Fair enough. Ik ben recent geswitcht van het ene naar het andere uiterste.
Van een hiërarchisch en middeleeuws kantoor met lage salarissen (idd vorm van uitbuiting) en weinig vertrouwen (zelfs tijdens lockdowns verwachtten ze iedereen op kantoor lol) naar een overheidsinstantie met goede salarissen, vrijheid en flexibiliteit, hybride werken etc.
Bij die eerste baan had ik een fulltime collega die na veel wikken en wegen eindelijk 1 dag thuis mocht werken. Die dag deed hij niks. Daar lachten we samen om en dat gunde ik hem. Ik ben wat dat betreft ook niet heilig hoor. Ik kon me dat met 24 uur alleen zelf niet permitteren omdat er dan simpelweg bijna niks overbleef.
Ik stond er toen niet zoveel bij stil dat hij 32 uur werkte en 40 uur betaald werd en dat ik 24 uur werkte en 24 betaald kreeg, omdat ik hem dat gunde en onze baas een lul was.
Maar bij m’n nieuwe werkgever vind ik het lastiger om dit soort dingen te zien.
Voor nu ging het mij met name om mensen die (niet per se alleen hier) op papier fulltime werken maar eigenlijk net als de prinsesjes waar ze op neerkijken parttime werken haha. (even heel gechargeerd). Ik denk echt dat dat wel voorkomt.
@Nefertiti ik vind 8 uur achter elkaar productief zijn ook onrealistisch hoor. Ik ben dat ook niet, maar haal tijd dan op een later moment in.
En ik geef idd toe dat ik gewoon jaloers ben
op bijv een @Lula die te veel uren had voor het werk dat er was. Dat zie ik dus veel op mijn nieuwe werk en ik vind het wel belangrijk dat een werkgever daar goed op toeziet. In ieder geval op gelijkheid daarin voor alle medewerkers.
En terwijl ik dit typ bedenk ik me ineens dat er natuurlijk ook gewoon supersnelle mensen zijn
tja die hebben dan gewoon geluk, dat begrijp ik dan wel weer.