Ja, ik snap wel wat je bedoelt met dat het soms wel fijn is. Tegen een politicus, arts of docent zeg ik ook standaard ‘u’ bv (tegen de schoonmaakster ook trouwens). Ouders op werk moesten soms meerdere malen zeggen ‘zeg maar je’ omdat ik automatisch ‘u’ zei; gewenning.
Ik denk dat het mij vooral meer zit in dat ik het soms krom vind;ik vind een arts niet beter dan een schoonmaker, maar omdat een arts hoger staat op de ladder verdiend hij/zij meer respect? Onzin. (Ik zeg overigens niet dat ik denk dat jij dat vindt hoor!) Ik vind dat iedereen gelijkwaardig is; ondanks leeftijd, beroep of diploma’s.
Met name in informele settingen vind ik ‘u’ gewoon bijzonder, maar dat is denk ik dus ook omdat bij mij dat nooit aan de orde was. Ik kan mij gewoon niet ergens thuis voelen, als ik ook ‘u’ moet zeggen…