Ik kan er fysiek naartoe, er staat een bed. Maar ik kan er niet ‘terecht’ zegmaar, kan daar niets steunends vinden, het tegenovergestelde zelfs. Dat is dan bij mijn moeder, bij mijn vader is geen steun én geen bed dus dat maakt het ergens wel overzichtelijk haha.
Maar nu ik er even bij stil sta besef ik me wel dat ik dit wel echt een groot gemis vind in mijn leven. Lijkt me zo fijn om een soort toevluchtsoord te hebben, waar je je fijn voelt en even dingen uit handen kunt geven.