Ik probeer een balans te vinden in vriendschappen. Wat is een goed balans in er voor iemand zijn maar niet te veel erin investeren omdat ze dan verwachten dat je echt altijd klaar staat. Of sta je altijd klaar voor je vrienden?
Ik merk dat ik geen energie meer heb en overprikkeld raak van andermans problemen: uren aan te telefoon zitten luisteren naar hoe slecht het met iemand gaat, altijd proberen af te spreken. Maar ik wil ook niet mijn vrienden verliezen. Heb in korte tijd drie vrienden verloren omdat ik langzaam aan minder tijd in ze investeerde en dat Zagen ze als een teken van er niet voor hun zijn
- Ik sta altijd klaar voor vrienden, ze kunnen mij altijd bellen
- Nee als ik geen zin heb om te bellen doe ik dat niet