Mijn zus had vroeger (25 jaar geleden) een konijn. In zoān nachthok zonder bewegingsvrijheid, helemaal alleen. Op de veranda van het tuinhuisje stond dat hok. Elke keer gezeik als dat ding schoongemaakt moest worden en altijd random groente in dat hok douwen. Nja ik was zelf nog wat te klein om alles goed mee te krijgen.
Sinds mijn studententijd heb ik zelf konijnen en toen heb ik dus rond de aanschaf veel over de verzorging ervan gelezen. Heb toen wel tegen mān ouders gezegd (beetje als een soort konijnenpolitie) dat ze het 25 jaar geleden flink verkeerd hadden aangepakt met āChuckieā. Gaven ze ook wel toe, āja wisten wij veelā. Maar ik blijf het maar vreemd vinden dat mensen huisdieren nemen zonder zich in de lezen over hoe je het leven van zoān dier zo aangenaam mogelijk maakt.
Inmiddels zijn mān ouders zo āpro-konijnā dat ze me elke dag bellen om te vragen hoe het met ze gaat als er iets met ze is. Eind goed al goed 