Permanent
PDS en altijd op de verkeerde momenten
Ik heb gestemd op dat ze het goed hebben gedaan, heus niet foutloos en genoeg waarvan ik denk: zou ik anders willen doen. En toen ik jonger was kon ik er niet zo objectief naar kijken en had ik misschien anders geantwoord.
Maar ik geloof oprecht dat mijn ouders altijd hun stinkende best hebben gedaan, en natuurlijk gebeuren er dingen waarvan je denkt; nou als dát niet zo was gegaan dan had ik nu angst x niet gehad, had ik mij als puber meer gehoord gevoeld etc. Maar ook zij hebben het soms heel lastig met mij gehad, zij hebben ook echt belachelijk veel klote dingen meegemaakt, in hun eigen opvoeding dingen gemist (mijn moeder groeide bijv op in een internaat doordeweeks, als ik kijk naar hoeveel liefde en warmte zij gemist heeft kan ik alleen maar denken: oké, ik had het misschien fijn gevonden als ze vaker had gezegd dat ze van mij hield - maar rekeninghoudend met háár achtergrond kan ik alleen maar denken: vind het zo knap dat ze ons op deze manier heeft opgevoed met zoveel liefde en warmte). Ik ben bijv hartstikke bang in het donker en dat had ik liever niet gehad, en dat komt omdat mijn vader op dat vlak altijd overbezorgd was, maar dat kwam voort uit zoveel liefde dat ik ook daarvan denk: tsja, liever kwijt dan rijk maar had ook geen onverschillige vader willen hebben die zou zeggen: joe fiets maar in je eentje door een bos in het donker.
Ik denk oprecht dat het snel écht goed is, als het maar vanuit liefde komt. En dat als je er middenin zit je dingen vaak ook niet in perspectief kan zien.
Als ik mijn tijd nuttig had besteed had ik wellicht tonnen minder studiestress. Maar ik kijk al tevreden terug: ongeveer een maand voor de lockdown leerde ik mijn huidige vriend kennen, en doordat er zoveel extra tijd was om op elkaar te focussen hebben we zo’n fijne start gehad (nog steeds eigenlijk). Het ging daardoor allemaal wel in een sneltreinvaart, maar ik ben iedere dag nog steeds blij dat ik er gewoon voor ben gegaan.
Ik vind niet dat ik in staat ben om daarover te oordelen. Bovendien ben ik dan bang dat ik teveel kleine, nietszeggende dingen ga herinneren en mijn ouders tekort doe.
Er is toch zo’n theorie dat iedereen in ieder geval heel licht beschadigd is door zijn ouders? Perfect bestaat namelijk niet.
Ik heb echt een fantastische band met m’n ouders en een super unieke en vooral goede jeugd gehad. Maar toen ik een burn-out kreeg en daarvoor in therapie ging kwamen er toch wel wat dingetjes naar boven die terug te leiden waren naar m’n opvoeding. Ben toen eerst een soort boos geworden op m’n therapeute haha, want ik vond het dikke onzin om dit allemaal terug te leiden naar m’n jeugd. Maar zij legde toen heel goed uit dat zelfs de meest warme en ‘perfecte’ ouders niet perfect zijn en dat niets afdoet aan de liefde en goede intenties.
Ik ben in ieder geval van plan om mijn zoontje met net zoveel liefde op de voeden. Misschien alleen iets meer vrijheid en iets minder focus op het feit dat je altijd heel hard moet werken.
Edit: hoe je je jeugd / opvoeding ervaart heeft ook echt veel met je eigen karakter te maken heb ik gemerkt. Heb hier laatst een heel goed gesprek over gehad met mijn zus en zij heeft heel andere dingen als “lastig” ervaren dan ik. Was echt een mooi gesprek.
Dit is echt een van mijn issues. Ik kan bijna niet een dag op de bank chillen zonder me schuldig te voelen dat ik die dag iets nuttigs gedaan heb!
Oh ik ben echt opgelucht hierdoor. Dank voor alle reacties en pm’s!
Ja, maar ik heb dat alleen bij leuke dingen waar ik nèt iets meer moeite voor moet doen. Dan voelt het meteen als een activiteit. Bankhangen/internetten gaat me wel heeel makkelijk af en daar voel ik me dan niet schuldig over. Ik weet niet zo goed waarom. Achteraf had ik die tijd dan liever net wat leuker ingevuld.
Ik weet het niet echt, denk ik?
M’n moeder heeft 4 kinderen alleen opgevoed omdat onze vader overleden is. En dat alleen is al een prestatie op zich.
Maar m’n moeder heeft ook haar trekjes en manieren waarin ik mezelf soms herken en ik nu soms moeite mee heb. Maar over het algemeen ben ik wel trots op hoe ze het gered heeft helemaal alleen.
Eet jij vanavond dier op eet geen dieren dag?
- Nee
- Ja
0 stemmers
Puur toeval wel
Maar de andere 365 dagen van dit jaar ook niet
Heb jij kleding van je vriend of man (wat eerst van hem was) wat je wel eens draagt?
- Ja
- Nee
- Ik wil stemmen
0 stemmers
En van je ex? Draag je dat nog?
- Ik heb wel kleding van een ex maar draag ik niet
- Ik heb wel kleding van een ex en draag ik ook
- Ik heb geen kleding van een ex
- Ik wil stemmen
0 stemmers
Bedacht me vandaag namelijk dat ik nog steeds rondloop in een vest wat van mijn ex is geweest en of dat niet vreemd is.
Ik draag wel kleding van mijn broer
Sorry bovenste overnieuw want stond op anoniem.
Ik heb van mijn ex nog een grote zwarte Ajax Hoodie. Draag hem altijd in de winter onder mijn jas, ideaal
Ik gebruik oude shirts van man als nachthemd
Als je het heel cynisch bekijkt is het hele leven zinloos/nutteloos, dan kan je maar beter genieten van op de bank liggen
Nee, maar hij heeft wel mijn chillbroek gestolen. We hebben praktisch dezelfde maat van broeken.