gemaakt 
57 likes