Stel je persoonlijke vraag #32

[Enthusiasm]

Heb jij weleens meegemaakt dat je niet herkent werd door een bekende maar jij wel gewoon een gesprek begon bijv. of diegene groette?

• Nee
• Ja, vertel

Ik had dat gisteren op het werk, zo awkward, ik wil er niet meer over nadenken maar toch ga ik het ff herhalen. Ik liep naar een collega om iets te regelen (mondkapje op) en hij begroette mij al heel afstandelijk en zei vervolgens “ja je kunt daar plaatsnemen we starten zo meteen’ (zij hadden een bijeenkomst en er zaten al mensen klaar in de kamer) en toen wist ik niet hoe ik moest reageren want ja hoe gek is het om te noemen wie je bent na zoveel tijd samenwerken. En iedereen zag het gebeuren. Dus ik zei iets van ‘oh ja maar ik ben Enthousiasm’ en hij keek me zo wazig aan en dat was zoo arrgghh ongemakkelijk die paar seconden, toen deed ik mijn mondkapje af en toen viel het kwartje pas bij hem maar waaaarom maakte ik er niet gewoon een grapje van ofzo ipv mezelf zo serieus te verantwoorden.
Nu ik het zo typ klinkt het minder heftig als dat het daadwerkelijk in de situatie was incl. omstanders haha.

[Soy.peor]

Nee wel vaak andersom helaas haha. Dat t soms echt even duurt voordat ik weet met wie ik praat.

Ik kom ook vaak iemand van mn middelbare school tegen die vaak veramderd van uiterlijk. Plus ik zie niet goed en als hij dan heel vrolijk zwaait dan zwaai ik zo terug van " Eh… hoi??"
Pas als hij begint te praten zie ik t pas haha

[Nefertiti]

Ja dit onderscheid maak ik dus ook en ik vind het absoluut niet hetzelfde. Volgens mij zei ik vroeger ook ‘ik ben misselijk in mijn hoofd’. Ik snap ook niet waarom mijn ouders het verschil niet kennen, maar dat hebben ze wel vaker met bepaalde dingen. Niet dat ze dom zijn ofzo, maar zij zullen het ook gewoon nooit goed geleerd hebben.

Maar ik ben zelden duizelig zonder misselijk te zijn eigenlijk. Van achtbanen bijvoorbeeld word ik het allebei. En als ik dronken ben ook. Alleen toen ik dus die draaiduizeligheid had was ik niet misselijk.

[MadameMignon]

Ik heb het wel soms andersom als mensen gewoon een standaard mooi hoofd hebben met weinig herkenbare features

[crazyplantlady]

Omdat dit blijkbaar in onze familie zit (tweemaal pas achtergekomen bij een blindedarmontsteking die pas laat ontdekt werd omdat hij aan de verkeerde kant lag): heb jij situs inversus (gespiegelde organen)?

• Ja
• Nee, niet dat ik weet
• Ik heb heterotaxie (een deel van organen gespiegeld)

Situs inversus is een aangeboren aandoening. Hierbij zitten de organen in de borstkas en buik verkeerd om. Het hart bijvoorbeeld, zit rechts in het lichaam in plaats van links.

Dat kan met alle organen zo zijn. Dus ook de longen, lever, galblaas, milt, maag en darmen. Maar het kan ook alleen om een paar van deze organen gaan. Dan heet dit heterotaxie.

[tessel]

Ik weet dat ik dit niet heb, komt ook echt heel weinig voor.

[crazyplantlady]

Ja maar 1 op de 25.000 mensen heeft situs inversus blijkbaar (waaronder Enrique Iglesias haha)

[tessel]

Er is altijd wel een beroemdheid die het ook heeft!

[ellegirltalk]

Heb mezelf ook vaker voor gek gezet toen iemand zich weer voorstelde terwijl ik wel nog van alles wist van diegene :’). Daarom houd ik me tegenwoordig maar gewoon koest en doe ook of ik diegene nooit eerder heb gezien.
Vorige week had ik voor werk een afspraak met iemand. Twee weken daarvoor ook. Die man “Wij hebben elkaar nog niet ontmoet dus ik zal mezelf even voorstellen”. “Ok is goed”. Ik bespaar me die gêne maar.

[ellegirltalk]

Omg eergister nog een half uur naar lopen googlen! Kwam via LinkedIn een blog tegen van iemand die dat had en ik was nieuwsgierig.

[ellegirltalk]

Bij mij is duizeligheid en misselijkheid allebei gelijk aan een weeïg gevoel dus ik snap de overeenkomst wel.

[Fredje]

Mijn ongeduldige oma zo’n honderd keer tijdens een potje Rummikub met kleine Fredje: ‘als je niet kan, moet je pakken’.

[anon18050057]

En de keren dat er de meest botste dingen uit mensen komen omdat ze in paniek proberen op het goeie woord te komen. Ik kan nog huilen van het lachen aan sommige 30-seconds herinneringen

[flalamingo]

Deze situatie heb ik vaak maar dan omgekeerd. Dat ik me opnieuw voorstel aan iemand die ik al ontmoet heb.

Ik vind dat heel erg van mezelf maar ik kan er weinig aan doen. Ik kan geen gezichten onthouden en ik ben eigenlijk ook slecht met namen. In mijn job ontmoet ik op wekelijkse basis heel veel nieuwe mensen, dus het gebeurt af en toe wel eens dat ik denk iemand nog nooit ontmoet te hebben, terwijl ik die persoon al gezien heb of er zelfs al mee gepraat heb. Het wordt nog erger als de context anders is. Ik heb al meermaals meegemaakt dat ik een paar uur met iemand sta te praten op café, en die persoon niet herken de volgende dag op straat.

Komt zo onbeleefd over maar ik kan er echt niet aan doen

Soms probeer ik in gesprekken opvallende kenmerken van mensen te “studeren” zodat ik ze later nog kan herkennen. Of schrijf ik dat op in mijn notitieboekje. Maar ook dat werkt eigenlijk alleen als iemand een heel opvallend kenmerk heeft.

[Lemongrab]

Zijn er überhaupt mensen die dit lekker vinden? Ik denk dat een sadistische kinderhater dit heeft bedacht

[anon86562306]

Ohhh dit heb ik heel erg en was echt een mega ongemakkelijk moment ook, onder druk flap ik er gewoon verkeerde dingen uit.
Goede vriend van mijn vriend: “dit ben ik!”
Ik: “eeuwige maagd!”
Hij: “… vrijgezel”

Ik cringe nog als ik eraan denk. Sindsdien mag ik geen 30 seconds meer spelen van mezelf.

[LaPetiteRobeNoire]

Ah, ik denk helemaal niet dat dat betekent dat je vergeetbaar bent hoor!
Ik ben één keer wel boos geworden op een jongen die zichzelf heel intellectueel en interessant vond, en die na vier keer voorstellen weer niet wist wie ik was (was in studie/werkgerelateerde omgeving). Donder dan maar op hoor, ik hoef je al je interessante gedachtes niet te weten

Wat soms ook heel genant is: ik onthoud altijd heel veel. Niet expres, maar vooral nutteloze feitjes blijven gewoon in mijn hoofd zitten, dus ook nav gesprekken met mensen. En als je mensen dan na een tijdje tegenkomt en daar iets over zegt, of vraagt hoe het nu gaat zijn ze soms helemaal verbaasd dat jij dat nog weet (of zijn ze het zelf zelfs vergeten!) en lijkt het net alsof je geobsedeerd bent door die persoon of een soort halve stalker. Terwijl dat gewoon random dingen zijn die dan nog in je hoofd zitten, dat betekent niet dat ze belangrijk voor je zijn.

[Fredje]

Mijn zwager die Google omschreef als ‘de uitvinder van het internet!’ en het raar vond dat niemand het goede antwoord gaf

(Niet bot, wel eentje die ik onthoud).

[Zemraluani]

Ja wij hebben een regel dat je niet uit mag met 13 13 13 bijvoorbeeld en je mag in het potje één keer zo’n rijtje neerleggen want het verpest het spel. Háát het als mensen alleen maar zulke rijtjes leggen.

Was m’n oma’s regel, ze noemde dat altijd een KUTRIJ heel boos, dus ik eer haar.

[Memento_mori]

De onderste zijn ook pepernoten geen taaitaai