Ik moest pas voor het eerst en heb echt lopen janken in die stoel en mijn smoel deed nog 2 dagen pijn. En mijn mondhoeken waren net in die week geheeld en toen gingen ze als een debiel die instrumenten in mijn mondhoeken hangen en “ja tuurlijk kan je wel bij je achterste kiezen” terwijl ze mijn bek enorm open trok en mijn mondhoeken direct weer stuk waren. Wtf. Kreeg nog bijna een paniekaanval ook.
Ik moet over 2 maanden weer omdat het blijkbaar zo erg was. Waarvoor er dan 30 jaar daarvoor nooit iemand me erop heeft gewezen weet ik ook niet. Ik zie er heel erg tegenop nu.
De tandarts was kutter trouwens. Qua vriendelijkheid. Die vroeg aan de assistente een spiegel voor mij, pakte mijn arm zo heel lomp op en duwde die spiegel in mijn hand. Alsof ze al een minuut op me te zat te wachten of dat ik niet op zat te letten ofzo. En toen ik iets vroeg: “ik snap er helemaal niks van, wat bedoel je”. Met een boos hoofd. Zo’n raar mens. Ze vroegen of ik het erg vond om eens bij een ander te gaan. Nou nu achteraf zou ik anders geantwoord hebben.
