Kan best veel zijn toch? De zorg (al zit je daar sowieso al een miljoen keer in overdracht ook als je er wel bent) of het basisonderwijs of gewoon ieder projectmatig werk?
ja maar dat gaat dus niet specifiek om âmaarâ 3 dagen werken. Ze zei dat ze mensen irritant vindt omdat ze maar drie dagen werken ivm overdracht, dat herken ik niet en zou ook niet echt uit moeten maken
En @propje, ik vind dit wel heel herkenbaar en bij mij hing dit ook samen met psychische gezondheid. Ik heb gedwongen veel vrije tijd, en heb hier ook echt mee om moeten leren gaan. Ook in je vrije tijd kan je structuur creëren zonder dat er een werkgever is die je vertelt hoe of waar je ergens moet zijn of zonder dagvullende intensieve hobby.
Ik heb het mezelf echt moeten aanleren. Ik denk dus inderdaad dat het verbazingwekkende er nu voor mij in zit, dat het voor mij dan er wel op wijst dat er iets niet helemaal lekker zit als je er moeite mee hebt. Zoals @Shaaar ook aangeeft eigenlijk, niet verkeerd om bij stil te staan. En dat daar mss in de huidige maatschappij minder aandacht voor is (en mss ook nog wel aangemoedigd wordt als iets goeds als iemand zegt alleen maar meer te willen werken etc).
Los van dat je dus voldoening kan vinden in werk he, want dat kan ik me heel erg goed voorstellen. Dat fulltime naar een doel werken echt fijn kan voelen, maar je wel stel je zou vakantie hebben of tijdelijk korter werken je niet onrustig of verloren bent.
Zoals ik al zei kan ik het nu al beter, sowieso heb ik nu weinig echt vrije tijd met 2 kinderen haha. Maar een hobby voor mezelf zou wel fijn zijn ja, liep daar tijdens de lockdowns liep ik daar ook wel tegen aan. Ik heb wel dingen geprobeerd hoor, maar niks wat ik lange tijd leuk vind. En nu heb ik weinig tijd en energie om er mee bezig te gaan, als ik vrij ben ga ik het liefst ontspannen in bad of iets kijken of afspreken met vriendinnen. Maar ik wil er wel weer mee aan de slag als ik daar wat meer tijd/ruimte voor heb!
Was verder niet de bedoeling om je in een âverklaar je naderâ positie te duwen. Ik ging vooral aan op je eerste bericht omdat ik het gevoel (onrust/down als er niks is) herkende en dat bij mij toen niet top uitpakte. Fijn dat het nu al veel minder is.
Ik ben dus recent 3 dagen gaan werken, maar is denk ik alsnog niet wat je bedoelt, haha. Ik heb sowieso de afgelopen jaren enorm gesukkeld met belastbaarheid/burn-outklachten/functioneren en werkte dus âmaarâ 4 dagen omdat ik 5 dagen gewoon mentaal slecht trok en mân werk ook helemaal niet zo leuk vind per se.
Dat ik nu 3 dagen werk is omdat ik met een deeltijd masteropleiding begonnen ben (zou je als een hobby kunnen zien haha), waarvan verwacht word dat ik er ongeveer 2 werkdagen aan besteed (liefst ook wel in de werkweek grotendeels), dus eigenlijk ben ik misschien wel eerder juist nu naar 5 dagen werken gegaan met een crappy inkomen. Ik hoop vooral ook dat ik ga kunnen blijven rondkomen met deze 3 In principe wel, maar het is nog wel even zienâŠ
â
In mijn functie is het gebruikelijk om minstens 4 dagen te werken (in principe mag minder ook niet), dus ik ben nu wel een soort geval apart. Ik merk ook dat ik ineens veel meer dingen moet overdragen dan voorheen. Terwijl bijna niemand 5 dagen werkt en is het verschil tussen 3 en 4 zo groot? Nou ja, blijkbaar wel dus. Ik heb een eigen onderdeel waar ik verantwoordelijk voor ben, maar dat moet wel mee in de strakke planning van een groter geheel (lekker vaag), dus mijn collegaâs moeten vaker dingen van me overnemen nu als het echt nog voor een bepaalde datum gedaan moet worden. En/of ik kan zelf dus ook minder dingen erbij doen en merk dat ik weinig ruimte heb om tijd in te halen als ik een dag te veel heb lopen ouwehoeren of gewoon weinig heb gedaan Misschien verwacht ik nu vooral ook onrealistische dingen van mezelf trouwens, nu ik weer beter in mân vel zit ook, dat ik dan wel even in 3 dagen min of meer kan doen wat ik voorheen in 4 deed.
Mogelijk trouwens dat ik in de toekomst wel weer een baan ga krijgen waar ik 5 dagen werk, als ik iets ga doen meer in de richting van mân opleiding ofzo (en nu ik recent dus veel beter functioneer in het algemeen, ervan uitgaande dat dat zo blijft). Ik vind mân huidige werk ook gewoon niet leuk genoeg daarvoor, maar tegelijkertijd vind ik mân collegaâs wel heel leuke en heb een fijne werkgever met zekerheid. Ben er nog niet over uit of dat niet ook genoeg zou zijn in een baan. Uiteindelijk heb ik mân geld gewoon nodig en is het ook een illusie denk ik dat ik werk zou vinden dat niet voelt als werken ofzo (die bullshit van als je doet wat je leuk vindt hoef je nooit te werken)⊠maar dat is weer een andere discussie denk ik, haha.
Dit is wat ik zo vermoeiend vind aan het forum en waarom ik soms zelfs niet durf posten.
Ik ga me niet excuseren voor het feit dat het me, na lang sparen en hard werken (fulltime job + 1 dag flexi in de week = 6/7 werken) en ook een flinke portie geluk/toeval, gelukt is om op mijn eentje een woning te kopen. Ik vroeg trouwens niet wat ik met âalleâ kamers aanmoest, maar met eentje (de toekomstige kinderkamer nu ik nog geen kinderen heb). Bovendien valt het wel mee met die grootte (100 vierkante meter), ligt toch een stuk onder het Nederlandse gemiddelde (120 m2).
Ik herken dit wel. Mijn hobbys zijn eten, series kijken en geld uitgeven. Daar kan ik me prima 1 of 2 dagen mee vermaken maar daarna word ik horendol. Ik heb nu een doel in mijn hoofd, namelijk mijn scriptie, maar daarna weet ik echt niet meer waarvoor ik leef ofzo? Klinkt heel dramatisch en ik wil ook absoluut niet stoppen met leven, maar ik heb gewoon ritme, structuur en een doel nodig, anders komt er niks uit.
Ongevraagd, maar misschien heb je iets aan mijn ervaring.
Samenvatting
Het is heel logisch dat als je geen structuur hebt van buiten af, het zoeken is naar een structuur die werkt. Constant jezelf aansporen dingen te doen, is pittig. Het kan helpen om een basis planning tr maken. Zo laat eten, zo laat dit, zo laat dat. Een huishoudschema en/of een lijst met dingen die echt moeten. En dan kan je een lijstje maken met dingen die je leuk vindt en al wel doet /hebt gedaan en dingen die je zou willen doen. Op die manier kan je dan lege ruimte opvullen.
Het klinkt heel makkelijk, maar is het niet hoor. Kost veel tijd om onder de knie te krijgen. En ook op school /werk heb je wel eens een baaldag of meerdere achter elkaar aan. Dat mag ook gewoon thuis.
Juist andersom love de herfst.
Nu nog niet, maar een winterdip is mij niet vreemd. Vitamine d en ik houden elkaar stevig vast
Ik kan echt ontzéttend genieten van deze dagen, een fel ochtendzonnetje maar koude lucht, omslag van groene bladeren naar prachtig oranjerood en de geur van de beginnende herfst. Maar die ellenlange donkere dagen, grijze luchten en kale bomen van straks zijn wel pittig hoor.
Ja, maar is hier wel wat gangbaarder dan in NL, SpÀti op elke hoek. In NL kwam ik er zelden
Nou een week lang regen is niet geweldig voor mijn humeur. En ik moet altijd wennen aan de seizoenswisseling. Ik ben meestal 1-2 weken van het rabat en dan gaat het wel weer
Ik ga altijd naar de avondwinkel voordat ik naar de film ga. Haal ik daar zon klein zakje chips of een andere snack ofzo.
De meeste avondwinkels in mijn stad gaan uiterlijk 02:00 dicht dus dan is het niet echt een nachtwinkel, denk dat het wel hetzelfde idee is
Botten, tanden en mentaal welbevinden.
Herkenbaar. Heb het meestal vooral omgekeerd. Loop de hele winter met mezelf te zeulen en denk de eerste weken warm weer en lange dagen ineens: holy, dit is wie ik ben? Zo hoor ik me te voelen.
Ik heb pas een dip na de feestdagen. Want daarna duurt het nog zo lang voordat het weer lichter/voorjaar wordt, en daar heb ik mentaal wel last van elk jaar.
Ja dit! Vitamine D, elke dag naar buiten als de zon schijnt (ook als ie niet schijnt trouwens), en mijn wake up light doen wel echt wonderen. Ik twijfel nog over een daglicht lamp.