en @grace ja daar twijfel ik ook altijd over, ook over herinneringen die van later dan m’n vierde zijn. Vraag me als er foto’s zijn ook altijd af of ik die herinnering soort van geconstrueerd heb aan de hand van die foto, of dat de foto je helpt om de ‘echte’ herinnering beter te onthouden
Ik ben sowieso best wantrouwig over mijn herinneringen eigenlijk, ze zeggen toch ook dat hoe vaker je aan iets denkt, hoe ‘onbetrouwbaarder’ de herinnering wordt? Beetje zoals dat telefoonspel op de basisschool. Als ik het heb over iets wat ik me herinner en iemand vraagt me er iets over ga ik altijd direct twijfelen of het allemaal wel klopt en of ik het niet allemaal verzin ofzo
Zo heb ik serieus heel lang gedacht dat mijn vader in een silo met zeehonden had gedoken en dat ik erbij was. Bij Den Haag HS (ergens anders vast ook) kon je duiken in zo’n soort silo, mijn vader duikt en we hadden al eens met zeehonden gezwommen samen dus ik heb gewoon meerdere herinneringen aan elkaar geknoopt als kind
Een vriend van mij houdt hierdoor een dagboek bij. We hadden een keer een gesprek over een herinnering en toen pakte hij dat boekje erbij zodat hij kon fact checken
Ik heb een slecht geheugen daarvoor. Zomervakanties kan ik mij ook nauwelijks herinneren. Ondertussen weet ik precies welke sleutelhanger waaraan de sleutel van een kinderfietsslot eruit zag
Ik vind het zo’n raar idee dat alles wat mijn zoontje nu meemaakt, hij zich dat later niet meer herinnert. Terwijl hij nu nog haarfijn kan vertellen waar en hoe we vorig jaar op vakantie waren en wat voor souvenir we toen gekocht hadden (hij was toen 2). Gek hoe dat werkt! Ik heb echt zo weinig herinneringen aan überhaupt de hele basisschool periode, echt alleen wat flarden.
Ik heb heel lang een bepaalde herinnering gehad van toen ik 4 was, waar ik heel zeker van was. Maar mijn moeder zei dat ik het verzonnen had. Pas toen ik 18 was en het een keer aan m’n vader vroeg zei hij dat die herinnering wel waar was. Ik dacht echt jaren dat ik het verzonnen had
Ging om dat ik me herinnerde dat mijn ouders gingen (her)trouwen toen ik 4 was, en ik daardoor niet naar school hoefde en mijn beste vriendinnetje wel. En dat vond ik heel stoer haha. En dat ik een wit jurkje aan had enzo.
En m’n moeder heeft jaren lang gezegd dat dat onzin was: ze waren al getrouwd voor ik geboren was. Maar pas toen ik 18 was (& ze inmiddels weer gescheiden waren en contact met mijn moeder was verbroken) vertelde mijn vader dat ze gescheiden waren toen ik 1.5/2 was, en hertrouwd toen ik 4 was. Maar kennelijk schaamde mijn moeder zich daar voor? Ik had het tot die tijd nooit aan m’n vader gevraagd, maar de herinnering klopte dus wel haha.
Ja, en ik merk ook echt dat hoe ouder ik word, hoe meer latere herinneringen wegzakken
Een tijd terug besefte ik dat ik nauwelijks nog een goed beeld heb van mijn middelbare schooltijd, dat ik meer bepaalde dingen herinner dan dat ik echt nog weet hoe het dagelijks was? En nu is de studententijd ook al weer veel vager dan toen.
Dat is best gebruikelijk. Veel eerste herinneringen zijn gerelateerd aan gevaar of pijn (vallen van de fiets bijv.), omdat die evolutionair het handigste zijn om te onthouden. In sommige culturen wordt het zelfs bewust ingezet. Ik weet van kennissen van de Balkan dat vroeger jonge kinderen daar soms een klap kregen zodat ze de landsgrenzen zouden onthouden. Helaas onthouden we daardoor als volwassene ook nog steeds makkelijker negatieve dingen.
Ja, ach. Laten we het er op houden dat dit het minste was van de problemen …
Maar ik was wel heel blij toen ik ontdekte dat die levendige herinnering echt was. Want ik ging echt twijfelen aan alle andere dingen die ik me dan meende te herinneren…
Ik ga wel eens naar de stad/winkel/supermarkt…
- …in mijn pyjama
- …in mijn chilloutfit
- …zonder ondergoed
- …in bikinitop zonder shirt erover
- …op teva’s met sokken erin
- …zonder BH
- …zonder make-up / gefixt kapsel
- …zonder tanden te poetsen
- niks van dit alles, ik ben niet opgegroeid tussen de wolven
0 stemmers
Het aantal keren dat ik tijdens de lockdowns een bh heb gedragen is op een hand te tellen. Op een vinger misschien wel
Ik ga wel eens zonder make-up maar wel altijd met mijn haar gedaan.
smerig lekker <3 met curry!
Ik heb echt zoveel zakgeld uitgegeven aan deze jawbreakers (fireball) bij de snackbar om de hoek.
En eerst werden ze dan heel heet en daarna smaakte het naar kaneel, heerlijk.
Haha wij vonden deze juist het goorst, smaakte naar kots vonden wij. Deden altijd roulette met ook die zure en een zoete ertussen en dan blind pakken en direct in je mond (paste eigenlijk niet goed volledig in je mond, moeite met ademen en slikken hoorde erbij hahah). En dan sterven als je die hete kaneel had
Een groenteomelet als lunch:
- Lekker
- Vies
- Heb ik genoeg aan
- Heb ik niet genoeg aan
0 stemmers
Afwassen:
- Direct in de afwasbak
- In een teil/emmer in de afwasbak
- Ik was niet af
0 stemmers
Wanneer vinden jullie dat iemand ‘levenservaring’ heeft?
Ik vind namelijk niet dat een persoon die ouder is, per definitie meer levenservaring heeft dan een jonger persoon. Ik wil niet zeggen dat ik mega veel levenservaring heb, maar had in m’n jeugd al wel meer (narigheid) meegemaakt dan menig 40’er bv. Hoe ouder je bent, hoe meer je over het algemeen hebt gezien en mee hebt gemaakt natuurlijk maar merk dat sommigen er zo zwart wit over doen.
Kan je toch niet vergelijken, in je jeugd zijn je hersenen nog niet volgroeid, pas halverwege de 20 (ik ga echt sterven op deze heuvel maar nee je kan echt niet eerder helemaal ‘af’ zijn) en iemand van 40 kan als het goed is veel beter beschouwen en relativeren dan een jong iemand, dat is ook levenservaring en karakterbouw dat in mijn ogen levenservaring vormt.
Maargoed iedereen heeft sowieso een andere levenservaring aan het einde van de rit, maar een 40er is imo wel per definitie ervarener in het leven dan iemand met minder dan de helft van de levenstijd, puur omdat ze volgroeid zijn en meer vergelijkingsmateriaal hebben.
Dat is ook hoe je levenservaring invult denk ik. Staat ‘levenservaring hebben’ gelijk aan ‘shit hebben meegemaakt’?