Hier is het echt heerlijk rustig, m’n directe buren aan beide kanten zijn alleenwonende, single mannen, love it. Ik woon sowieso eigenlijk echt op een vrijgezellen/alleenwonenden galerij bedenk ik me nu, op 2 stellen na woont iedereen alleen (8 appartementen).
2 likes
Ben jij getrouwd (geweest) ?
- Ja, als (toen) twintiger
- Ja, als (toen) dertiger
- Ja, als (toen) veertiger
- Nee
0 stemmers
En gescheiden?
- Ja, als (toen) twintiger
- Ja, als (toen) dertiger
- Ja, als (toen) veertiger
- Nee, maar wel getrouwd
- Nee, nooit getrouwd geweest
0 stemmers
1 like
Denk dat voor veel mensen voor wie dit een overweging is het zwaarder weegt dat je je kind geen donkere toekomst wil geven dan je eigen verlangens opgeven ten behoeve van het grotere geheel.
4 likes
Misschien heb je gelijk maar ik vind de gok toch te groot om zelf te wagen.
(Geen oordeel naar ouders trouwens. Maar ik krijg het voor mezelf gewoon moeilijk in mijn hoofd gerijmd.)
En daarbij, geen verandering gaat zonder slag of stoot.
3 likes
Dat snap ik hoor. Als ik er zelf over nadenk dan word ik ook echt niet blij en vind ik het maar een eng idee. Wie weet vervloek ik mezelf wel dat ik wel een kind op aarde hebt gezet, zit je dan met je goeie gedrag. Maar goed geen idee wat de toekomst brengt. Mijzelf helpt het dan om te denken dat je niet alles in de hand hebt en je uiteindelijk meer aan kunt dan je verwacht. En idd voor verandering moet er wel veel gebeuren en dat kan niet zonder offers e.d.
1 like
Ik had het hier laatst met een vriendin over en haar visie was dat als alle mensen die echt geven om milieu/klimaat zich niet voort gaan planten je straks dus voornamelijk kinderen krijgt van ouders die 0 fucks geven (even mega plat gezegd natuurlijk) en dat dat de aarde ook niet perse helpt.
4 likes
Ik vind dit echt ene kulargument. Er zijn zoveel mensen met een hele sterke kinderwens die het mede hierom beperken tot 1 kind, vega(n) zijn, met de trein gaan etc etc.
Uiteindelijk is minder mensen = beter voor de aarde. Maar als twee mensen 1 kind nemen dan beperk je ook al heel erg. Denk dat er zat ouders van 1 (misschien 2, maar ik vind 3/4 zelf ook niet meer van deze tijd) kind zijn die heel erg hun best doen voor de aarde.
20 likes
Ik heb het denk ik een beetje slecht en ongenuanceerd verwoord want dat wat jij zegt was ook haar punt. + Als je geeft om de aarde en dit kan doorgeven aan je kinderen is dat juist goed.
Ik heb niet echt moedergevoelens dus niet van toepassing verder.
Maar ik ken zo veel gezinnen met 3 kinderen die ik zoo gezellig vind, echt leuk (als je leuke siblings hebt dan) om als oudste twee jongere sibs te hebben of de middelste te zijn en er eentje boven je en eentje onder, of de jongste te zijn en twee grotere sibs te hebben, ik weet niet wat het precies is maar in mijn omgeving vind ik de gezinnen met 1 kind en die met 3 kinderen de leukste.
1 like
Nee ik heb geen Bostons, maar ik heb wel deze birckenstocks:
7 likes
Het komt op mij over als goedpraten van je vriendin dat ze toch kinderen wil haha. Er zijn toch ook voldoende mensen/jongeren die uit eigen beweging vega(n) zijn geworden en/of op andere manieren bezit zijn met het klimaat en wiens ouders zich daar totaal niet mee bezig houden? Waarom zou dat op dit punt anders zijn?
Valt in mijn omgeving wel tegen, merk dat de meesten voortborduren op dat wat ze meekrijgen van hun eigen opvoeding.
Toevallig aansluitend op de klimaatdiscussie hierboven vond ik net deze nieuwsbrief van Jelmer Mommers (De Correspondent) in mijn mailbox, onder andere over dit onderwerp (voor specifiek kinderwens even doorlezen).
Voor mij zelf is het in ieder geval duidelijk dat ik klimaatverandering niet in de weg wil laten staan van mijn kinderwens. Ik hoop en geloof dat mijn kinderen een goed leven kunnen krijgen, al denk ik wel dat dat er heel anders uit gaat zien.
Tekst uit de (gratis) klimaatnieuwsbrief met linkjes naar interessante stukken
Hoe ontwrichtend is klimaatverandering? Hoeveel zorgen moeten we ons erover maken?
Tot voor kort besteedde ik als klimaatjournalist een aanzienlijk deel van mijn tijd aan het beschrijven van wat in mijn ogen het enige juiste antwoord is: heel erg, heel veel.
Ik was natuurlijk bij lange na niet de enige die de ernst benadrukte. In de afgelopen jaren verschoof er iets in het publieke debat. Ten opzichte van een decennium geleden begonnen meer mensen zich serieus zorgen te maken. Terecht.
Maar de afgelopen tijd, ik weet niet meer precies wanneer het begon, merkte ik dat de inschatting van sommigen over de ernst van klimaatopwarming blééf opschuiven. Er stonden bijvoorbeeld mensen op die begonnen te praten over de aanstaande uitsterving van de menselijke soort. Ze kregen daarvoor een podium en ze kregen anderen op de been.
Toen begon ik iets te doen wat heel erg bij mijn leeftijd past (ik ben 35): ik begon te zeggen dat we niet moeten overdrijven.
Paniek zaaien is niet nodig
Ik begon te benadrukken dat we ons niet té bang moesten laten maken. Dat er in de rapporten van VN-klimaatpanel IPCC niets staat over de naderende extinctie van de menselijke soort. Dat klimaatopwarming erg genoeg is, ook als het Homo sapiens niet de kop kost.
Ik las ooit een verslag van de uitbarsting van de Vesuvius – een van de beroemdste apocalyptische verhalen uit de oudheid. Die vulkaanuitbarsting veroorzaakte een geweldige rotzooi, het was een regelrechte ramp.
Maar de ergste mensen in dat verhaal waren degenen die het nog erger maakten dan het al was. Een vestiging zou zijn gevallen, riepen ze, een deel van de stad stond in brand – ‘het was onzin, maar ze vonden mensen die het geloofden’.
Zo’n overdrijver wilde ik nooit zijn of worden. Een ramp is een ramp is een ramp: overdrijven en paniek zaaien is niet nodig.
Concreet speelt dit in de discussie over kantelpunten. ‘Tipping points’ zijn de momenten waarop natuurlijke systemen onverbiddelijk omklappen van de ene staat naar de andere. Denk aan een ijskap die een randje overgaat en niet meer van de smelt te redden is (die op Groenland is waarschijnlijk vlak bij dat punt, of er al overheen).
Ik waarschuwde veelvuldig voor deze kantelpunten, die relevant zijn voor het klimaat omdat ze de opwarming én de effecten daarvan op een niet-lineaire manier kunnen versterken.
Maar ik zag de afgelopen jaren óók dat ze een eigen leven gingen leiden: dat mensen dachten dat we ze al waren gepasseerd, of dat dat sowieso onvermijdelijk was. Oftewel dat niets wat we nog zouden doen tegen klimaatverandering nog enige zin zou hebben. Het was al te laat.
Maar dat is dus níét zo. In een gesprek in de bijdragesectie op De Correspondent ging ik uitgebreider in op die kantelpunten – en kreeg ik tegengas. Lees het hier en oordeel zelf.
Als je niet kunt inloggen en dus geen toegang hebt tot de bijdragen, gebruik dan deze link en vouchercode ‘jmdc87’ om een gratis proefmaand te activeren (stopt vanzelf weer, maar hé, je kunt ook lid blijven).
Er valt altijd nog iets te redden
Het gesprek over kantelpunten vond plaats onder een column die ik schreef in reactie op een bibberlipwaardig nieuwsbericht: ‘Klimaatwetenschappers: beperken opwarming aarde gaat mislukken’.
Maar over klimaatverandering nadenken in termen van alles of niets, slaat de plank mis.
Lees de column hier: ‘Het grootste misverstand over klimaat: dat de strijd tegen de opwarming kan “mislukken”’.
Iemand anders die zich onlangs hardop afvroeg of de angst voor klimaatverandering niet iets té erg uit de hand liep, is de Amerikaanse politiek journalist en topinterviewer Ezra Klein.
Hij kreeg de vraag of alles wat we weten over onze toekomst op een steeds hetere aarde reden genoeg is om niet aan kinderen te beginnen. En maak je het probleem erger door wel kinderen op de wereld te zetten?
In zijn antwoord – dat je hier kunt lezen of beluisteren – maakt Klein duidelijk dat het antwoord op deze vragen per definitie hoogstpersoonlijk is.
Maar hij denkt ook dat de mensen die vanwege klimaatopwarming afzien van kinderen misschien een beetje zijn vergeten hoe benard het leven op aarde vijftig, honderd of duizend jaar geleden was. En dat zelfs aanwezigheid van klimaatverandering niet betekent dat we allemaal louter nog in misère komen te leven.
Ik schrijf dit alles dus zonder iets af te willen doen aan de ernst van het probleem. Over het wel/niet halen van klimaatdoelen kunnen we niet laconiek doen.
Het klopt dat er door onze uitstoot, en zeker na een opwarming van meer dan 2 graden, veel onvoorspelbare en complexe veranderingen op gang komen die deels onomkeerbaar zijn op menselijke tijdschalen, zoals iemand in de reacties terecht benadrukte.
Het klopt ook dat de impact van de opwarming op veel gemeenschappen nu al rampzalig is, vooral op de mensen die het minste bijdroegen aan het probleem.
Die grimmige realiteit is wat mij betreft genoeg motivatie om elk beetje extra opwarming te willen voorkomen. Steeds maar schermen met de naderende apocalyps is niet alleen onzorgvuldig, het is ook behoorlijk neerbuigend naar mensen die het einde van de wereld zoals zij die kenden al hebben meegemaakt.
5 likes
Ja idd haha. Ik heb ook een paar vrienden die dit argument gebruiken waarom zij toch wel kinderen willen. Maar het is zo’n bullshit argument want wie zegt dat hun kinderen ook vegan gaan eten/milieubewust gaan leven? Vind het ook een beetje een arrogant argument, dat zij juist kinderen moeten krijgen om te “compenseren” met de andere ouders die hun kinderen niet milieubewust opvoeden. Kom er gewoon voor uit dat je kinderwens ook wat egoistisch is en prima.
8 likes
Oh haha, zonde! Het ligt misschien ook aan de leeftijd van de betreffende single mannen?
1 like
Laatst kwam iemand op deze naar werk en ik dacht echt even serieus dat diegene op sloffen naar werk was gekomen?
Ik had ze hier eerder als hype gezien dus toen had ik wel snel door dat het dat niet was, maar verwachtte ze niet echt op een kantoor, zelfs casual, haha
2 likes
Ik irriteer me ook rot aan mensen met dit argument, is puur classisme.
Ik ben er trouwens ook niet van overtuigd dat deze mensen daadwerkelijk een kleinere voetafdruk hebben dan de mensen die hun kinderen niet milieubewust opvoeden.
8 likes
Wat doe jij bewust voor het klimaat? (Dus niet als je het al deed of om andere redenen)
- Geen/minder vlees eten en/of dierlijke producten
- Geen/zo min mogelijk voedsel weggooien
- Minder/niet vliegen
- Minder/niet autorijden
- Maatregelen in je huis (zonnepanelen, isolatie, warmtepomp)
- Zuinig zijn met energie (geen verwarming in de nacht, korter douchen)
- Minder kopen en/of ruilen, lenen, tweedehands kopen van spullen
- Minder data gebruiken (telefoon, e-mail, minder netflixen)
- Geen kinderen krijgen
- Nog andere dingen die veel impact hebben (zo ja, welke?)
- Geen van deze dingen doe ik bewust voor het klimaat
0 stemmers
Vind ik dit geval meevallen, haha, dat pedante toontje vind ik bij hem het minst aanwezig van alle journalisten daar. Maar het is inderdaad wel heel erg vanuit zijn persoon (het is ook een nieuwsbrief) en zijn overwegingen hoeven niet de jouwe te zijn natuurlijk. Maar ik laat me wel graag inspireren door mensen die een weloverwogen visie op klimaatvraagstukken hebben en daar is hij er één van. Zelfde geldt voor dat stuk (+ podcast) van Ezra Klein). Worden meegenomen in andermans overwegingen helpt mij in ieder geval om mijn eigen persoonlijke argumenten scherper te krijgen. Zo ook voor dit onderwerp
3 likes
Ik ben Herenboer. In het kort betekent dit dat ik lid ben van een coöperatie waarbij we met ongeveer 200 huishoudens samen ons eten verbouwen en dieren houden op een stuk land in de buurt. Het is nog redelijk startende, maar uiteindelijk (over 1-2 jaar) komt ongeveer 60% van ons voedsel van de boerderij. Geen distributie, geen plastic, geen pesticiden, geen uitstoot van stikstof, alles zo circulair mogelijk etc. etc.
91 likes