Tegen mam zeg ik als ik: hes dich (heb jij) en tegen oma: heb gee (heeft u) dus eigenlijk meervoudsvorm/jullie wat hier als beleefdheidsvorm gezien wordt
Na mij post ging ik erover nadenken en toen dacht ik al dat je zoiets bedoelde. Ik twijfel over of dat overeenkomt met wat wij hier vaker gebruiken als ājeā tegen een man. Dat gebruik ik ook voor ouderen. Tegen vrouwen gebruik ik dich. Maar ik vind het ingewikkeld omdat het ook afhangt van de soort zinā¦
Nav deze polls:
Zeg je u tegen je grootouders?
- Nee, ik zeg je/jij
- Ja, ik zeg u
- nvt
0 stemmers
Deed ik ![]()
Oe?
Ik heb er ook nog maar 1 over, en mis de andere nog elke dag ![]()
Als ik overigens tegen mijn overgebleven oma grap dat ze de honderd wel gaat halen (is ook echt niet heel lang meer), verzucht ze āalsjeblieft niet zegā ![]()
Erg ongeĆÆnspireerd dit š« ben beter van je gewend!!!
Die tekst is gewoon zodat mensen zich speciaal voelen en het delen
Impopulaire mening maar ik vind āuā echt heel stom. Ik vind dat je voor elkaar respect moet hebben en dat āuā niet zoveel zegt. Heb t eerder gezegd maar op werk moest ik āuā genoemd worden maar werd ik wel uitgescholden (kinderen met gedragsproblemen). Had ook ooit een buurjongen die tegen iedereen āuā zei, maar wel die mensen uitschold, wat heeft dat dan voor nut?
In mijn familie zeggen we allemaal ājeā tegen elkaar, maar hebben we verder gewoon respect. Overigens zeg ik tegen iedereen voor de rest wel āuā, omdat het verwacht wordt. Ik denk dat ik het juist meer zeg dan gemiddeld. Maar was zó opgelucht dat bv mān schoonouders zeiden dat het niet hoeft.
Ja dat dacht ik ook, maar mijn vriend had serieus moeite met lezen
Bij mijn eerste vriend heb ik 3,5 jaar lang elke zinsconstructie met jij/u erin ontweken omdat ik niet wist of ik u moest zeggen of niet ![]()
echt onzin, weet ook dat ik gewoon jij en je had mogen zeggen tegen hen, maar toch haha als 15 jarig wijntje maakte ik me daar heel druk om
Dat zijn echt van die iK hEb NiEt MeT jE gEkNiKkErD mensen
Ik ben wel zo. Als ik ergens heel onbeleefd word behandeld (bij een dienstverlening ofzo) vind ik het extra kut als ze me met ājijā aanspreken. Tutoyeren mag alleen als je me met respect behandelt.
(Ik zeg dat dan niet maar ik denk het)
Nou die 55 out of 100 klopt niet in ieder geval ![]()
Die u/jij zinsconstructies vermijd ik nog steeds bij mijn schoonmoeder
mijn schoonvader had wel gezegd dat ik ājeā mocht zeggen maar zij heeft dat niet gezegd Ć©n spreekt mijn eigen ouders (van dezelfde leeftijd als zij) ook aan met u. Dan is het toch onlogisch als ik wel ājeā tegen haar zeg. Maar het is ook onlogisch om tegen allebei iets anders te zeggen. Goed, waar ik me druk om kan maken zeg ![]()
Ik gebruik nog zelden u, ik vind het erg afstandelijk ofzo en ken ook weinig echt oude mensen waarbij dit nodig is, behalve aan de telefoon voor iets zakelijks ofzo.
Bij sommigen mensen zoals de opa en zijn vriendin van mijn vriend gebruik ik u en jij random door elkaar, juist doordat ik het graag goed wil doen, maar dan wordt ik er zelf helemaal ongemakkelijk van. Omdat ze willen dat ik je zeg, maar die mensen zijn bijna 90 en ik wil eigenlijk gewoon netjes zijn ofzo? ![]()
Ik begin ( bij mensen die ouder zijn dan mij dan) altijd eerst met u. Mogen ze zelf aangeven of ze t fijn vinden of niet. Ik vind het wel irri als ze een heel toneel stuk maken van het āZeg maar jeā van die mensen die dan zeggen van āik ben nog niet zo oud hoooorā nee maar wel ouder dan mij (en ik ben al oud) en ik zei t uit respect.
Ja dit herken ik wel. Werk nu met ouderen, ik ze allemaal u noemen, zij noemen mij āmeidā en āmeissieā. Ik ben heel erg van het tutoyeren en me voorstellen met mān voornaam, maar ben nu geneigd mezelf toch maar ādokter achternaamā te gaan noemen
Ik vind ik principe dat je iedereen, jong of oud, met respect moet behandelen. Mij is ook geleerd u te zeggen en ik ben dat gewoon gewend. Maar ben niet geschoffeerd als iemand mij meteen jij noemt. Zo lang ze maar normaal doen.
