Ik heb ooit geloof ik een 3 gehaald voor badminton haha zo erg want deed wel gewoon mijn best, voor inzet had ik ook wel een 7 ofzo. Gek genoeg al die dingen waarbij je niet hoefde na te denken maar gewoon moest gaan, zoals inderdaad die salto over de kast, gingen altijd wel, gewoon niet genoeg tijd om na te denken en mijn verschrikkelijke motoriek het te laten overnemen. Al zou ik dat nu dus echt absoluut niet meer durven.
Overigens ook wel echt wat leuke herinneringen aan gym hoewel ik er echt slecht in was. âKom op nou damessssâ is nog steeds een gevleugelde uitspraak in mijn vriendinnengroepje van toen van als de gymleraar ons weer harder wilde laten lopen. Oh en ooit kwam ik de kleedkamer uit om mijn moeder over het sportveld te horen schreeuwen naar de gymdocent omdat ik moest meedoen terwijl ik de ziekte van Pfeiffer had (vond dat toen zooo genant maar nu vind ik een van de liefste dingen aan mijn moeder dat ze altijd zo voor ons opkwam). Oh ja en een keer per jaar was het tijd voor revanche want dan moesten we met een groepje een choreografie bedenken en opvoeren en dat was altijd echt my time to shine En me stiekem te verkneukelen om alle hockeyers die even beweeglijk bleken als hun stick.