Ergens wel fijn om terug te lezen dat ik niet de enige ben die gym zo vreselijk vond. Ik was een iets te dik, gigantisch onzeker, asportief meisje die echt 0 conditie had. Was superslecht in gym, kon het niet of durfde het niet
weet nog wel bij de piepjestest dat ik als eerste (joh) uitviel, totaal buiten adem, helemaal kapot, en de gymleraar zei ‘volgende keer wel je best doen hè’. Kan er nog steeds boos om worden.
Maar heb nu al een tijdje een behandeling waar PMT (psychomotore therapie) een onderdeel van is en dat is ook echt in een soort gymzaal. Dus ik zag er echt als een berg tegenop, maar toen bleek dat we eigenlijk gewoon elke week badmintonnen. Inmiddels vind ik dat zelfs best leuk! En het voordeel is dat als patiënt zijnde de verwachtingen ook lekker laag zijn 