Soms kan ik me niet eens herinneren wanneer ik groente heb gegeten.
Edit : ik eet wel fruit.
Soms kan ik me niet eens herinneren wanneer ik groente heb gegeten.
Edit : ik eet wel fruit.
Kort gezegd toen mn nichtje was geboren mocht ze niet eens worden aangeraakt en vastgehouden. Ze lag toen op een afdeling waar alles donker is en je moet fluisteren. En zoân naald in een baby nee omg. Heb toch ff met mn vinger heel snel haar aangeraakt, please dont judge me haha. Dus toen we haar daarna thuis wel mochten oppakken, of vasthouden vond ik dat zooo eng. Ik hoor mn hartslag nog haha. Daarom denk ik ook, omg ik kan dat allemaal niet. Leuk van je nieuwe neefje, vind je het ook fijn om vast te houden? Ik vond dat echt ook heel fijn, heb er zelfs spierpijn aan overgehouden in mn armen haha.
Haha vind het helemaal niet walgelijk hoor, maar zo is het bij mij nooit opgekomen. Ik ga eens proberen de volgende keer om het zo te bekijken.
Maar aan de ouders die hun kinderen niet uit handen willen geven kan ik het wel aanraden om vrienden met mij te worden: ik zal nooit je kind uit zân bedje plukken maar haak er wel cadeautjes voor.
Ik wil nog wel iets verder gaan: ik erger me vaak behoorlijk aan de arrogantie (niet het goede woord, meer een blijheid die alles naar zich toetrekt) van nieuwe ouders, alsof ze je een heel grote gunst doen met hun kind.
Ik: biedt aan kind even over te nemen omdat zwager geroepen wordt
Zwager : âJaaa ik heb jou door jij wilt gewoon heel graag Neefje vasthoudenâ
Maar goed, ik ga 'm wel even chillen in het bewustkinderloostopic.
Hahahaha ja dit haat ik ook echt.
En ook het:
âStaat je goed!â âWanneer ben jij aan de beurt!â
Pls stop.
Is dat niet omdat knuffelen/vasthouden het enige is dat je voor een baby kunt doen waar hij/zij wat aan heeft? (ja ertegen lachen en praten natuurlijk ook wel maar dat is ook het makkelijkst als je het babyâtje op schoot hebt) En de andere kant op is het voor jou als familielid/vriendin/bezoeker ook de enige manier om contact te maken met het kind. Is natuurlijk ook prima om dat niet te doen en je alleen op de ouders te richten bij het bezoek. Maar als je ook iets voor het kindje wilt doen en er contact mee wilt maken (en de ouders willen dit ook) is vasthouden eigenlijk de enige mogelijkheid.
Ja ik heb het ook nu ik ouder ben! Heb zelfs vroeger een aantal keer op babies gepast (wel 4 maanden of ouder) en verschoond etc, en dat vond ik echt niet erg en ik vond het best gezellig om die babies dan vast te houden.
Maar nu moet ik er dus echt niet aan denken eigenlijk, ik voel me al opgelaten bij het idee. Ik zou het idd wel doen als het praktisch zo uitkomt @grace misschien is het idd dat ik het ongemakkelijk vind dat iedereen dan naar je kijkt en hoe je met de baby bent idd. Vooral omdat ik denk ik dat oer instinct mis
Whaha, en wat is het oerinstinct dan wat je mist?
Nou wat @Eddie zegt precies eigenlijk. Ik voelde me bij oppasbabies neutraal, ik deed het vooral heel voorzichtig en plichtmatig, maar niet uit mezelf heel erg knuffelig.
Ik zie zoveel mensen die dan uit zichzelf tegen een baby praten of van die geluidjes maken en zo van JA JIJ WIL LACHEN HĂ. Is dat een LACHJE zo heel veel interactie met de baby zeg maar, en helemaal de focus op de baby. Terwijl ik vooral denk âdoe ik niks verkeerdâ en niet het instinct heb om de baby dan te vertroetelen of bouncen, laten lachen etc. Ik voel me opgelucht als de baby weer uit mân buurt is. Maar dat ik niet omdat ik babies haat ofzo, ik voel me gewoon heel opgelaten als ik degene ben die de baby vasthoud.
Haha âergâ is trouwens een heel groot woord, maar een van mijn broertjes vond het doodeng om haar vast te houden en hij moest van mij wel eventjes poseren met mijn baby voor een leuke foto. Vind het nu ook echt leuk om die fotoâs te hebben van mân broertjes en zusje en mân kind.
Voor de rest begrijp ik het wel dat het eng kan zijn om zoân klein babyâtje vast te houden en ik vind het ook niet erg als vrienden haar niet vast wilden(willen) houden. Ik moet wel bekennen dat ik als alleenstaande moeder wel vaak mân baby bij mensen in de hand drukte en zei ânou ik ga even douchen, tot zoâ. Misschien niet zo netjes, maar iedere dag in gekrijs douchen is echt uitputtend.
Ik zie hier echt alleen maar spek in eigenlijk, wat zegt dit over mij?
Dit snap ik dus volledig en van mij zou je zo lang in de badkamer kunnen blijven als je wilt, ook zonder knuffeloerinstinct zou ik ondertussen je baby wel redelijk traumavrij in leven kunnen houden.
Jaa gelukkig vond de visite het ook helemaal niet erg (voor zo ver ze het aangaven). De eerste keer voelde ik me heel opgelaten en vroeg ik het half huilend, of ik please eventjes mân haren mocht wassen enz en omg die 20 minuten douchen in rust heeft echt weer genoeg energie voor de dagen erna gegeven .
Daarna ben ik gebruik gaan maken van mân visite haha, zij knuffelen met de baby en ik even in stilte de was ophangen.
Dit is echt zoiets waarvan je niet wilt weten dat het echt gebeurt. Het moet gewoon een soort intrusie angst zijn die niet uitkomt
ah ik krijg gewoon nare rilling hiervan, dit is zo kut voor iedereen! arme oma ook
Je hoort een medewerker van de dierentuin schreeuwen âdit is Code One, je moet nu rennen en laat je bezittingen achter.â Ik ga er vanuit dat die mensen de leeuwen niet konden zien dus niet exact weten wat er aan de hand is. Wat doe jij?
0 stemmers
Nou of ik moet toevallig ergens zitten maar anders heb ik mn spullen wel om/bij/in/op/whatever.
De geur van babies
0 stemmers
Haha sorry om het nog erger te maken, hij viel ook nog op de punt van de salontafel, mijn oma zat in een stoel die er direct naast stond. Echt een nachtmerrie. Maar mijn ouders hadden gelijk de dokter gebeld om alles te laten checken en het is gelukkig allemaal goed gekomen, hij had helemaal niets.
@June ja zielig he, 22 jaar later vind ze het nog steeds heel erg. Mijn moeder was toen ook heel boos op haar, dat maakte het extra zielig.
Denk dat het op mij zoân indruk heeft gemaakt omdat ik daarna een snoepje mocht tegen de schrik en ik mocht nooit snoep haha
mijn twee jonge nichtjes (peuter en kleuter) zijn echt mijn schatjes en mijn matties. ik zie ze regelmatig en doe ook weleens sleepovers met ze, zo knus en gezellig haha! ik denk er weleens over na wat dat is en het is denk ik vooral die onvoorwaardelijke liefde vanuit hen en de onbevangenheid. het vertrouwen en de oprechte liefde. ze kunnen er echt voor zorgen dat ik heel erg in het moment leef
ik denk alleen dat ik kinderen minder leuk vind naarmate ze ouder worden, zo als ze 7+ ofzo zijn. ben benieuwd of dat bij mijn nichtjes ook gaat zijn