Ik vind het op m’n werk altijd zo grappig dat iedereen Nederlands of Engels spreekt maar ook standaard telt in hun moedertaal, ben je ergens mee bezig en begint een ander opeens in het Spaans/Russisch/Italiaans te tellen hahaha
Ja grappig he! Ik had dat ook op mijn werk. Hele dag met elkaar Engels praten en dan aan het einde van de dag geld tellen en dan ging ik in het Nederlands en mijn collega in het Pools, gaat gewoon veel sneller.
Hier in het noorden is het best wel normaal.
Als ik wandel en ik passeer mensen dan kijk ik wel altijd, vaak ook met een knik en lach en als er oogcontact is zeg ik hallo
Maar ja woon ook in Rotterdam en het oogcontact wordt al niet vaak beantwoord haha
Als ik in Hillegersberg/Schiebroek loop (park Zestienhoven enzo) zegt iedereen tenminste opgewekt hallo terug, anders is het meer een “wat moet je?”
Ik knik altijd naar mensen met een glimlach (wat nu niet meer kan met mondkapje rip)
Wat @Fenayi zegt is het in het Noorden best normaal. Maar ik kom eigenlijk uit het westen en heb dit nooit geleerd.
Doe meestal een glimlach maar dat werkt nu vaak niet natuurlijk
dus dan soms maar een knikje ofzo. Echt dag zeggen zelden eigenlijk, alleen naar de conducteur en buschauffeur enzo.
Hier in het Oosten is het ook heel normaal om iedereen te begroeten. Ik ging vanochtend wandelen en zeg dan tegen iedereen hallo. Ik vind het dan soms ook bijna raar als iemand niks terug zegt haha
In de stad zeg ik het niet, als ik ergens op het platteland wandel of fiets wel.
Anders: ik ben rolstoelgebruiker en dat werkt nogal lastig met apps die je stappen meten ^^
Verder word je als rolstoelgebruiker dan benadeeld tov valide personen.
Ik vind het altijd leuk als we in de Ardennen gaan wandelen want daar lijkt iedereen elkaar gedag te zeggen
Ik ben nu een Amsterdamse hater dus ik doe het niet maar in de achterhoek doet ook iedereen dit, bunt amel noabers
Ik woon in het midden en zeg wel gedag en er wordt ook gedag gezegd als ik het bijvoorbeeld niet als eerste doe
Hahahh dit is altijd mijn grootste ergernis als ik met m’n ouders daar ga wandelen. Zij begroeten inderdaad iedereen en ik word daar echt moe van. En dan zegt m’n vader weer doe niet zo aSoCiAaL
Ik ben ook wel gewend om iedereen te begroeten. Als kind ging ik eens naar de ‘grote stad’, dus ik maar groeten maar weinig mensen zeiden wat terug. Ik: ’ mama, waarom is iedereen hier zo chagrijnig? ’ 
Ohh weet je nog welke?
Alleen tegen oude mensen
en @Chuckie ik heb een tijd in een Engelstalig land gewoond en vond getallen ook het lastigst, ook omdat je in het Engels de cijfers andersom zegt - dus bv 78 is acht-en-zeventig in het Nederlands maar in het Engels begin je met seventy en komt dan pas de eight. Dat is in mijn tijd daar nooit vanzelf gegaan.
Bij mij ging het op gegeven moment redelijk, maar ik zeg nog steeds standaard dat ik geboren ben in 1969