Stel je persoonlijke vraag #38

[Amarens]

Ik vraag me altijd af wat de richtlijnen zijn qua keizersnede bij angst. Bij @Mhysa mocht het dus niet en bij @Mimosa wel. Het ligt natuurlijk ook gewoon aan de arts die je voor je hebt. Maar stel dat je echt heel panisch bent met gegronde redenen en een keizersnede voor jou de enige weg is om een kind te kunnen krijgen. Mogen ze dat dan weigeren? Uiteindelijk beslis je samen toch en beslist de arts niet vóór jou.

(Als het gaat om een probleem dat niet met goede voorlichting of begeleiding is op te lossen.)

[trompeloeil]

Ik leg ook nog even mijn ei over sociale werkplaatsen. Ik ben Belg en werk in een maatwerkbedrijf (de nieuwe noemer van de vroegere beschutte/beschermde en sociale werkplaats) en hier worden onze arbeiders en bedienden met maatwerkstatuut, dus mensen met een afstand tot de reguliere arbeidsmarkt, door het bedrijf zelf betaald.

Wij ontvangen een WOP (werkondersteuningspremie) die onder andere afhankelijk is van de begeleidingsnood en de mate van de problematiek van een werknemer. Die premie vullen we dan zelf aan tot een volwaardig loon.

Naast maatwerkbedrijven die dus aan collectief maatwerk doen, en waarbij elke medewerker intensief ondersteund en begeleid wordt, is er sinds een maand ook “individueel maatwerk” goedgekeurd, waar maatwerkers tewerk gesteld kunnen worden binnen reguliere bedrijven.

In België heb je ook enkele mwbedrijven die een sociaal restaurant uitbaten en ook hier worden de mensen die er werken een loon uitbetaald. Denk dat dit enkel niet zo is bij dagbesteding, wat vaak geen financieel rendabel werk is.

[Hippe_kikker]

Sorry maar ik moest echt lachen om het idee dat je zwanger wordt tijdens een consult met je verloskundige. Das niet de bedoeling

[Mimosa]

Sommige gynaecologen staan ervoor open, andere niet. Ik heb specifiek een gekozen waarvan ik wist dat zij ervoor open stond.
In principe is het standaard beleid natuurlijk bevallen, en als het niet anders kan of er medische indicatie is keizersnede, maar veel zorgverleners nemen het mentale aspect ook wel serieus. Paniekaanvallen bv zijn ook niet bevorderlijk voor het verloop van een bevalling dus dat willen deze natuurlijk wel vermijden.

Ik vermoed dat als je niet vaginaal wil bevallen en gynaecoloog weigert een keizersnede in te plannen, deze je wel naar een andere gynaecoloog doorverwijst die dit wel wil ziet zitten?

[Jumpsuit]

Jij woont in belgie toch?

[Amarens]

Ah ja, dat klinkt wel logisch. Je moet dus met name bij de juiste arts terecht zien te komen.

Edit: in België dus. Benieuwd of dit ook zo voor Nederland geldt.

[Amarens]

Is het desondanks wel goed gegaan?

[Mimosa]

Ja klopt, er zitten sowieso tussen Nederland en België wel grote verschillen in alles rond zwangerschap en bevalling.

[anon75037719]

Deze broek zat net in mijn mandje! Ben voor een andere gegaan die wel zakken heeft (corduroy chinos). Vind de kleur wel heel mooi.

[Waves]

Waarom vind je dit pijnlijk? Want ik heb er 0,0 moeite mee maar dit zegt niks over de mensen met een beperking dat die er niet mogen zijn. Omdat ik het van dichtbij meemaak snap ik het heel goed dat mensen het denken en niet willen.

[anon43983847]

Heb jij wel eens een super ongemakkelijk feest meegemaakt? Dit mag een concert zijn, bruiloft, baby shower etc…

• Ja
• Nee

Geef je daarom ook minder of geen feesten?

• Ja
• Nee
• Feesten zijn sowieso kut

[anon43983847]

Omg ik zou niet meer bijkomen van het lachen. Ooit nog achtergekomen wat de reden was?

[Memento_mori]

Hahaha heftig Van wie was de verjaardag?

[anon43983847]

Als tegen zijn of haar wil ingaat lijkt het me bijna aanranding? Echt niet oké omdat zonder iemand zijn toestemming te doen.

[the.rebel.club]

Uiteindelijk gaat het er niet alleen om wat de patiënt wil maar ook waar de arts qua verrichting/handeling zelf achter staat. Net zo goed als dat je een patiënt niet kunt dwingen om iets te ondergaan, kun je je zorgverlener ook niet “dwingen” om iets bij je te verrichten. Daar is wederzijds begrip en akkoord voor nodig. Als de arts ervan overtuigd is dat een bepaalde ingreep doen tot “slecht zorgverlenerschap” zou behoren, dan zal hij of zij er niet mee akkoord gaan. En het staat je dan volledig vrij om een andere arts te zoeken. Maar over heel veel dingen is te praten en er zijn meerdere wegen naar Rome, dus je zult zien dat er -na meerdere gesprekken en goede afweging van zaken zoals risico’s- er toch een oplossing wordt gevonden die voor zowel patiënt als arts acceptabel is.

[Zemraluani]

Heb jij brede heupen?

• Ja
• Nee

Zo ja, loop je daardoor anders dan je niet breedheupige vrienden?

• Ja
• Nee
• Goh nou geen idee

[S.onrisa]

Omdat ik het ook van dichtbij meemaak. Ik kan de keuze om de zwangerschap af te breken ook echt wel begrijpen, maar toch raakt het me elke keer weer als het hierover gaat.

Ik vind het moeilijk om uit te leggen omdat er natuurlijk 180 situaties zijn waarin het inderdaad beter is om de zwangerschap af te breken, en ik wil absoluut geen mensen kwetsen. Ik ga proberen uit te leggen waarom het me raakt, maar niet om een discussie te starten of mensen te overtuigen oid.

Voor mij zegt de optie “ik vind het geen moeilijke keuze en zou het weghalen” over het algemeen juist wel dat mensen met down er niet mogen zijn. Ja ze mogen er best zijn, “maar niet bij mij in huis.”

Ik denk dat 9 van de 10 stelletjes die wel voor een gezond kindje zonder beperking kunnen zorgen ook prima voor een kindje met down kunnen zorgen, maar dat gewoon niet willen. En dan kun je allemaal redenen noemen waarom het niet kan in jouw situatie, maar het komt er op neer dat zo’ n kindje gewoon niet welkom is.

En laat me duidelijk zijn: dat is hun volste recht want het ís ook echt wel zwaar, maar daarom steekt het me wel dat een kindje zonder down wel welkom is en een kindje met down niet.

Ik houd gewoon zo ontzettend veel van de downie in mijn leven en ik vind hem zo fantastisch (en ja ik weet ook echt dat de ene persoon met down de andere niet is). En ik vind het oneerlijk dat er over mensen zoals hem wordt gesproken als: “te zwaar om voor te zorgen dus die willen we niet.”

[Nefertiti]

Maar het probleem is dat er heel veel verschillende gradaties zijn en dat het onmogelijk is om tijdens de zwangerschap te zeggen wat de gradatie van je kind wordt. Als iemand tegen me kan zeggen ‘je kindje heeft down, maar het kan straks gewoon naar school/werk/dagbesteding en heeft geen gezondheidsproblemen’ dan teken ik ervoor. Maar je kunt dat niet zeggen of dat het juist wordt ‘je kindje kan geen seconde van de dag alleen gelaten worden en heeft specialistische zorg nodig etc etc’.

En ik heb deze keuze al ver voor ik zwanger was gemaakt. Daarom is de keuze niet moeilijk. Maar alsnog zou het proces zwaar en moeilijk zijn. En juist ook door die onzekerheid.

[S.onrisa]

@anon3219017 @Nefertiti Ik snap het helemaal, maar daarom raakt het me wel nog steeds. Ik kan dat gevoel moeilijk uitzetten.

[anon86562306]

Ik snap wat je zegt, maar je geeft aan dat je denkt dat 9 van de 10 stelletjes het wel kunnen, maar niet willen. Maar dat is het hem nou juist. Ik zou het vast kunnen, maar ik wil het niet, daarom vind ik de overweging niet moeilijk en zou ik voor abortus kiezen. Gewoon niet willen is genoeg.
Ik zou het proces moeilijk vinden (zeker door het kindje dat ik ongewild ben verloren), maar ik wist al voor mijn zwangerschappen dat ik dat niet wil en wat mijn overweging zou zijn als ik daar een keuze in zou hebben.
Mocht mijn dochter met iets geboren zijn wat ik niet weet van tevoren of later nog iets ontwikkelen dan houd ik niet minder van haar en zorg ik met alle liefde voor haar zolang ik er nog ben, maar als ik vooraf de keuze kan maken zonder het kindje al te kennen vind ik die keuze niet moeilijk.